Basisikomen (Arie), werkloosheid (Udo)

[vincent]

Basisinkomen:

Arie Dirkzwager schreef:
(...)
Het gaat er niet zozeer om of werk "interessant" is maar of
iedereen werk kan kiezen waarin hij/zij zich, overeenkomstig de talenten

die hij/zij heeft, kan ontplooien en nuttig maken.
(...)

Ja daar gaat het om, Arie. We willen er als maatschappij toch niet op
uit zijn om sommige mensen het leven zuur te maken? Momenteel doen we
dat met werklozen met een minimumuitkering wel. Met alle betuttelende
maatregelen gunnen we ze geen enkele vorm van privacy. Een maatschappij
waarin slecht behandelde mensen voorkomen functioneert niet optimaal.

Wil ik in zo'n sub-optimale maatschappij leven? Nee. Oplossingen die de
maatschappij kunnen optimaliseren ontvang ik welwillend. Of basisinkomen
de absolute oplossing is, weet ik niet. Maar het is, mogelijk met wat
bijschavingen, een stap in de goede richting. Of misschien kan,
andersom, de essentie  van het basisinkomenidee worden toegepast op het
huidige belasting/uitkeringenstelsel.

Mensen die dit soort ideeen met een pavlov-reactie van "wie zal dat
betalen voor die luie werklozen" ongelezen naar de prullenmand
verwijzen, streven mijns inziens naar een nog suboptimalere maatschappij
dan hij nu al is.


Werkloosheid:

Udo Kock schreef:
(...)
Is het niet zo dat elke vorm van gangbare arbeid in aanmerking moet
komen
(onder voorwaarden, zie hierodner) voor het verrichten van een
tegenprestatie voor het ontvangen van een uitkering, dus ook vangrails
schilderen en asperges plukken? (of zijn Nederlanders te goed voor dat
laatste en laten we daarvoor gewoon een bus Polen komen?!)
(...)

Udo, stel je eens voor dat er twee Udo's zijn. Udo1 en Udo2. Ze zijn
precies even oud, zelfde studie, zelde dag afgestudeerd etc... Er is na
het afstuderen helaas maar een baan te vergeven die aansluit op studie
en talenten. Udo1 solliciteert als eerste en krijgt de baan. Het werk
geeft niet alleen voldoening, maar ieder dag weer ontwikkelt Udo1 zich
verder in zijn vakgebied.

Udo2 heeft pech gehad en is werkloos. Maar hij zit niet bij de pakken
neer en doet zijn best om zich zo goed en zo kwaad als het gaat zich ook
verder te ontwikkelen in zijn vagebied en talenten, teneinde er klaar
voor te zijn als er een baan zoals die van Udo1 vrij komt.

Udo1 werkt 80 uur per week (officieel 36) en komt niet op het idee om
minder te werken ten gunste van Udo2. Nee, in tegendeel, hij vindt Udo2
maar luie donder die best vangrails kan schilderen. Na wat slim politiek
vliegen afvangen heeft Udo1 het voor elkaar dat Udo2 gedwongen kan
worden om vangrails te schilderen.

Tien jaar later is er een boom in de economie. Banen te over in de
sector van de beide Udo's. Maar Udo2 heeft al die jaren vangrails
geschilderd. 's Avonds was hij doodop en hij heeft zich nauwelijks nog
bezig kunnen houden met zijn vakgebied. Bij sollicitaties krijgt Udo2 te
horen dat hij momenteel niet gereed wordt geacht voor het werk. De
kennis van tien jaar geleden is allang out-dated. Hij moet zich maar
gaan bijscholen.

Maar een economie wacht niet op een bijscholende Udo2. Nee, dan worden
er wel Amerikanen, Britten en wat dies meer zij geimporteerd. Tegen de
tijd dat Udo2  bijgeschoold is, zijn alle banen weer vergeven. Hij wordt
weer gedwongen vangrails te schilderen.

Was het in eerste instantie niet verstandiger geweest het vangrails
schilderen over te laten aan mensen wiens talent het is om vangrails te
schilderen?

Met vriendelijke groeten, Vincent Nijhof