Abortus en verantwoordelijkheid

[Chido Houbraken]

>>Kijk, nog zo'n heikel punt. In mijn ogen heeft de moeder altijd het laatste
>>woord, aangezien het haar lichaam is en dat is m.i. onschendbaar.
>>Het zou gestoord zijn als een man een vrouw kan dwingen een zwangerschap af
te
>>breken of te voldragen, terwijl zij dat niet wil.

>Niet altijd.
>Ten eerste: Indien de vrouw de man misleidt en het zwanger geraakt zijn
>misbruikt om een relatie te vestigen die de man niet wil, heeft de man wel
>degelijk het recht de zwangerschap te laten afbreken. Het gaat de vrouw dan
>immers helemaal niet om het kind of om "baas in eigen buik" maar ze doet
>inbreuk op het zelfbeschikkingsrecht van de man.

In zo'n geval is er inderdaad een inbreuk op het zelfbeschikkingsrecht van de
man. Dat weegt echter niet op tegen het recht van onschendbaarheid van het
lichaam, zeker in zaken als zoiets ingrijpends als abortus.
Blijft nog steeds de zaak van: wat daarna? Ondanks dat het kind tegen zijn wil
biologisch zijn kind is, kan de vader door een rechter  (ook pas jaren later)
verplicht worden zijn (financiele) 'verantwoordelijkheid' te nemen. En daar zit
nu net het oneerlijke van de situatie.
Man en vrouw zijn niet gelijk, wel gelijkwaardig. De man heeft niet de
mogelijkheid een zwangerschap af te breken en de vrouw heeft dus niet de
mogelijkheid de man ongewild met een nakomeling op te zadelen. Net zoals het
emotioneel moeilijk is voor een vrouw om een zwangerschap af te breken, is het
voor een man moeilijk om het vaderschap van een nakomeling te verwerpen.
(Natuurlijk, ik generaliseer, en er bestaan uitzonderingen.)
Dit is wel iets waar ik wel over zou willen discussieren. Daar komt nog bij:
heeft het kind wel het recht het vaderschap - en alle daaraan verbonden plichten
-  te eisen?

Alhoewel ik het beslist niet eens ben met het in dit geval opzij schuiven van de
onschendbaarheid van de integriteit van het lichaam door Max Kok, keur ik zijn
consequente lijn niet af. Een zwangerschap is inderdaad iets gezamenlijks
(project of niet), waarbij beide partijen een verantwoordelijkheid hebben jegens
elkaar. Als een kind niet het doel was van de sexuele omgang, maar er komt wel
een zwangerschap van, dan is het aan de vrouw om te bepalen of ze er mee
doorgaat. Dit doet ze dan wel met 'middelen' van een ander (de man), die door
die ander niet voor dit doel ter beschikking waren gesteld. De man heeft niet
het recht dit te verbieden, maar hij kan wel eisen niet verantwoordelijk te zijn
voor de consequenties. Zoals een regisseur een producent (die het geld
geinvesteerd heeft) niet kan verbieden een film uit te brengen, maar wel kan
eisen dat zijn naam er niet onder staat.

Daarnaast vind ik de optie van schadevergoeding wegens geleden immateriele
schade het overwegen waard.

>Ten tweede: Als de man de verwekkende partij is die het kind om een andere
>reden ongewenst vindt (bv. ongelukje op een onmogelijk moment in z'n
>carriere) vind ik ook dat de zwangerschap behoort te worden afgebroken. Het
>ergste wat je een kind kunt aandoen is dat het eigenlijk ongewenst is door
>een van beide partners. Als de vrouw doorzet, en daarmee aangeeft dat ze die
>verantwoordelijkheid niet kan dragen, zou de man bij de rechter afbreking
>van de zwangerschap moeten kunnen aanvragen.

Nee, bij de rechter het ontslag van alle vaderlijke rechten en plichten
aanvragen. Het betekent dat hij dus ook later niet zichzelf de vader van het
kind kan gaan noemen zonder toestemming van de rechter. Dit gaat dus verder dan
ontzetting/ontslag uit de ouderlijke macht; het is het ontkennen van biologische
verwantschap (door de rechter). Hmm, dit behoeft enige uitwerking.

Overigens vind ik opmerkingen als: 'man, zorg dat je geen sperma achterlaat' of
iets van die strekking en alle andere opmerkingen die van deze discussie een man
vs. vrouw ruzie willen maken een beetje pathetisch. Misleiding komt wel degelijk
voor, evenals 'ongelukjes'. Op het moment dat er dingen geroepen gaan worden in
de trant van: 'als je geen kind wil, moet je je in bedwang houden' of 'geen
sperma inbrengen' wordt er volledig voorbij gegaan aan dingen als vertrouwen en
'afspraken' over kinderen krijgen. De man op zulke momenten een morele
verantwoordelijkheid door de strot duwen, zet wat mij betreft de klok weer 5
decennia terug.
Groet,

Chido Houbraken


`Externe E-Mail wordt door DNB niet gebruikt voor het aangaan van
verplichtingen`

`Any e-mail messages from The Nederlandsche Bank are given in good faith
but shall not be binding
nor shall they be construed as constituting any obligation on the part of
the Bank.`