makke schapen en a-digibyten

[Pauline van Tets]

Enkele dagen achterstallige meel leverde veel amsterdams gesteggel op.
Zelfs de strijd in Kosovo schijnt nog over Amsterdams grondgebied te gaan ...

Maar nu over de Amsterdamse vergadercultuur:
Ik herken veel van wat Hein van MEeteren naar voren brengt:
- zeer ongelijke -tot oneigenlijke- tijdsverdeling over sprekers,
- op een laat tijdstip als al veel mensen weg zijn nog even een voorstel
met behoorlijk wat consequenties in stemming brengen,
- en de gehoorzame rank en file schapen ter plaatse die altijd hun oren
laten hangen naar wat een of meer fractieleden of wethouders zeggen. Dat
laatste gebeurde blijkbaar niet in de woonbotenkwestie, maar de uitkomst
van die discussie vond ik weinig verheffend -naar wat ik er over hoorde- en
ik vind dat de Amsterdamse fractie de kwestie uiteindelijk elegant heeft
opgelost.
- min of meer partijdige voorzitters heb ik ook wel meegemaakt.

Ik bezoek de Amsterdamse afdelingsvergaderingen al sinds 1976, zij het de
laatste jaren sporadisch, omdat ik vooral die sfeer van "follow the leader"
zo vervelend vind.
DAt was niet altijd zo. Naar mijn waarneming zijn sinds een jaar of 8 de
bijeenkomsten steeds meer verschoven van discussieplatform naar
applausmachine voor de fraktie.
het hangt ook erg sterk af meen ik, van de persoon van de afdelingsvoorzitter.
Markant vind ik altijd dat veel voorzitters -niet alleen die van D66
overigens- tegenwoordig discussies inleiden met:"Heeft er nog iemand een
vraag" impliciet bedoelend: aan de aanwezige goeroe of andere leidspersoon,
in plaats van: "Wie heeft er een mening?"

Als de meerderheid van de aanwezigen niet echt geinteresseerd is in
openbaar debat en openbare afweging,  met respect voor- en interesse in
elkaars mening, is het moeilijk om een goede discussie te krijgen.
Er zijn wel een paar regels die daaraan bij kunnen dragen:
- een onafhankelijke voorzitter
- een bescheiden plaats voor fracties en wethouders in de discussie, niet
meer spreektijd dan elke ander.
- fracties enz. mogen nooit het laatste woord krijgen, de indiener van een
voorstel juist wel.

Die goede regels hanteerden wij altijd in D66, ook landelijk, maar ook
landelijk lijkt daar de laatste jaren enigszins de klad in gekomen.

Ik vind overigens ook dat het getal van de  aanwezigen zwaarder moet wegen.
Ik bedoel: als een controversieel voorstel wordt aangenomen door nog maar
een klein aantal overgebelven die-hards op een afdelingsvergadering, dan
hoeft de fractie zich er minder van aan te trekken (gevaarlijk niet?).

Geen tijd meer voor een verhandelingetje taalkunde over digibeten.
Wel een puzzeltje: analoog (symmetrisch voor Mark Fluks) aan an-alfa-beet
zou je't moeten zoeken in de richting van a-digi-byte ... of zoiets :)

groet en welgemeend meeleven voor Glenn M. van Paulinevt


*  Pauline van Tets             * e-mail: paulinevt at ic.uva.nl
*  URL: http://websites.ic.uva.nl/medewerkers/pvt/

*** LEES TROUW ***