Hoe brengen we een vastgelopen D66 weer op stoom ?

[Fritz van Rikxoort]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Ik maak me net als jou alleen druk om belangrijke zaken, ons privéleven,

Maar om op jouw vraag in te gaan. Elk probeem dat we via de overheid creëren vind ik erg. Heel erg, heel erg erg, omdat het nergens voor nodig is. Hoe erg het voor ons allen is of voor elke betrokkene, dat vind ik weer privé. Daarover wil ik niet eens oordelen, begrijp je? Daarvoor hebben we geen overheid nodig, dat kan elke betrokkene toch zelf wel.

Ik weet wel net als jij dat veel betrokkenen het heel erg vinden dat ze niet mogen werken, of dat hun werken niet loont. Of anderen dat ze juist harder moeten werken, omdat andeeen niet mogen of niet willen. De minimumloonprijs is als elke verstoring van de wet van vraag en aanbod, net als elke subsidie die de prijs en dus de vraag of het aanbod verstoort, meestal een ramp voor diegenen of datgene dat daardoor buiten de boot valt. Binnen ons eigen land of werelddeel, of daarbuiten, al vergeten we dat liever vaak. Eigenlijk vergeten we liever steeds alle nadelige effecten van ons ingrijpen in de levens van anderen, door ze te belonen of te bestraffen voor hun gedrag of vrije keuzen.

Voor wat hoort wat is dus niet zomaar een principe, maar het verantwoordelijkheid nemen van een ieder, van de samenleving als geheel, voor alle gevolgen en juist ook effecten op anderen, van wat we doen of laten. Ik noem dat sociaal-liberaal, omdat ik vroeger al aanvoelde dat ik nooit iets op had met moeten is dwang, niet religieus, niet van ouders, niet van belastingheffers als schone vorm van roofbouw. Tenzij, tenzij... Voor wat hoort wat!

Zoals wij het over sociale onderwerpen kennelijk vaak eens zijn, vanuit dezelfde principes, zelfbeschikking, en niet zomaar ingrijpen omdat jij dat voor jezelf zo vind, voor mij is economie eigenlijk alles, althans wat schaars is zeggen ze. Dan begint het gedoe meestal. Zoals bij alle sociale onderwerpen, die "goederen" zijn per definitie schaars, je leeft maar één keer, hebt maar één leven, althans van wat we zeker weten en meemaken, er is steeds maar één keuze, op elk moment, wat te doen met jezelf of met wie.

Ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom anders dan in oude "beschavingen" er nu kunstmatig onderschied wordt gemaakt tussen wat wel als (macro)economisch wordt gezien, en vele onnodige ingrpen dus maar gemakzuchtig worden goedgekeurd, het is maar geld? Ik zie steeds de levens, de uren die iemand werkt. Inkomensafhankelijke regelingen? Het maakt nogal wat uit hoeveel uren je voor je inkomen moet maken, er wordt geen rekening mee gehouden. Kennelijk omdat een meerderheid dat beter uitkomt?

Concreet, wat is een bijstandtrekker? Iemand die geen uren voor anderen dan de zijnen maakt, althans dus buiten de privésfeer, en daarvoor eerlijk wordt betaald. Wil hij of zijn niets doen? Ik heb daarover geen oordeel, wel over dan een ander uren voor hem of haar laten maken. Vrijwillig? Prima, maar verplicht?
Net zo vind ik dat ingrepen door regelingen zo moeten worden gedaan, dat ieder die wat meer doet, daarvoor eerlijk wordt betaald, dat is wat jij kennelijk ook vind.

Dus: geen "gratis" inkomens waar anderen extra voor moeten werken, die bestaan in de privésfeer wel, liefde en houden van, verleiding en genieten, we doen veel voor elkaar, maarals het goed is wederkerig, voor wat hoort wat, of echt uit eigen vrije wil, zonder (economische) afhankelijkheid.
Maar ook geen "gratis" arbeid, jij was toch al betaald? Dus heffen maar alles tot je vrij bent, omdat je per uur beter wordt betaald.

Dilemma's blijven er, mag iemand eerst de last van zijn eigen brug dragen? Of laten we het dan daarbij (waarom zou je meer werken zodra je brug door anderen belast wordt...). Een hoge belastingvrije som tot het sociaal minimum lijkt mij dan het beste, maar dan wel de eigen broek (of brug) ophouden, geen inkomensafhankelijke prijzen voor basisbehoeften zoals ziektekostenpremies, wel risicosolidariteit. En als je echt geen brug hebt, dan krijg je een brug die je kan dragen, eerst je eigen brug, een tijdelijke trampoline, of zo'n basisbaan, of als je al gespaard hebt, of nog wat tegoed voor je geboorte, dan beslis je ook nog zelf.

Die rugzak is echt een mooie, je krijgt hem van je samenleving, en vult hem eigenlijk altijd zelf, met kennis, met spaarrechten omdat je bijdraagt. Eigenlijk krijg je een paar rugzakjes, eentje voor je kennis of praktijkervaring (niet iedereen leert vanuit zijn hoofd). Eentje om mee te werken, om de opbrengsten in te stoppen, ervan te eten en te wonen, en er wat van bij te dragen. Eentje om echt te sparen, wat tijd voor anderen, misschien je kinderen, of voor jezelf voor later.

Iedereen kan zo bouwen aan zijn omstandigheden, hoezo ceteris paribus? Hoezo al die ingrepen ceteris paribus. Ceteris paribus bestaat niet, is slechts een deankaanname om te abstraheren van ontwikkelingen, om te begrijpen hoe het een ook met het ander samenhangt.

Mensen ontwikkelen zich, maken keuzen, of helaas maken anderen die dwingend voor hen, wat te geloven, denken, welke mening wel is toegstaan. En de samenleving als som der delen ontwikkelt zich, de samenlevingsverbanden, het goed gebruik en veel gemakkelijker, het misbruik van de macht. Technologie en vernieuwing, het is de mens, ieder mens, elk onderdeel op zich. Vraag en aanbod veranderen, verstoord en geremd door oude wetten, monopolies op ideeën en kennis (wat anders is veel geld met geld verdienen, handel, dan diefstal of bedrog?)

Dus vormen we overheden, die monopolies en machtsmisbruik tegengaan, en als we pech hebben steeds weer, zelf in hun tegendeel omslaan.
Zo zie ik regels en wetten, die kennis en macht delen, ieder zijn eigen keuzen geven, en voorkomen dat de een zijn wil kan opleggen aan de ander, een idee of infrastructuur monopoliseert. Zoals de overheid en vakbonden de risicodeling van ziekte, arbeidsongeschiktheid en tijdelijke werkloosheid hebben gemonopoliseerd, en er nog een heleboel flauwekul omheen hebben gebouwd, wat niets te maken heeft met risicio's die je niet zelf beinvloed, maar wat je liever zelf bepaalt, en dus betaalt, in de toekomst, nu, of waarvoor je hebt bespaard.

Terug naar de basis denk ik steeds, een overheid die niet herverdeelt, dat kunnen mensen zelf wel, in de tijd, door hun eigen levenslopen, die ze zo menserig met anderen naar keuze delen. En verplichte solidariteit, een contradictio in terminis, voor wie geen inkomen of vermogen kan verwerven, echt niet, dat zijn er gelukkig weinig. En natuurlijk onderwijs. Maar geen overbodige inkomensoverdrachten, die de prijs van vraag en aanbod bederven, mensen het gevoel geven dat ze een dief zijn van hun portemonnee en tijd, als ze meer bijdragen aan zichzelf en anderen.

CBS vandaag: Nederlanders willen korter werken...
Vind je het gek, ceterus paribus bestaat niet, maar praktisch alle regelingen maken meer gratis als je korter werkt, inkomensafhankelijk als veel basisbehoeften zijn beprijsd, en je netto-opbrengst per uur stijgt, als je korter werkt. Minder belasting en premies, meer gratis, iemand die met zijn tijd en geld rekent voelt of ziet, werken is duur, kost meer tijd en energie, niet werken levert per uur meer op.

Fritz

  ----- Original Message ----- 
  From: Mark Giebels 
  To: fritz at rikxoort.demon.nl ; MFvGeel at HOTMAIL.COM ; D66 at NIC.SURFNET.NL 
  Sent: Monday, October 25, 2004 11:01 PM
  Subject: Re: Hoe brengen we een vastgelopen D66 weer op stoom ?



  Beste Michiel en Fritz,

  Is het grootste probleem nou werkelijk dat bijstandtrekkers niets 'teruggeven' aan de overheid, of is het probleem dat het huidige systeem die mensen via de werkeloosheidsval inactief houdt? Jullie richten je slechts op het eerste 'probleem' (VVD benadering) en schijnen je niet druk te maken over die vreselijk asociale werkloosheidsval. How comes?

  By the way, dit staat even los van het investeringsrugzakje uit het voorstel wat ik sowieso een goed idee vind, onafhankelijk van de gekozen basisvoorziening.

  Groeten,
  Mark Giebels

  <-----Original Message-----> 
  >From: Fritz van Rikxoort
  >Sent: 10/25/2004 1:44:53 PM
  >To: MFvGeel at HOTMAIL.COM;D66 at NIC.SURFNET.NL
  >Subject: Re: Hoe brengen we een vastgelopen D66 weer op stoom ?
  >
  >REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl
  >
  >Ik ben het met dat beginsel helemaal eens hoor, Michiel.
  >
  >Al geldt dat natuurlijk niet voor datgene waaraan iemand zelf al bijgedragen
  >heeft, waarvoor gespaard is.
  >Dan is er veel geks aan de hand.
  >In de bijstand moeten alleenstaande ouders solliciteren, niet of nooit
  >werkende partners ook zonder kinderen van een werkwillende partner, die
  >deels of tijdelijk werkloos kan zijn niet.
  >Veel mensen dragen vooraf bij aan hun en het algemene recht van ieder op
  >AOW. Wie korter werkt of niet...
  >

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********