abortus en verantwoordelijkheid

[M. van Barschot]

Beste Max,

Jij schreef:
    ---

    Oef, wat een stortvloed aan reacties.

    Tsja, je standpunten zijn wat onconventioneel, maar daarom niet minder
interessant. Je snijdt een paar interessante vragen aan die de moeite van
serieuze reacties waard zijn.

    Hieronder per afzender wat commentaar:

    Mark v. Barschot:
    Het punt in dat voorbeeld is nu juist dat het kind middels oplichting
verwekt is.  Een ander voorbeeld zou zijn een man die een vrouw tegen haar
zin zwanger laat worden door haar pillenstrip te "behandelen".
    Tegen dat soort criminele technieken kun je als opgelichte partner niks
doen. Wat jij schrijft gaat hierbij dus niet op:

    Ik ben het volledig met je eens dat hier sprake is van oplichting. Deze
oplichting mag wat mij betreft ook worden gestraft. Bovendien moet het
slachtoffer schadeloos worden gesteld. Tot zover zijn we het eens. Echter,
het "wederrechtelijk verkregen voordeel" (om in deze verschrikkelijke
juridische termen te blijven), mag niet worden afgepakt (als daar al sprake
van is trouwens. Het oogmerk van de vrouw was immers niet om een kind te
verwekken, maar om de man aan zich te binden. Getuige de hypothetische
rechtzaak hierover is dat niet gelukt. Weg wederrechtelijk verkregen
voordeel dus).

    Het recht van de man om de "koop ongedaan te maken"(of beter: recht op
schadeloosstelling; koop ongedaan maken is hiertoe slechts een middel) weegt
in dit geval m.i. niet op tegen het recht van de vrouw op haar onschendbare
lichamelijke integriteit, om over de geestelijke variant hierop nog maar te
zwijgen. Bovendien zijn er andere manieren om de pijn van het slachtoffer te
verlichten. Last but not least is er natuurlijk nog het belang van het
(ongeboren) kind, waarvan niet kan worden uitgesloten dat het een waardevol
leven gaat leven. En dan zou ik bijna nog het recht van eventuele
(half)broertjes en zusjes vergeten op een nieuw (half)broertje of zusje.

    >"Bovendien, hij was er bij de verwekking toch zelf bij? Hij heeft
    >dus ook een eigen verantwoordelijkheid en heeft die blijkbaar niet
genomen.
    >Hij had tenslotte ook gewoon zelf condooms kunnen gebruiken. Jazeker,
hij
    >wordt ongewenst vader, maar dat had hij zich beter vantevoren kunnen
    >bedenken.
    Dus ik begrijp dat jij uit verantwoordelijkheidsbesef niet bestolen te
worden de deur niet meer uitgaat en die deur bovendien hebt vastgeschroefd ?

     Nee hoor Max. Want zelfs dan heb ik geen 100% garantie dat er niets
gebeurt. Ik kan worden overvallen, de deur kan worden opengebroken, mijn
huis kan in brand vliegen etc. Ik probeer dus te leven met het besef dat
100% garanties in het leven uiterst zeldzaam zijn.
    Ik neem dus, binnen de grenzen die ik voor mezelf acceptabel vind, mijn
maatregelen om de kans op inbraak zoveel mogelijk te verkleinen. Dat is de
verantwoordelijkheid die ik neem. En ik weet dat ik daarmee mezelf niet
afdoende bescherm tegen diefstal, slechts zo goed mogelijk. Afdoende
bescherming heb ik pas, wanneer ik alle mogelijke kandidaat dieven om het
leven zou brengen. Of, als ik al mijn bezittingen zou opgeven. Pas dan ben
ik niet meer bang om bestolen te worden.
    Ik kan dus twee dingen doen. Accepteren dat ik gevaar loop om bestolen
te worden of dat niet accepteren. Ik kies voor het eerste en neem daarvoor
mijn verantwoordelijkheid (afsluiten verzekering bijv.). Zou ik dat gevaar
niet willen accepteren, dan zou ik er eerder voor kiezen geen bezittingen te
hebben (naar analogie:niet vrijen) dan te gaan voor de andere optie.

    In het algemeen wil ik wel opmerken dat wij met z'n allen, o.a. door de
voortschrijding van de medische techniek, veel beter dan vroeger in staat
controle op ons eigen leven uit te oefenen. En dus wordt het steeds
moeilijker voor mensen om te accepteren dat volledige 100% controle
onmogelijk is. Wie vroeger wel wilde vrijen, maar geen kinderen wilde, deed
bijvoorbeeld aan periodieke onthouding. De kans op zwangerschap was daarmee
nog tamelijk groot. Moderne voorbehoedsmiddelen bieden meer dan 90%
betrouwbaarheid, maar nog steeds geen 100%. Wie wil vrijen heeft maar te
accepteren dat er, oplichting of niet, een mogelijkheid bestaat op
zwangerschap, met daaraan gekoppeld de mogelijkheid dat de vrouw deze niet
wil laten afbreken. Wie niet kan leven met dat risico, moet het niet nemen
en lekker veilig alleen blijven.


    >Wat ik me niet kan
    >voorstellen is dat iemand, ook jij niet, zich op het standpunt stelt
dat het
    >kind tegen de wil van de moeder onder dwang wordt weggehaald. Dat is
meer
    >dan misdadig.
    Je zou de misdadiger dezelfde keuze kunnen geven als verkrachters: tien
jaar de cel in of je laten castreren.
    Verder zit er ook een sterke normatieve component in: als de norm  in de
samenleving is dat je geen half-ongewenste kinderen ter wereld laat komen en
dat zelfs in de wetgeving vastlegt, gaat daar al een hoop preventieve
werking vanuit.

    Zijn alle (half)ongewenste kinderen ongelukkig? Zijn alle gewenste
kinderen gelukkig? Als je een waterdicht systeem zou kunnen bedenken dat al
voor de geboorte van een kind feilloos met 100% zekerheid kan bepalen of het
later een gelukkig, nuttig, zinvol (andere criteria welkom) leven zal
krijgen, is dat het overwegen waard. Het leven is daar echter gelukkig te
complex voor. Bovendien, wie stelt de criteria op?

     Een wetje dat een veroordeelde uitsluit van allerlei voorzieningen doet
ook wonderen.

    De veroordeelde wordt in principe dus alleenstaand moeder. Gaat al enige
afschrikking vanuit lijkt me.



    >Ik begrijp ook niet dat je in dit voorbeeld de vrouw ervan beschuldigd
dat
    >ze haar verantwoordelijkheid niet kan dragen wanneer ze zou besluiten
het
    >kind niet te laten weghalen

    In mijn visie gaat het om de verantwoordelijkheid voor het leven van het
kind, niet om de verantwoordelijkheid voor enkele centiliters sperma of 9
maanden een vrucht in je lichaam te gast hebben.
    Ik vind het misdadig een kind in leven te houden waarvan je weet dat de
andere partij dat niet wil. Daar heeft zo'n kind zijn of haar leven lang
veel last van. Zelfs spermabank-kinderen, die dus door de moeder bewust een
vader onthouden is, blijken die vader toch te willen leren kennen.

    Tsja, welke factoren spelen daarin allemaal een rol? Hoe zwaar wegen ze
afzonderlijk? Krijgen die kinderen gegarrandeerd last? En met welk actieplan
ga je er voor gewenste kinderen voor zorgen dat ze worden gevrijwaard van de
kleine en grote trauma's die ze bijna zonder uitzondering zullen gaan
oplopen.

    Steek liever energie in pogingen om mensen te leren omgaan met de
teleurstellingen van het leven, dan je energie te steken in kansloze
pogingen om alle risico's van het leven uit te sluiten. Leven is tenslotte
een gevaarlijke bezigheid, die we uiteindelijk allemaal met de dood zullen
bekopen. Het zij zo. Maak er onderweg wat van.

    Met vriendelijke groet,

    Mark van Barschot

-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/19990715/ac14e46c/attachment.html>