de crisis

[Arnold Elfferich]

Niet lijmen betekent dat de inbreng van D66 in het regeringsbeleid (voor
langere tijd) nihil wordt. Wordt "voor je idealen staan" dan niet erg
vrijblijvend? Of willen we een getuigenispartij worden?

Terecht is het vertrouwen in de VVD, door het optreden van het erelid, er
niet groter op geworden. Maar laten we de zaken wel in proporties blijven
zien. De VVD moet toch op zijn minst de kans krijgen ons vertrouwen te
herwinnen. Of hebben we liever dat het beeld ontstaat van een klein
jongetje, dat met zijn voetjes op de grind stampend blijft volhouden dat het
niet meer wil meespelen omdat Hansje zo gemeen gedaan heeft. Als de
lijmpoging mislukt, moet in ieder geval duidelijk zichbaar worden dat er
meer redenen zijn om geen vertrouwen in Paars II meer te hebben, dan 1
tegenstem tegen een uiterst mager referendumvoorstel.

Ook gezien de ernstige vertraging die een mislukte lijmpoging voor veel op
stapel staand beleid met zich meebrengt mag men van D66 een serieuze poging
verwachten om bij te dragen aan de oplossing van het ontstane probleem.
Juist dat zou van karakter getuigen. De kop schudden en onder het motto "dit
nooit meer" doorgaan.

In alle andere scenario's zijn onze verlieskansen hoog. Als PvdA en VVD
samen doorgaan (en op basis van de verkiezingsuitslag van 1998 en de
peilingen zou dat gerechtvaardigd zijn) en ze zijn zo slim het huidige
regeerakkoord uit te voeren, valt er door ons geen oppositie te voeren en is
tegelijk onze overbodigheid aangetoond.
Alleen een mislukken van die samenwerking kan nog in ons voordeel zijn. We
zouden voor onze kansen toch maar liever niet zo afhankelijk van anderen
moeten zijn.
En verkiezingen nu? Die leiden tot vervulling van een van oorspronkelijke
doelstellingen van D66: we ontploffen. Nou ja, zelfs dat niet eens. We gaan
als een nachtkaars uit.

Arnold Elfferich