[D66] Het Laatste Vaandel van de Lamentabelen

[René Oudeweg]

Het Laatste Vaandel van de Lamentabelen

Dat D66 ooit nog zou eindigen als de porseleinkast van de democratie – 
waar ieder tikje meteen een breuk oplevert – dat hadden zelfs hun meest 
cynische tegenstanders niet kunnen voorzien. Maar jawel: men heeft het 
voor elkaar gekregen. De partij die zichzelf ooit voorstelde als stoere 
drager van progressie, doet nu aangifte omdat iemand het in zijn hoofd 
haalde hun vlaggetje van een bureau te liften. Een vlaggetje! Het soort 
goedkope polyester dat je voor €3,95 inclusief stokje op Bol.com bestelt.

Alsof er een aanslag gepleegd werd op de fundamenten van de rechtsstaat, 
rept men van een “poging tot diefstal.” Alsof de geschiedenisboeken 
later zullen schrijven: “In 2025 werd de democratie ternauwernood gered 
doordat de D66-vlag behouden bleef.” Wat een pathos, wat een 
kleinzieligheid, wat een tragikomische zelfoverschatting.

Het beeld is veelzeggend: daar staan ze dan, de erfgenamen van Hans van 
Mierlo, met hun borst vooruit, trillend van verontwaardiging omdat 
iemand hun stuk textiel durfde aan te raken. Een partij die zich ooit 
voorstond op moed en vernieuwing, staat nu als een bange hamster achter 
de tralies van haar eigen irrelevantie te piepen: “Niet aan onze vlag 
komen!”

De ironie is pijnlijk. Terwijl in het land mensen worstelen met 
koopkracht, migratie, oorlogsdreiging en klimaat, denkt D66 dat de ware 
bedreiging de verdwijntruc van hun bureaulap is. Alsof ze beseffen dat 
hun politieke ideeën allang geen vlag meer zijn waaronder iemand 
marcheert – en daarom nu des te wanhopiger aan die symbolische vod klampen.

Het wordt bijna Freudiaans: de vlag als laatste erectie van een partij 
die verder slap en betekenisloos is geworden. Geen wonder dat ze 
aangifte doen: wie weet wat er overblijft als zelfs dit troostsymbool 
wordt afgepakt.

En dus staan we oog in oog met de essentie van D66 anno nu: een beweging 
die niets meer verdedigt dan haar eigen schamelheid. De vlag wappert 
nog, maar alleen als seinvuur van totale onbeduidendheid.

Kortom: er zijn veel dingen die je van D66 kunt stelen – hun principes, 
hun geloofwaardigheid, hun relevantie – maar hun vlag? Laat die gerust 
liggen. Die vertegenwoordigt niets, behalve hun eigen zielige behoefte 
om nog gezien te worden.