Rapport Commissie De Vries (zorgverzekeraars bepalen welk medicijn je krijgt.)

[Vital E.H. Moors]

Ik heb vier ernstige bezwaren tegen de conclusies van het Rapport van de
Commissie de Vries, die de zorgverzekeraars 1 medicijn per kwaal wil laten
vaststellen, dat volledig vergoed wordt.

de kwaliteit van de zorg komt ernstig in gevaar :
primair moet de effectiviteit van een medicijn zijn, en niet de prijs. Als
de zorgverzekeraars moeten beslissen welk middel wel en welk niet vergoed
wordt, zullen ze stelselmatig het goedkoopste middel vergoeden, ongeacht het
feit dat dit middel (iets) minder effectief is. Wie houdt trouwens toezicht
op deze (private) verzekeraars bij hun keuze? Op welke basis baseren ze
naast prijs, hun keuze ?
bij (voornamelijk chronische) patienten (kanker, HIV, psychiatrie, MS,...)
duurt het maanden, soms zelfs jaren vooraleer een patient is afgestemd op
een bepaald medicijn. Meestal zijn de andere middelen uit de groep niet
effectief of hebben ze te veel bijverschijnselen. Deze groep van medicijnen
zijn meestal niet onderling verwisselbaar door (kruis)resistentie.  Het is
onverantwoord nu maar 1 middel uit een groep van meestal erg dure medicijnen
 te vergoeden.
Tevens wordt deze groep van patienten  zeer ernstig getroffen, aangezien de
medicijnen voor hen levensnoodzakelijk zijn (een kwestie van leven of dood),
ze niet kunnen overschakelen op een ander medicijn, de kosten zeer hoog zijn
en ze personen meestal  een laag inkomen hebben (WAO, ed.). Extra premies
betalen is voor deze mensen onhaalbaar en de medicijnen zelf betalen al even
min.
Trouwens een aantal patienten uit deze groep is al ernstig getroffen door de
maximumprijsregeling die minister Borst vorig jaar invoerde (vb. Viracept).
tot op heden bepalen huisartsen op basis van de vastgestelde diagnostiek, de
nevenwerkingen bij de concrete patient en andere sociaal-medische
gegevenheden, welk middel het meest effectief zijn. Dit is ook de meest
normale werkwijze : een concreet op het geval afgestemd middel (zorg op
maat). Het kan niet zo zijn dat zorgverzekeraars op basis van abstracte
wetenschappelijke gegevens  en de kostprijs, zonder rekening te houden met
de concrete patient, bepalen welk medicijn moet worden voorgeschreven.
Economisch is het nog maar de vraag of het voorgestelde plan wel zo een
grote besparing zal opleveren. Indien men niet de meest effectieve
behandeling toepast leidt dit meestal tot ernstigere klachten  waardoor
duurdere medische onderzoeken en handelingen (spialistische hulp,
ziekenhuisopname,....) noodzakelijk zijn. Ook zal men veelal extra
medicijnen moeten gaan voorschrijven om de bijwerkingen, van het voor deze
concrete patient minder effectieve middel, draagbaar te maken. Tevens gaat
de Comissie uit van een verkeerde economische basisopvatting nl. de verdere
privatisering van de gezondheidszorg. Elke economist kan echter voorrekenen
dat juist in deze sector het marktmechanisme niet werkt, wegens de externe
kosten, het free-rider-gedrag. Een betaalbaare gezondheidszorg voor iedereen
is en blijft niet alleen vanuit ideologisch, maar ook vanuit zuiver
economisch oogpunt een taak van de overheid.
Ethisch is het onverantwoord voor een arts om een patient te behandelen met
een minder effectief middel, als er een beter middel is. Het is ook niet te
aanvaarden dat men patienten extra leed toevoegt door hen een minder goed
medicijn dat voor deze patient extra bijwerkingen te geven; terwijl men
hen/haar effectief kan behandelen, maar dit onmogelijk wordt gemaakt door de
zorgverzekeraars. Dit lijkt me zelfs een inbreuk op de lichamelijke
integriteit, zoals deze in internationale verdragen is beschermd. Daarnaast
komt er ook een tweedeling in de samenleving, mensen die zich extra kunnen
verzekeren en dus alles vergoed krijgen of zelf de kosten voor hun
medicijnen kunnen betalen en zij die hiertoe niet in staat zijn. Op deze
wijze is een goede gezondheidszorg enkel weggelegd voor mensen met een
groter inkomen terwijl de laagste inkomens zich moeten behelpen met een
minder effectieve zorg. Dit is in strijd met elk ethisch principe.
Ook zullen farmaceutische fabrikanten geen enkele inspanning meer doen om
via wetenschappelijk onderzoek hun producten te verbeteren. Wetenschappelijk
onderzoek kost veel, waardoor de kostprijs van het medicijn als het op de
markt komt vrij hoog is en dus nooit zal worden opgenomen in de lijst van
middelen die vergoed worden door de zorgverzekeraars. Hierdoor is er voor
het middel geen markt en geen enkel farmaceutisch bedrijf zal nog
inspanningen doen in deze richting. Het gevolg is dat we over enkele jaren
met een totaal verouderde groep van geneesmiddel zitten.
Ook op juridisch vlak zijn er wel een aantal ernstige bedenkingen bij het
voorstel te maken :
de al eerder genoemde inbreuk op de lichamelijk integriteit omdat patienten
doelbewust met minder effectieve middelen worden behandeld.
ook lijkt me het voorstel ernstig in strijd met de EG-wetgeving. Hoe men het
ook bekijkt dit is een ernstige vorm van indirecte concurrentievervalsing.
het College van Beroep waar patienten kunnen pleiten om een middel dat niet
vergoed wordt, toch vergoed te krijgen, zal na invoering van deze regeling
reeds binnen enkele dagen de werkdruk niet meer aankunnen. Hierdoor zullen
patienten maandenlang in het ongewisse blijven omtrent de vraag of ze al dan
niet het voor hen meest effectieve middel  vergoed krijgen. Trouwens is het
niet onverantwoord dat een onkudige, zieke patient vanuit zijn bed een
juridisch procedure moet gaan starten om te weten of zijn medicijn al dan
niet vergoed wordt?
de ziektekostenverzekering is een volksverzekering, waaraan iedere
ingezetene heeft bijgedragen. Het is in strijd met het vertrouwensbeginsel
dat de overheid de burger steeds een optimale gezondheidzorg zonder
onderscheid heeft voorgehouden en nu woordbreuk pleegt als patienten niet
meer het meest effectieve middel voor hun kwaal vergoed krijgen.
het feit dat zorgverzekeraars degenen zijn die enerzijds de kosten moeten
betalen en anderzijds mogen bepalen welke medicijnen vergoed worden, zonder
toezicht van de overheid, is een vorm van belangenverstrengeling. Tevens
worden ze daardoor een seriese machtsfactor in de maatschappij, net als de
overheid, terwijl ze bij hun handelen niet gebonden zijn aan de algemene
beginselen van behoorlijk bestuur.
Hier staan enkele elementen, er zullen er waarschijnlijk veel meer zijn, die
allen pleiten tegen het advies van de Commssie de Vries.
Moeten we niet eens realistisch de situatie onder ogen durven zien. Als we
een goede gezondheidzorg willen behouden, dan zullen de kosten daarvoor de
eerstvolgende jaren steeds een steeds grotere plaats in de begroting gaan
innemen (o.a. door vergrijzing van de bevolking). Maar dit is een gegeven
dat de opeenvolgende regeringen reeds tientallen jaren hebben zien aankomen.
Men heeft dit probleem steeds onderkend, maar er niets meegedaan (vb. een
extra reserve in de begroting hiervoor op te bouwen). De enige oplossing is
nu dat men een relocatie van middelen moet durven doorvoeren tussen de
verschillende departementen.
Zeker in een tijd dat het goed gaat met de Nederlandse economie en er zelfs
begrotingsoverschotten zijn, zijn er voldoende middelen om de kosten te
dragen en zelfs nu nog een reserve op te bouwen voor de komende jaren.  Het
is zaak om nu prioriteiten te stellen. Willen we een belastingplan waar
volgens alle berekeningen de modale inkomens er in concreto op achteruitgaan
en slechts de boven-modale inkomens extra profiteren of een optimale
gezondheidzorg voor iedereen?
 Willen we zoals destijds weer een zalm-snip van 100 gulden, waarvan
eigenlijk niemand is beter geworden  of willen we een degelijke
gezondheidszorg?
Willen we de kinderbijslag per jaar met 100 gulden verhogen, iets wat nog
geen tientje per maand betekent of kiezen we ervoor dat als we ziek zijn, we
ook effectief behandeld kunnen worden?
 De regering doet steeds meer de burger af met zoethoudertjes, terwijl ze de
topinkomens steeds meer bevoordeeld en de tweedeiling in de samenleving als
maar grotere vormen aanneemt. Wanneer zal deze onderhuidse en schrijnende
onrechtvaardigheid eindelijk eens ophouden.



Vital E.H. MOORS
President Rooseveltlaan 120 D
6224 CS Maastricht
veh.moors at planet.nl
-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/19991025/6335938b/attachment.html>