Verzekeringen: overgangsgebied

Fri Nov 12 11:37:09 CET 1999

Mooi, nadat degenen die direct worden geconfronteerd met de veranderingen zich hebben laten horen gaat de discussie verder.Voordat ik een duit in het "hoe moet het verder"of "hoe zou het beter kunnen" zakje doe eerst nog iets over het proces.
Diegenen die zeggen dat de reacties wat laat zijn aangezien we hier blijkbaar als D66 allemaal voor geweest zijn hebben natuurlijk gelijk. Maar je hebt niets aan gelijk hebben of krijgen. Wat blijkt is dat menings- en besluitvorming rond congressen niet zorgvuldig gebeurt. Dit zal niet aan slapende leden liggen, maar aan de manier waarop e.e.a. tot stand komt. We mogen verwachten van diegenen die ons vertegenwoordigen of besluiten voorbereiden, dat ze goed hebben nagedacht over voorstellen en daar ook de diverse consequenties van hebben doordacht. In een discussie van "vijf minuten"tijdens een congres kun je niet van de leden verwachten dat ze dit zelf kunnen ten aanzien van alle besluiten welke er op een congres worden genomen. Daarmee blijven de leden die zo'n besluit ondersteunen wel verantwoordelijk, maar het gaat niet aan om daarmee de verantwoordelijkheid voor eventueel niet goed doorgedachte besluiten af te schuiven op de leden. Ik verwacht dat iemand (kamerlid, minister, PC) mij nu kan uitleggen waarom  het toch een goed besluit was. Want ik vind het geen goed besluit , en dat zeg ik niet alleen als D66 lid, maar als persoon (kiezer) die geconfronteerd wordt met een bemoeizuchtige overheid die zich niet realiseert wat dit voor mij betekent (en dat geldt blijkbaar voor meer mensen).

Goed, terug naar de inhoud.
Aan de basis van dit probleem ligt natuurlijk de volstrekte tweedeling tussen (zielige arme, te beschermen) mensen onder een volstrekt arbitraire loongrens en (stevige, rijke, zelfstandige) mensen erboven. Het feit alleen al dat je tengevolge van één gulden meer of minder loon / inkomsten, whatever, dan tot de ene, dan tot de andere groep behoort maakt het systeem al bijzonder discutabel. Diegenen die wel eens heen en weer over de grens gaan weten hoe verreikend en onlogisch de consequenties zijn. Zeker in een maatschappij waar we snel op weg zijn naar een flexibeler en mobieler arbeidsmarkt, is zo'n grens een op zijn minst ouderwets gegeven.
Waar zijn we het met zijn allen waarschijnlijk over eens:
  a.. Het is ongewenst dat er überhaupt mensen die in Nederland verblijven (vast of tijdelijk) niet kunnen rekenen op basis gezondheidszorg
  b.. Gezondheidsrisico's kunnen alleen met een behoorlijke mate van solidariteit afgedekt worden 
  c.. Wij wensen überhaupt een bepaalde mate van solidariteit, zeker als het om menselijk lijden gaat
  d.. Wij willen dat individuen desondanks zo ruim mogelijke keuzevrijheid hebben en daar waar nodig hun eigen verantwoordelijkheid (kunnen) nemen
Het ziekenfonds / particulier systeem zoals we dit nu kennen probeert aan bovenstaande elementen tegemoet te komen. Daar is dus in beginsel niets mis mee. Het is echter opgebouwd in een tijd dat we een duidelijke scheiding hadden tussen arbeiders en middenstand,   tussen blauwe boorden en witte boorden, tussen lage inkomens en hoge inkomens,  iedereen alleen-verdiener was en een veel grotere stabiliteit van loopbanen/carrïères. 
Dat is allemaal al lang niet meer zo. Dat heeft grote consequenties voor de manier waarop je je maatschappij inricht en het wordt hoog tijd dat daar in de breedte visie voor wordt ontwikkeld, maar dit geldt in ieder geval voor zo'n rigide systeem als een loongrens. Het feit dat we proberen om de andere scheiding in het systeem (loondienst / zelfstandige) op te heffen is in dit kader overigens wél een goede beweging, er is één scheiding weggehaald. Maar op zichzelf levert het geen enkel voordeel op. De andere scheiding , de loongrens moet ook verdwijnen. 
Hiermee zet je echter het hele systeem op de helling en er moet dus niet gerepareerd worden aan een oud systeem, maar er moet eindelijk eens een nieuw in de moderne tijd passend systeem komen. Zo ingewikkeld hoeft dat overigens niet te zijn, veel lastiger is het om het goed op de politieke agenda en buiten de sterke maar zelfbeschermende lobby van de medische driehoek Zorgverzekeraars / Zorgverstrekkers / Medische industrie te houden.
Dit betekent dat het niet gaat om hoe zou het moeten, daar is vermoed ik wel maatschappelijke consensus voor te krijgen, maar veel meer een kwestie is van strategie.

Een voorstel voor een serieuze discussie op dit discussienet, in twee stappen:
  1.. Laten we eens kijken of we een consensus kunnen uitwerken over hoe het systeem er in hoofdlijnen uit zou moeten zien. (zonder rekening te houden met de strategie)
  2.. Laten we vervolgens eens discussieren over de juiste strategie om zoiets te realiseren 
Het zou inderdaad leuk zijn als onze specialisten mee zouden discussieren.

Met vriendelijke groet,

Bo Buma

----- Original Message ----- 
From: henk vreekamp <vreekamp at pobox.uu.nl>
To: <mrscheffer at wxs.nl>; <d66 at NIC.SURFNET.NL>
Sent: vrijdag 12 november 1999 12:39
Subject: Re: Verzekeringen: overgangsgebied

> Beste PC'ers (Windows 2000? of Window Dressing 66?),
> 
> Afgezien van enkele nadelige overgangseffecten, lijkt me de nieuwe
> ziekenfondsregeling redelijk. Een ideetje. Misschien kunnen we bepaalde
> schokken in premiebetaling wat dempen door de instelling van een duaal
> systeem vanaf een bepaald inkomen tot aan de ziekenfondsgrens. Mensen in de
> top van de ziekenfondspremie krijgen de kans om bepaalde risico's te
> herverzekeren bij particulier zorgverzekeraars. Is omgekeerd een dergelijke
> regeling ook niet toepasbaar voor mensen met een handicap die wegens inkomen
> uit het ziekenfonds rollen en enorm duur uitkomen bij winstzoekende
> verzekeraars?
> 
> Zou de creatie van een overgangsgebied tussen fonds en winstmakers veel
> onrechtvaardigheid in premie en faciliteiten kunnen voorkomen? Is hierover
> al eens gedacht?
> 
> Henk Vreekamp, Utrecht
> ----------------------
> 
> In Message Thu, 11 Nov 1999 23:19:35 +0100,
>   Michiel Scheffer <mrscheffer at wxs.nl> writes:
> 
> >Beste Lijsters,
> >
> >De insteek die Gerard Bos kiest is een fundamentele insteek en ook een
> >noodzakelijke. Als co-auteur van het verkeizingsprogramma 1998 sta ik
> >overigens achter de opzet om ook kleine zelfstandigen in het ziekenfonds
> >op te nemen. De noodzakelijke verplichting liedt tto dit (overigens te
> >voorziene) neveneffect. Het huidig systeem van ziekenfonds/verzekering
> >leidt tot tweedeling.
> >
> >Als we als D66 een partij zijn van persoonlijke keuze maar ook een
> >partij van maatschappelijke cohesie dan zou het goed zijn ernstig te
> >denken aan een verzekeringstelsel waar een solidariteitselement in is
> >ingebouwd maar wel een redelijke mate van vrijheid in keuze van polis en
> >verzekeraar. Nu hebben we een duaal systeem met ernstige grens effecten
> >(vgl. de armoedeval) en feitelijk geen keuzevrijheid voor ziekenfonds
> >klanten en een ondoorzichtige marktwerking in de particuliere sector.
> >Een dergelijke combinatie zou werkelijk sociaal liberaal zijn: sociaal
> >in doel en vorm van de regeling, liberaal in de keuze van pakket en
> >verzekeraar.
> >
> >Als partij een goed thema om nader uit te werken als profileringspunt
> >van het thema sociaal liberaal. Een schone taak vor de PC in
> >samenwerking met ge=EFnteresseerde leden.
> >
> >Michiel Scheffer
> >Voorzitter PC
> 
-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/19991112/4bd0f3db/attachment.html>