burgers in de gemeentepolitiek

[Paul Doucet]

Een reactie op Gert Cazemier's idee (geef burgers het tercht op
amendementen en moties), en op de discussie die erop volgde.

Ik ben het eens met diegenen die zeggen dat spreekrecht in de Raad in feite
een wassen neus is, en dat een burger veel beter terecht kan in de
commissies. De reden is niet zozeer dat de commissies kleiner zijn maar dat
de commissiebehandeling eerder valt. Daar vindt de discussie en de
meningsvorming plaats, en dat is de gelegenheid om aan het debat deel te
nemen. Wie zich pas in de raadsvergadering in de zaak mengt is gewoon te
laat om nog veel invloed uit te oefenen; dat geldt niet alleen voor burgers
maar ook voor de raadsleden zelf.
Een uitzondering: spreektijd in de Raad kan wel nuttig zijn om aandacht te
vragen voor een onderwerp dat NIET op de agenda staat, en er op die manier
alsnog op geplaatst kan worden. De agenda van de volgende keer, dat wel.

Discussies als deze zijn mij vaak te formeel van aard, en in dat opzicht
ben ik het helemaal eens met Andor Admiraal die het niet zo kan schelen hoe
de procedures eruit zien. Het D66-motto 'de burger bij het bestuur'  -voor
mij van sleutelbelang- gaat vooral over betrokkenheid en participatie, en
met het recht op moties of amendementen begin je aan het verkeerde eind.
Wat je nodig hebt is het opengooien en activeren van het publieke debat, en
het confronteren van de burgers met elkaars opvattingen. Pas dan krijg je
het soort levende democratie dat mij voor ogen staat. Zonder dat krijg je
besluitvorming zonder meningsvorming, en daarvoor -binnen zowel als buiten
de politiek- geef ik niet zoveel.
Overigens: in De Bilt hebben we de afgelopen drie jaar op dit punt even
interessante als hoopgevende ervaringen opgedaan. Honderden burgers die
zich ruim een jaar lang vol vuur stortten in concrete discussies over de
ruimtelijke toekomst van de gemeente. De Raad is nu  bezig de uitkomsten te
vertalen in uitvoerbare en coherente raadsbesluiten. Het kan dus, echte
participatie; uit D66-oogpunt tien keer zoveel waard als alle procedurele
schaverij.

Paul Doucet