[D66] De onmacht in de psychiatrie

[J.N.]

Dossier
Jonathan Jacob

http://deredactie.be/static/2015/interactief/150331_Panorama/

On 03/01/2016 04:52 PM, J.N.  wrote:
> http://www.dewereldmorgen.be/artikel/2016/03/01/en-wat-nu-met-mij-ik-psychiatrisch-patient
> 
> Opinie
> 
> En wat nu met mij, ik, psychiatrisch patiënt?
> De recente uitspraak in de zaak Jonathan Jacob zorgt voor discussie. Ook
> bij psychiatrische patiënten, want zij zijn het meest van allemaal
> betrokken partij. "De psychiatrie wordt getekend door onmacht maar
> wanneer gaan we eindelijk aan tafel zitten, erover praten én er iets aan
> doen", vraagt Brenda Froyen zich af.
> 
>     Brenda Froyen
> 
> dinsdag 1 maart 2016
> 
> 
> Het doek is gevallen over de zaak Jonathan Jacob. Voorlopig althans. De
> hoofdgeneesheer en de toenmalige directeur van het psychiatrisch
> ziekenhuis in Boechout werden veroordeeld tot 6 maanden gevangenisstraf
> met uitstel. "Ik ben niet alleen teleurgesteld voor mezelf, maar ook
> voor de mensen in de sector," zegt psychiater Geert Dom.
> 
> Op de trappen van het gerechtsgebouw staan tientallen werknemers van het
> psychiaters centrum. Op het papier dat ze vasthouden, staat: "Onmacht is
> geen misdaad."
> 
> De psychiatrie wordt getekend door onmacht.
> 
> ‘Onmacht’ is bestormd worden door hulpverleners die je vastbinden met
> leren riemen, die je alleen laten terwijl de demonen door je hoofd razen.
> 
> ‘Onmacht’ is roepen tegen de kale muren, niet weten wanneer je eruit
> mag, wachten tot iemand met je wil praten.
> 
> ‘Onmacht’ is medicatie onder dwang ingespoten krijgen, gesedeerd worden,
> tot 12 pillen per dag moeten slikken.
> 
> ‘Onmacht’ is opgesloten worden in een chemische dwangbuis waarin je niet
> kan ontsnappen aan de bewegingsonrust, de hartkloppingen, de spastische
> neigingen, het overgewicht, en de vele andere bijwerkingen.
> 
> 'Onmacht' is je familie niet mogen zien omdat je moet rusten.
> 
> ‘Onmacht’ is het licht dat ’s nachts in je ogen schijnt om te
> controleren of je er nog wel bent.
> 
> ‘Onmacht’ is geen toestemming krijgen om naar huis te gaan, zelfs niet
> voor een familiefeestje.
> 
> ‘Onmacht’ is je vinger opsteken bij de dagopening en voor de derde keer
> die week horen dat de psychiater geen tijd heeft om je te zien.
> 
> ‘Onmacht’ is kloppen op de verplegingskamer omdat je nood hebt aan een
> gesprek en weggewimpeld worden omdat het niet past.’
> 
> ‘Onmacht’ is ontslagen worden zonder nazorg, zonder handvaten voor de
> familie, met medicatie als enige houvast.
> 
> ‘Onmacht’ is niet terecht kunnen bij het lokale centrum voor geestelijke
> gezondheidszorg omdat de wachtlijsten zo lang zijn.
> 
> ‘Onmacht’ is de psycholoog of therapeut niet kunnen betalen, en nog meer
> wel terugbetaalde medicijnen slikken.
> 
> ‘Onmacht’ is niet openlijk kunnen spreken over wat je hebt omdat de
> maatschappij je een ‘loser’ of ‘zwakkeling’ vindt.
> 
> ‘Onmacht’ is weten dat slechts 6 procent van het budget gezondheidszorg
> naar geestelijke gezondheidszorg gaat en dat terwijl 1 op 4 Belgen
> psychische problemen heeft.
> 
> ‘Onmacht’ is grote toename van steeds meer gedwongen opnames, niet omdat
> er zoveel meer gevaar is, maar omdat de maatschappij steeds banger wordt.
> 
> ‘Onmacht’ is kritiek leveren, roepen dat het zo niet meer kan,
> aankloppen bij de pers, bij de advocaten maar niet ernstig genomen
> worden omdat je een psychiatrisch verleden hebt.
> 
> 'Onmacht is weten dat er velen, ook hulpverleners, zijn die het anders
> willen, en dat die verandering ook op til is, maar het geduld niet meer
> hebben om te wachten omdat er elke dag opnieuw mensen met een psychische
> kwetsbaarheid niet behandeld worden of niet op de – voor hen – juiste
> manier geholpen worden.
> 
> Dat is onze onmacht. Onze dagelijkse onmacht.
> 
> En nu we allemaal genoeg geroepen hebben dat we allemaal onmachtig zijn,
> dat we allemaal slachtoffer zijn van het systeem, zullen we dan
> eindelijk aan de tafel gaan zitten, erover praten én er iets aan doen?
> 
> Anders is er geen sprake van onmacht, maar van onwil en misschien is dat
> wél een misdaad.
> 
> Brenda Froyen is woordvoerder patiëntenvereniging VZW UilenSpiegel.
> Auteur van het boek ‘Kortsluiting in mijn hoofd’.
> 
>     Brenda Froyen
> 
> _______________________________________________
> D66 mailing list
> D66 at tuxtown.net
> http://www.tuxtown.net/mailman/listinfo/d66
>