Euthanasie en zorgvuldig lezen

[cathja maas]

Jorn Jongma wrote:

> Dat je de keus om euthanasie toe te passen pas mag maken als er echt geen
> uitweg meer is en je leven eigenlijk geen waarde meer heeft is een van de
> laatste overblijfselen van ons christelijke verleden.

Voor in ieder geval een deel van de bevolking is dat misschien wel waar,
maar er speelt nog iets anders mee. Wanneer je interviews leest met
artsen en verpleegkundigen die betrokken zijn geweest bij euthanasie,
dan hoor je meestal dat zij het daar toch wel erg moeilijk mee hebben
gehad. Ook al stonden zij achter de keuze van de patient. Het is ook
niet niks wat wij op zo'n moment van onze arts vragen. Zou het zo kunnen
zijn dat de zorgvuldigheidseisen ook dienen om de arts te beschermen? Ik
wil dat iedereen het recht heeft om te kunnen zeggen:"ik wil niet meer
en ik kan niet meer". Maar ook de arts moet kunnen zeggen dat er
volgens  hem nog wel mogelijkheden voor pijn- en leedverlichting. En dat
het voor hem of haar dus nog te vroeg is.

> Het daarvoor ontworpen systeem is inderdaad weinig liberaal, maar blijkbaar
> zijn we bang dat er mensen zijn die ander een te makkelijke uitweg uit hun
> pijn en lijden zoeken. Is zelfmoord ook al niet strafbaar?

Ik kan mij vergissen want ik ben geen jurist, maar volgens mij is in
Nederland zelfdoding al lang niet meer strafbaar. Hulp bij zelfdoding in
beginsel wel, maar ik denk dat dat meer te maken heeft met vrees voor
excessen ( mijnheer de rechter, oma wilde echt dood!)dan met een restant
van de christelijke moraal.

>
> Waar veel gehandicapten nog wel bang voor zijn is de regeling die nog komt
> voor euthanasie op wilsonbekwamen. Misschien heb je ook nog een idee om
> ervoor te zorgen dat er niet tegen hun zin tot euthanasie overgegaan wordt.

Ik kan mij die angst tot op zekere hoogte voorstellen. Maar ik ken ook
ouderen die een goed leven hebben, volop contact met kinderen,
kleinkinderen en vrienden en die op zich niet bang zijn voor het sterven
op zich, maar wel voor wat daaraan vooraf kan gaan b.v. dementie. Moet
het dan niet mogelijk zijn dat deze mensen vooraf aan kunnen geven waar
voor hen de grens ligt van een menswaardig leven?
Nu weet ik dat ook als zij een codicil o.i.d. opstellen het maar heel
dubieus is of die wens gehonoreerd zal worden als het zover is.
Dus volgens mij is het probleem niet alleen het vinden van een goed
systeem om wilsonbekwamen te beschermen, en dat is uiteraard heel erg
nodig, maar ook om mogelijkheden te vinden om de wil van mensen uit te
voeren als zij die niet meer kunnen uiten.

Cathja