[D66] ‘De sufste bestorming ooit’

[R.O.]

"Context is de muur waarachter een agitator schuilt voor zijn eigen 
brandbom. Uiteindelijk wordt het verband zo breed, dat betekenis verdampt. "


limburger.nl:

8/1/21


  Context

Frans Pollux

‘De sufste bestorming ooit’, twitterde Geerten Waling over de rellen 
rond het Amerikaanse Capitool. Waling is, onder andere, een 
éénmans-meningenfabriek ter rechterzijde. Zeg maar de Wierd Duk van de 
gestudeerden. Wierd Duk is, onder meer, een twitterende opinieproducent 
aan diezelfde kant.

‘Wat zijn die Amerikaanse media toch een ramp’, twitterde Duk, zelf 
natuurlijk een baken van nuance, terwijl hij de rellen versloeg. Hij 
vond dat de Amerikaanse omroep CNBC ‘de boel vreselijk zat op te ruien’ 
(leuk weetje: Duk werkt voor /De Telegraaf/). Ondertussen wees Duks 
twitterende makker Pieter Waterdrinker subtiel op de échte oorzaak van 
al dat gerel: Hillary Clinton.

Ach, de geschiedenis was zich nog aan het ontvouwen, het overzicht 
ontbrak, en Twitter is vluchtig. Van Duk mag je zijn tweets sowieso 
nooit uit hun verband rukken. Alleen: wat moet je dan? Tweets louter in 
bundels citeren? Waling – ‘ik vind het kortzichtig als mensen mij rechts 
noemen’– gooide er woensdag een paar honderd uit. Prima, daarom heet het 
ook Twitter, maar wat zou de context moeten zijn, anders dan: ‘Waling 
die iets twittert?’

Ik begin hier niet over omdat ik de heren hun profileringsdrang misgun. 
Ik noem het omdat het raakt aan de preek van de pastor van de 
Amerikaanse Senaat. „Woorden doen ertoe”, zei hij. Ook al maken ze deel 
uit van een groter geheel. Van zinnen, een presidentiële tweet of een 
toespraak. Alles past namelijk altijd weer in een nóg bredere context. 
Vijfhonderd tweets, een boek, een leven. „Ja maar ik twitterde vorig 
jaar dát, dus zie je wel dat ik dít niet echt zo bedoelde.” Context is 
de muur waarachter een agitator schuilt voor zijn eigen brandbom. 
Uiteindelijk wordt het verband zo breed, dat betekenis verdampt.

Duk zei me eens, teleurgesteld over het beeld dat ik van hem had: „Maar 
je ként me niet!” Hij had gelijk. En toch ook weer niet. Want ik hoor 
wat hij zegt, lees wat hij schrijft, zie wat hij tweet, en daar baseer 
ik me op. Als er daarachter, diep in Duk, nog andere, ‘ware’ intenties 
liggen, dan zijn die voor mij per definitie onkenbaar. Het enige 
uithangbord van bedoelingen zijn woorden en daden.

De les van ‘Washington’ is dat politiek toch niet losstaat van de 
werkelijkheid. Gelukkig. Maar ook dat Twitter er niet los van staat, 
jammer genoeg. Wij vormen de werkelijkheid nu eenmaal met taal. Ultieme 
consequentie daarvan, aldus de pastor: „Dood en leven zijn in de macht 
van de tong.”

En van de twitterduim, trouwens. De ‘sufste bestorming ooit’ kostte vier 
mensen het leven.

-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/20210108/9e34e257/attachment-0001.html>