Abortus...enzo

[Jorn Jongma]

----- Oorspronkelijk bericht -----
Van: Ariean van de Groep <jvdgroep at worldonline.nl>
Aan: <C.I.L.Houbraken at DNB.NL>
CC: d66lijst <d66 at NIC.SURFNET.NL>
Verzonden: vrijdag 9 juli 1999 17:35
Onderwerp: Re: Abortus...enzo


 >zeker aangaande medisch-ethische kwesties. Ik ga liever uit van een
houding
> die
> >aangenomen is door een aantal rechters (als ik me niet vergis) een aantal
> jaar
> >geleden m.b.t. euthenasie: dit mag toegepast worden bij ondraaglijk
lijden,
> >zonder dat er een kans is op een menswaardig bestaan (dus alleen het
> medisch in
> >stand houden van een mens is geen reden tot levensverlenging). Volgens
mij
> is
> >het argument menswaardig bestaan vaak ook toepasbaar bij abortuskwesties.
> En ja:
> >eisen voor een menswaardig bestaan worden gedefinieerd door de
> maatschappij. Dat
> >zal uiteraard binnen een strikt stelsel van regels en normen en waarden
> >plaatsvinden, maar dat stelsel zal niet eeuwig en altijd onveranderlijk
> blijven.
>
> Dat ben ik helemaal met je eens. De benadering waarbij de kwesties van
> abortus en euthanasie worden gekoppeld aan een menswaardig bestaan
(waarvoor
> de normen en regels steeds veranderanderen) is volgens mij nog het beste.
> Het is denk ik wel cruciaal dat juist rechters, als onafhankelijke
> beoordelaars, van geval tot geval deze normen en regels toepassen, en dat
> dat uitdrukkelijk niet wordt overgelaten aan een 'uitvoerende macht' die
> alle gevallen in e e n wet zou kunnen regelen.

Jullie gaan hier nog steeds voorbij aan mijn bezwaar om gewoonlijke
euthanasie en late abortussen en daar erg vlak tegenaan liggend euthanasie
op pasgeborenen. Dit verschil is namelijk de uitdrukkelijke wens om een
leven beeindigd te zien, die is er bij een gewone euthanasie wel en die is
ook nodig om euthanasie te kunnen gedogen.
In deze gevallen is die wens nog niet tot uitdrukking te brengen, waardoor
de beslissing door mensen genomen wordt die de beperkingen van het kind in
kwestie op hun eigen leven projecteren.

Bij euthananasie kan de rechter marginaal toetsen, hij kijkt of de genomen
beslissingen binnen de wettelijke en morele kaders passen.

Bij zo'n late abortus of vroege euthanasie zal de rol van de rechter veel
groter moeten zijn, een rol die moeilijk bij een rechter past ben ik bang.

>>Nemen de ouders de beslissing of
> een
> >handicap 'zwaar' is of hebben de medici hier een beslissende stem in het
> >kapittel ? Of de rechter ?
>
> Dat is inderdaad een keuze die je moet maken. Wie beoordeelt het? Heb je
> daar misschien zelf een idee over? Ik neig ernaar om de rechter het
oordeel
> te geven omdat in het juridisch systeem gevallen vergeleken worden zodat
een
> beter totaaloverzicht ontstaat.

Ja, zo min mogelijk bepalen, dat is namelijk onbegonnen werk. Hoe kan een
ouder, arts, rechter zich inleven in hoe zwaar een handicap is. Alleen de
levensvatbaarheid zou een objectief criterium kunnen zijn, zelfs bij pijn is
dit niet te doen doordat de beleving zo individueel is.
Een wetenshchappelijke omschrijving van menswaardig en draaglijk vind ik
persoonlijk net zo eng als het lichaam als chemisch systeem.

Ik zal ook meteen maar even uitleggen wat ik met dit onderwerp heb, ik ben
zelf gehandicapt en de kinderarts had na mijn geboorte weinig fiducie in
mijn verdere geestelijke ontwikkeling. Inmiddels meen ik te mogen zeggen dat
dit onterecht was, maar ik heb dan ook de kans gehad dat te bewijzen.

Mensen die ik tegenkom moeten er niet aan denken om in een rolstoel te
moeten zitten, ik weet door ervaring wat ik wel en niet kan en ben daar heel
tevreden over.
Hetzelfde gaat op voor kennissen van mij die chronische pijn hebben of een
progressieve ziekte. Het lijkt mij vreselijk moeilijk om daar mee om te
gaan, maar alleen zij kunnen zeggen of hun handicap/ziekte draaglijk en
menswaardig is.

Daarom mijn oproep aan jullie beiden, raak niet te verblind door dogma's en
mooie manieren om deze beslissingen te kunnen nemen. Kijk eerst eens of je
zulke beslissingen wel voor anderen zou kunnen nemen.

Groeten,
Jorn Jongma