Mister president, wat is uw antwoord??

Sun Apr 27 11:56:29 CEST 2003

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

"Dr. Marc-Alexander Fluks" schreef:

Mark Giebels: Of Bush heeft de VS en de wereld in een oorlog gestort op basis van een leugen (of beter, leugens) en dan is het een gemakkelijk
impeachment process. Of de CIA, en de Bush administration zijn inderdaad zo incompentent als de neten.

Marc-Alexander:  Zo werkt dat toch niet ? Aangezien het eerste waar is, zal worden vastgesteld dat het tweede (de CIA dan) het geval is.
Ik ben overigens nieuwsgierig wanneer de oorlog tegen Iran begint (als de presidents-verkiezingen eraan komen ?). En of Iran dan inderdaad een
kernwapen inzet. Lijkt me niet dat ze veel keus hebben.

Cees: Enig idee waarom de VN de wapeninspecties niet mag afmaken waar ze aan begonnen is?

MA: Omdat de Amerikanen die wapens eerst moeten verstoppen ? Misschien moeten de wapens nog gemaakt worden ? Zoiets zal het wel zijn.
Bij christenen als Bush moet men gewoon de meest immorele verklaring voor hun handelen zoeken... en die is het dan. Als men maar bidt, dan
mag alles want al biddende heeft men de waarden en normen in pacht.
En Bush bidt zich te pletter.

Cees: Keywords in het onderstaande stuk
- The dueling secretaries
- This clash is epochal
- Rummy may merely be a front man
- But the president has not spoken up for Mr. Powell
- W.'s gut leans toward the macho
- Just below Jay Garner ... was a line to Larry DiRita

Op het nivo van Secretary of State/Defense is 'infighting' natuurlijk geen nieuwe attitude.
De voorgeschiedenis van deze clash gaat minstens tien jaar terug (voordat Rumsfeld en Powell in _dit_ beeld waren), want hij gaat niet over
diplomatie of oorlog, maar over wie krijgt het voor het zeggen in Irak. Rumsfeld en Cheney zijn twee handen op een buik. Cheney heeft zich tot
het gevecht in Irak was afgelopen aan de kant gehouden (meestenstijds in zijn eigen huis in een zgn. 'gated community', d.w.z. een groot gebied
met een paar mooie huizen en een groot hek met prikkeldraad en bewakers er om heen) en kwam toen de strijd eenmaal beslist was weer op de
voorgrond als hulp van Rumsfeld.
Bush is meer de born-again christian van de daad dan van een subtiel gesprek, en zal zich dus eerder op z'n gemak voelen bij Rumsfeld, een
prijswinnende worstelaar, dan bij Powell.

Lawrence T. Di Rita is de man die een belangrijke rol op de achtergrond speelt (http://www.results.gov/leadership/bio_124.html).
Hij zal in Irak de belangen van het Pentagon verdedigen. Het Pentagon wil de VS-uitgaven in Irak beheren en heeft al diverse kontrakten
uitgegeven o.a. aan bedrijven gelieerd aan Cheney en Baker.
Het Congress (en de Fransen) zijn het hier niet mee eens :).

Overigens kunnen Powell en Rumsfeld elkaar wel eens in het veld tegenkomen:
"HANNON, Ireland, April 26 — Defense Secretary Donald H. Rumsfeld today began a trip that officials said was intended to take him to
Afghanistan, Iraq and other Persian Gulf countries to review America's military and postwar reconstruction commitments."

http://www.nytimes.com/2003/04/27/opinion/27DOWD.html
He's Out With the In Crowd  By MAUREEN DOW

The swank cocktail party celebrating the fall of Baghdad was the hot ticket on Embassy Row.

The host was the Bush administration's vicar of foreign policy. The guests on Saturday, April 12, included Tony Brenton, acting head of the
British Embassy, and dozens of ambassadors from the smaller countries that fashioned the fig leaf known as the coalition of the willing.

The ambassador of Eritrea was welcomed to the house on Kalorama Road, even as the French ambassador, who lives directly across the street in
a grand chateau, was snubbed. The German ambassador is kaput, but the ambassador of the Netherlands mingled with Dick Cheney, Paul
Wolfowitz, Doug Feith, and Gen. Richard Myers and Gen. Peter Pace of the Joint Chiefs. The winners were gaily lording it over the losers,
sneering at the French.

Conspicuously absent was the nation's top diplomat. Asked if Colin Powell was invited, a State Department official replied, "No. People here
didn't know about the party."

The host was Rummy, top gun of a muscle-bound foreign policy summed up by the comic Jon Stewart as, "You want a piece of this?"

Washington has a history of nasty rivalries, with competing camps. There were Aaron Burr people and Alexander Hamilton people; Lincoln
people and McClellan people; Bobby people and Lyndon people.

Now, since Newt Gingrich aimed the MOAB of screeds at an already circumscribed Mr. Powell, the capital has been convulsed by the face-off
between Defense and State.

There are Rummy people: Mr. Cheney, Mr. Wolfowitz, Mr. Feith, Bill Kristol, William Safire, Ariel Sharon, Fox News, National Review, The
Weekly Standard, the Wall Street Journal editorial board, the fedayeen of the Defense Policy Board — Richard Perle, James Woolsey, Mr.
Gingrich, Ken Adelman — and the fifth column at State, John Bolton and Liz Cheney.

And there are Powell people: Brent Scowcroft, James Baker, Bush 41, Ken Duberstein, Richard Armitage, Richard Haass, the Foreign Service,
Joe Biden, Bob Woodward, the wet media elite, the planet.

The dueling secretaries made a show of having lunch Wednesday at the Pentagon. Meanwhile, Mr. Armitage said Newt was "off his meds and out
of therapy"; Mr. Baker called Mr. Gingrich "someone with no foreign policy or national security experience . . . who was in effect forced to
resign" as House speaker; a Powell aide said it was "inconceivable that Newt could have made this extraordinary attack on his own" without
running it past Rummy; and a Powell friend said the hard-liners had tormented the frustrated diplomat and made his life "hellish."

Newt, amateur historian, is part of Rummy's brain trust. The defense chief regularly forwards blathering Gingrich e-mail about military strategy
to irritated Pentagon officials.

This clash is epochal because it's beyond ego. It's about whether America will lead by fear, aggression and force of arms or by diplomacy,
moderation and example.

Rummy may merely be a front man for Dick Cheney, who tangled with Mr. Powell for being too cautious in the first Persian Gulf war, and
scorned Mr. Powell's strategy of going to the U.N. before the second.

Karl Rove scolded Mr. Gingrich for overreaching; W. still dislikes Newt for leading the revolt against Poppy for breaking his tax pledge.

But the president has not spoken up for Mr. Powell, allowing his credibility to be undermined as he heads off to the Middle East to build the
peace. And Mr. Bush has never reined in Rummy's rabid fedayeen.

W.'s gut leans toward the macho Cheney-Rummy idea that America is not bound by history, that the U.S. can help Israel and reshape the Arab
world and the rest of the world and not care who is run over, or worry about what will happen if we don't get cooperation on terrorism,
proliferation, AIDS, trading, or if people everywhere get up in the morning thinking about how to get back at us.

Nerviness, absolutism and smiting enemies are seductive. Nuance and ambivalence aren't.

The day before Rummy's party, senators were shown an organizational chart for remaking Iraq. Just below Jay Garner, who reports to Tommy
Franks, was a line to Larry DiRita, who is a special assistant to the defense chief. Even the time on the chart was "1700," for 5 p.m.

Diplomacy in Washington now runs on military time.

Groet,

Cees Binkhorst - cees at binkhorst.xs4all.nl

Powel's desk: "Of all the manifestations of power, restraint impresses men the most."
Rumsfeld's desk: "Aggressive fighting for the right is the noblest sport the world affords."
Cees (vraag): "What is right?"

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********