Euthanasie: 5000 moorden/jaar

[Ariean van de Groep]

Een reactie:

>2. Ik vind dat euthanasie ook mogelijk moet zijn als iemand in 't
>    geheel niet ziek is. Als iemand niet meer wil leven, dan zie ik niet
>    in waarom men voor een trein moet springen, zoals nu het geval is,
>    of ongevraagd lastig gevallen zou mogen worden door de een of >andere
 >   deskundoloog die het allemaal weer veel beter weet maar die om >de
 >   zoveel tijd weer iets geheel anders gelooft.

Ik denk dat Marc de zaken behoorlijk generaliseert als hij stelt dat iemand
die dood wil 'in het geheel niet 'ziek' is. Ik heb persoonlijk iemand
meegemaakt die een zeer zware depressie had en voor wie het leven werkelijk
een hel was. Door psychotherapie en medicatie (Prozac) is zij er weer
bovenop gekomen en ze vertelde mij dat zij tijdens de depressie serieuze
gedachten had over zelfdoding. Wat haar daarvan weerhield waren de gevolgen
voor haar omgeving (zij had 2 kinderen), zoals zij zei, en het begrip en de
begeleiding van haar psychotherapeut die haar door de moeilijke tijd
heenhielp. Achteraf heeft ze schuldgevoelens over wat ze toen bijna gedaan
had, en is ze blij dat ze het niet gedaan heeft, al begrijpt ze nu waarom
dat gevoel toen heel sterk bij haar leefde.

Als je dit afzet tegen de mening van Marc dan blijkt dat hij nergens
meeneemt dat het ontbreken van de wil om te leven een indicatie kan zijn van
een psychisch probleem dat door therapie en medicatie zou kunnen worden
behandeld. Het is misschien haast dogmatisch om iemand te willen overtuigen
van de zin van het leven, maar ik zou durven te stellen dat mensen die
suicide overwegen vrijwel altijd 'ziek' zijn, tegen wil en dank weliswaar,
maar toch. Het is heel moeilijk aan iemand die suicide overweegt aan te
geven waarom jij wel vindt dat het leven de moeite waard is, terwijl die
ander dat in het geheel niet ziet. Maar botweg stellen dat suicide een
serieuze 'oplossing' is voor dit soort persoonlijke problemen (wat de
overheid zou doen als het 'euthanasie' op de manier zou aanwenden zoals Marc
voorstelt) gaat voorbij aan andere methoden die deze mensen zouden kunnen
genezen van bijvoorbeeld een zware depressie. Het is niet aan mij om te
eisen dat iemand moet doorleven omdat ik vind dat het leven de moeite waard
is, maar ik mag wel mijn best doen om iemands leven te behouden als ik de
middelen heb om iemand de zin van zijn eigen leven te helpen 'laten' zien
('laten' tussen aanhalingstekens, omdat het er vooral op neerkomt dat de
persoon ZELF de zin in zijn leven ontdekt, dat kun je niemand aanpraten, dat
moet iemand zelf doen. Je kunt dat proces wel begeleiden).

En daar raken we volgens mij het 'dogma' waar iedereen zo'n beetje om heen
zweeft, ruwweg:  Het leven zou  beter zijn dan de dood. Het is dus hoogst
ongewoon dat iemand zomaar dood wil (dat is niet alleen maar een christelijk
dogma, maar zelfs een evolutionair 'dogma'). Mensen die dood willen zonder
dat er een aanwijsbare rationele reden, zoals een uitzichtloos lijden
vanwege een terminale ziekte, hebben waarschijnlijk wel een ander, weliswaar
intern verschrikkelijk moeilijk en persoonlijk zeer begrijpelijk, probleem
dat wellicht kan worden verholpen door de buitenwereld (zie mijn voorbeeld).
Ik denk dat deze mensen in de eerste plaats geholpen zijn  met zorg en
aandacht en een poging tot  herstellen, en misschien daarna pas, als niets
helpt en er dus werkelijk sprake is van uitzichtloos lijden, euthanasie
overwogen kan worden.

Ariean van de Groep