[D66] BBB: mestpolitiek in de gierkelder van Den Haag

[René Oudeweg]

[Jetten:  BBB is een frisse partij]

BBB: mestpolitiek in de gierkelder van Den Haag

Het partijprogramma van de BoerBurgerBeweging leest als een mestbriefje 
dat veel te lang in een natte overallzak heeft gezeten. De pagina’s 
kleven, het papier is doorweekt, en de stank van ammoniak prikt in je 
neusgaten. Ze beloven zorg voor het platteland, maar wat ze werkelijk 
uitstrooien, is een mengsel van halfvergiste beloften en rottende 
simplismen.

Neem hun obsessie met stikstof. BBB doet alsof stikstofregels een 
kwaadaardige ziekte zijn, maar hun “oplossingen” zijn niets meer dan het 
smeren van pus over een open wond. In plaats van genezing krijg je een 
etterende plek die steeds groter wordt: uitstel, ontkenning, en verzet 
tegen de werkelijkheid, terwijl de bodem onder hun laarzen wegzakt.

Hun landbouwpolitiek is niet toekomstgericht, maar eerder een gierwagen 
die al slingerend door de straten spuit. Het programma druipt van de 
subsidies en gunsten voor de agrarische sector, alsof we allemaal in een 
modderbad van mest moeten gaan liggen omdat “de boer” dat wil. Het is de 
politieke variant van je longen vullen met varkensstalstof: verstikkend, 
benauwend, en gegarandeerd ongezond.

Ook hun standpunten over energie en klimaat hangen als een rottend 
karkas in de zon. Ze roepen om goedkope energie, maar weigeren de dode 
koe op te ruimen: fossiel blijft heilig. Het resultaat is de geur van 
verbrand plastic, vermengd met de damp van verrot vlees — een cocktail 
die BBB presenteert als “gezond verstand”.

Hun sociaal beleid? Dat lijkt nog het meest op een lekkende septictank 
die al jaren niet geleegd is. Mooie woorden over gemeenschap en 
samenhang, maar zodra je de deksel optilt, blijkt het vol te zitten met 
oud, klef slib. Migratie? Ze scheppen eroverheen met dezelfde schep 
waarmee net nog mest werd uitgereden: angst en afkeer als bruine drab 
uitgesmeerd over elke discussie.

BBB’s hele programma is kortom geen bouwplan voor de toekomst, maar een 
composthoop waarin je struikelt over brokken rot hout, muffe 
aardappelschillen en klonten beschimmelde beloftes. De partij doet alsof 
ze iets voedzaams kweekt, maar in werkelijkheid ligt er alleen maar 
gorigheid te gisten.

En zoals bij elke mestvaalt is er maar één zekerheid: hoe langer het 
blijft liggen, hoe harder de stank zich verspreidt.