Abortus enzo.

[drs .e.l. jacobs]

Verver wrote:
>
> Beste lijsters
>
> Ik wil mij als vrouw ook eens mengen in deze discussie, die zo te zien
> alleen door mannen gevoerd wordt.
>
> Hoewel ik begrip heb voor voor de diverse standpunten vergeten jullie
> een heel belangrijk gegevens, nl. de gevoelens van de moeder. Ik heb
> zelf ooit een miskraam gehad. Natuurlijk een gewenst zwangerschap en dus
> heel verdrietig. De (mannelijke) artsen zeiden toen: "Er zal wel iets
> niet goed geweest zijn, wees maar blij dat de natuur zichzelf
> corrigeert."  Rationeel gezien volledig acceptabel, maar emotioneel in
> eerste instantie niet relevant.
>
> Want wil ik hier nu mee zeggen? Voordat een vrouw of echtpaar, om wat
> voor reden dan ook, besluit om abortus te laten plegen zijn ze
> emotioneel door een hel gegaan. Geloof me ook als je ongewenst zwanger
> bent laat je niet "zomaar"een abortus plegen. Ook een arts zal niet
> "zomaar"een vrucht weghalen, vooral niet als er reeds 24 weken
> verstreken zijn en de vrucht al een echt klein mensje is.
>
> Ik heb begrip voor Jorn, maar ik ben van mening dat ouders voor 100% de
> beslissingsbevoegdheid moeten hebben over het wel of niet afbreken van
> een zwangerschap.
>
> Ik wil niet nog wel een dimensie aan toevoegen: stel dat 1 van de ouders
> abortus wenst en de ander niet, wiens mening geeft dan de doorslag?
>
> Greetje Verver


Helemaal mee eens wat betreft de hel, hoewel zelf niet meegemaakt, maar
ik kan me daar iets bij voorstellen. Moeder geeft doorslag.

Emmy Jacobs