Voorstel Borst en Hogervorst om WAO-problematiek aan te pakken

[Fritz van Rikxoort]

Cathja Maas wrote:


>> Het RECHT OP ZELFBESCHIKKING als sociaal-LIBERAAL aspect aan de kwestie
>>
>>(.....)

>
>
>Dit lijkt heel mooi, maar ik zie een heel grote hik. De voorbeelden die
>jij noemt zijn in feite onbeperkt beschikbaar. Door allerlei oorzaken is
>gezondheidszorg in Nederland heel eindig, op=op.

Niet door zomaar allerlei oorzaken, maar juist vooral doordat er niet meer
koopkrachtige vraag mag worden uitgeoefend door mensen die dat willen en
kunnen, dan via de collectieve verzekeringen en door de overheid
gelimiteerde budgetten wordt toegestaan. Als we met dat collectivistische,
staatsgeleide (communistische) reguleren van het aanbod en verbieden van
particuliere vraag zouden stoppen, dan kan de gezondheidszorg qua aanbod in
arbeid en kapitaalgoederen e.d. uiteindelijk groeien tot de omvang, die
opgeteld door de collectieve verzekeringen en eigen particuliere bestedingen
wordt gevraagd.

> Dan is de vraag niet
>meer of je het individu onbeperkte keuze wilt geven, maar of je wilt dat
>de taart eerlijk verdeeld wordt. Dus volgens mij gaat dit
>sociaal-liberale argument hier niet op.

Ik ben het eens met allen die eerlijk verdelen willen garanderen, door de
extra koopkrachtige vraag naar extra of tijdige zorg niet ten koste te laten
gaan van de zorg die betaald wordt uit de collectieve middelen. Misschien
lijkt dat moeilijk, maar dat is nog geen reden om niet-collectieve aanbod en
vraag naar zorg te verbieden.

>Zou er een sociaal liberale oplossing zijn om de taart te vergroten?

Hier werkt ook net als in andere sectoren het marktmechanisme. Als een
zorgaanbieder de ene groep laat voorgaan ten koste van de andere, dan zijn
de zorgregelaars (de particuliere verzekeraars en ziekenfondsen) van die
andere groep er snel genoeg bij om tegenwicht te bieden en meer zaken te
doen met betere zorgaanbieders of desnoods zelf te zorgen dat er betere
zorgaanbieders komen. Vergeet niet dat de zorgbehoefenden met minder geld en
gewone particuliere verzekerden via hun zorgregelaars samen enorm veel geld
bieden voor zorg. Als een zorgaanbieder steeds te laat is of niet levert zal
die vraag en besteding van dat geld vanzelf terecht komen bij de
zorgaanbieders die wel of eerder kunnen zorgen. Dat werkt toch in alle
sectoren van de economie zo.

Sorry, maar als het om gezondheidszorg gaat dan voeren we nog de oude
discussie van ver voor de val van de muur over OF een volledig vrije
economie OF een volledig gecollectiveerde, terwijl we in bijna alle andere
sectoren toch al tientallen jaren met veel groei en kwaliteit een GEMENGDE
economie hebben (vrij spel van vraag en aanbod, met waarborgen door de
overheid omkleed, en met financiële steun aan degenen die bepaalde behoeften
niet (volledig) uit zichzelf kunnen bekostigen, door via belastingheffing
extra budgetten beschikbaar te stellen in welke vorm dan ook direct of
indirect aan die minder draagkrachtigen).

Vergelijk de woningmarkt bijvoorbeeld, sociale en particuliere huurwoningen
met en zonder huursubsidie en eigen woningen (met veel renteaftrek, maar dat
is een heel ander heikel onderwerp) bestaan allemaal naast elkaar. Zijn we
daar net als bij de gezondheidszorg bang dat het feit dat een eigen woning
en een particuliere huurwoning is toegestaan naast sociale huurwoningen dat
het een ten koste gaat van de ander? Bouwbedrijven bouwen toch alle soorten
en maten woningen. Ligt de bouw van de sociale huurwoningen stil omdat er
ook particuliere huur- en eigen woningen worden gebouwd? Zolang er geld is
voor sociale woningbouw wordt daarvoor toch ook gebouwd door bouwbedrijven.
En vaak sneller en beter dan voor particulieren.

Waarom zou dat nu toch in de gezondheidszorg allemaal anders gaan. Zijn de
grote en machtige ziekenfondsen, tegenwoordig vaak samengegaan met of zelfs
voortgekomen uit sterke verzekeringsbedrijven, en de reguliere
ziektekostenverzekeraars dan geen knip voor de neus waard? Zouden die hun
geld in de knip moeten houden omdat alle ziektezorgaanbieders alleen nog
maar willen leveren aan de mensen die buiten de huidige reguliere zorg om
ook geld hebben om vraag naar zorg uit te oefenen?
We zijn bang voor Amerikaanse toestanden. Die Amerikaanse toestanden hebben
te maken met niet verzekerd zijn van velen. Terwijl we hier juist wel een
iedereen omvattend verzekeringsstelsel hebben (verplicht in het ziekenfonds
of gegarandeerd tegen in het ongunstigste geval een particuliere
standaardpakketpolis met een acceptatieplicht). Dat hoeven we echt niet af
te schaffen, als er een vrijer verkeer van vraag en aanbod wordt toegestaan,
en er voorzover mensen dat zelf willen extra vraag en daardoor ook aanbod
ontstaat bovenop de reguliere vraag van ziekenfonds- en particulier
verzekerden en particulier onverzekerden.

Kortom, er is wel een niet-sociaal-liberale manier om de taart te
verkleinen!

Neem de broodsector. We gaan de bakkers aan banden leggen met collectieve
broodbudgetten onder leiding van minister Korst van Welzijn en Gebakken
Zorg, die steen en been klaagt dat ze niet meer kan bezuinigen op de
broodbudgetten die ze steeds weer overschrijdt, omdat de mensen steeds meer
en vaker steeds lekkerder en verser en luxer en exotischer brood willen
eten. Terwijl je alleen nog maar op de overheidsbon brood mag kopen en je
soms uren moet wachten in de lange rijen voor de schaarse bakkers op een
broodje, terwijl je maag knort van de honger. We gaan extra en luxer en
duurder of verser of thuisbezorgd brood verbieden, omdat als dat allemaal
maar blijft toegestaan, dat ten koste zou kunnen gaan van de gewone
broodeters, of omdat we een tweedeling zien ontstaan, als mensen zomaar
extra of sneller geleverd brood zouden kopen, niet met de gelimiteerde
broodbonnen, en buiten de reguliere broodbudgetten om, met eigen geld, of
geld van hun werkgevers, dat ze van gekkigheid nergens meer in kunnen
beleggen, zelfs niet meer in de Verenigde Staten.