Abortus en verantwoordelijkheid

[Ariean van de Groep]

Een gedachte die zojuist bij me opkwam:

Wat zou de invloed op de (internationale) publieke opinie zijn als vanuit
Nederland de beelden komen van de eerste zwangere vrouw die huilend en onder
hevig verzet, met politiebegeleiding en M.E. (om de enorme hoeveelheid
tegenstanders op een afstand te houden) naar een abortuskliniek wordt
vervoerd om daar een verplichte abortusbehandeling te ondergaan? Ik vermoed
dat we werkelijk in een klap de paria van 'het beschaafde westen' zijn, en
dat andere landen niet zullen nalaten ons hierom op verschillende terreinen
te boycotten.

Je moet wel van heel goede huize komen wil je dat emotieve aspect van de
zaak weer corrigeren met rationele argumenten.

Groet,

Ariean van de Groep

>Ten eerste: Indien de vrouw de man misleidt en het zwanger geraakt zijn
>misbruikt om een relatie te vestigen die de man niet wil, heeft de man wel
>degelijk het recht de zwangerschap te laten afbreken. Het gaat de vrouw dan
>immers helemaal niet om het kind of om "baas in eigen buik" maar ze doet
>inbreuk op het zelfbeschikkingsrecht van de man.
>
>Ten tweede: Als de man de verwekkende partij is die het kind om een andere
>reden ongewenst vindt (bv. ongelukje op een onmogelijk moment in z'n
>carriere) vind ik ook dat de zwangerschap behoort te worden afgebroken. Het
>ergste wat je een kind kunt aandoen is dat het eigenlijk ongewenst is door
>een van beide partners. Als de vrouw doorzet, en daarmee aangeeft dat ze
die
>verantwoordelijkheid niet kan dragen, zou de man bij de rechter afbreking
>van de zwangerschap moeten kunnen aanvragen.
>
>
>Ik vind dat een kind een gezamelijk project behoort te zijn. Als dat voor
>een van beide verwekkers, dus recht- en plicht-hebbenden, niet geldt, hoort
>het project niet door te gaan. De andere partij moet dan maar op een andere
>manier in haar behoefte voorzien, bv. via de spermabank, draagmoeder,
>implantatie in buikvlies of, straks, klonen.
>
>
>Max Kok
>