[D66] Column: Klimaatmoe: Frans Timmermans was echt de druppel

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

Bron:   Elsevier
Datum:  11 juli 2023
Auteur: Diederik Heinink
URL:    
https://www.ewmagazine.nl/ewpodium/opinie/2023/07/klimaatmoe-frans-timmermans-was-echt-de-druppel-1046951/
Ref:    
https://www.ewmagazine.nl/nederland/opinie/2023/07/philip-van-tijn-de-recidive-van-een-lijkenpikker-uit-brussel-frans-timmermans-1047114/
         
https://www.ewmagazine.nl/nederland/achtergrond/2023/07/timmermans-het-enige-wat-we-ons-niet-kunnen-veroorloven-is-wanhoop-52236w/


Klimaatmoe: Frans Timmermans was echt de druppel
------------------------------------------------

De ongepaste opmerking van Eurocommissaris Frans Timmermans over een 
dodelijk slachtoffer van de storm Poly was de druppel. Ondernemer 
Diederik Heinink is nu definitief klimaatmoe, schrijft hij op EW Podium.

Ze zeggen dat ieder persoon voor alles een zekere tolerantie heeft. Het 
moment waarop een zekere moeheid optreedt als je nog meer berichten en 
plannen over dat onderwerp opgedrongen krijgt als absolute waarheid. 
Opgedrongen, omdat er geen manier is om ze te ontwijken. Ze komen 
namelijk via allerlei kanalen en in volle intensiteit op je af. Als een 
zomerstorm.


FRANS TIMMERMANS WAS DE DRUPPEL: IK BEN KLIMAATMOE

Met betrekking tot het klimaat heb ik die grens inmiddels bereikt. De 
storm Poly was de druppel. Of eigenlijk: Frans Timmermans (PvdA). De 
Eurocommissaris heeft zich nu officieel in het rijtje geschaard van 
tweedehands autoverkopers en Indiase polaroidfotografen in Amsterdamse 
eetcafes. Ze blijven komen, ook al zeg je altijd 'nee'.

Timmermans gaat nog een stapje verder: hij gooit er ook nog schaamteloos 
een stuk vals sentiment bovenop. Hij deed het met MH17, en nu ook met 
Poly. Dodelijke slachtoffers gebruiken om z'n agenda te pushen. De 
herdenkingsdag van klimaatslachtoffers – een even schaamteloos idee – 
zal hij binnenkort dus wel weer opbrengen. Je hoopt toch dat iemand zo'n 
man eens wat vaker feedback geeft.

Het was de druppel. Ik ben klimaatmoe. Dat geldt niet voor iedereen. 
Veel mensen hebben immers een narratief nodig. Iets om hun dagelijks 
leven aan op te hangen. Yuval Noah Harari beschrijft het mooi in Homo 
Deus. Mensen geloven graag dat we een ziel hebben, ook al is dat volgens 
de evolutietheorie volkomen onmogelijk. Daarmee hou je in elk geval de 
optie op een eeuwig leven open. Een vorm van religie dus.


MEEGAAN IN DE KLIMAATRELIGIE IS ALS HULP AAN AFRIKA

Niet meegaan in klimaatreligie heeft niets met klimaatontkenning te 
maken. Er wel in meegaan is simpelweg het verstand uitschakelen. De 
missionarissen op hun beurt blijven drammen, totdat bij sommigen het 
geduld opraakt.

Het lijkt op de hongersnoden in Afrika in de jaren negentig. Het Westen 
moest bijspringen. Een normale medemenselijke daad, waar niemand wat 
tegenin kon of wilde brengen. De hongersnoden bleven – niemand zal de 
ernst ontkennen – terwijl het Westen economisch doorstoomde.

Wat ook bleef, waren de talrijke fondsenwervingsacties op tv, aan de 
deur en bij de supermarkt. Bij de derde of negende keer werd de 
vrijgevigheid al minder. Langzaam trad het op: Afrikamoeheid. Dat 
jongeren niet voor hun pensioen sparen – het lijkt een bizarre 
vergelijking met honger in Afrika – is hetzelfde principe. Het is 
moeilijk om langere tijd iets vol te houden als je het zelf niet ervaart 
of er niet in gelooft. Zo werkt het brein nou eenmaal.


GEVOEL VAN URGENTIE IS NODIG OM IN BEWEGING TE KOMEN

De mens denkt in eerste instantie op de korte termijn, dichtbij, vanuit 
het eigenbelang en vooral: de eigen portemonnee. We moeten urgentie 
voelen. Voelen mensen dat niet, dan kun je hoog of laag springen, er zal 
uiteindelijk weinig gebeuren. Die urgentie kun je gedurende korte tijd 
bij mensen opwekken, maar ebt weg als het door hen niet dichtbij is of 
echt gevoeld wordt. Bij de meeste mensen althans.

Met de opwarming van die aarde is het niet anders. (Van een 
klimaatwetenschapper heb ik geleerd de term 'klimaatverandering' niet 
meer te gebruiken: het klimaat verandert immers continu.) De aarde wordt 
warmer, de zeespiegel stijgt al heel lang enigszins, maar polders 
stromen nog niet structureel onder en in Sevilla kun je nog steeds 
wonen.

Onze klimaatminister en ook Frans Timmermans moeten de urgentie dus 
opwekken en doen dat als op hol geslagen windmolens. Met man en macht en 
vooral met veel getallen (desnoods met veel cijfers achter de komma) 
over een eventuele toekomst een paar decennia weg. 'De tijd is bijna 
op.' Ze moeten er immers miljarden doorheen krijgen.


KOUDE RILLINGEN VAN HET LEF VAN ROB JETTEN

Nog nooit is de toekomst met zoveel zekerheid voorspeld als wanneer het 
om klimaatbeleid gaat. Klimaatminister Rob Jetten (D66) is zelfs bereid 
om onze zorgvuldig opgebouwde democratische staat er voor om te bouwen 
tot een soort planeconomie. Nederland lijkt steeds meer op Singapore, 
zeker met het plan van Jetten. Een centraal geleide democratie heet het 
daar netjes. Een 'ongebruikelijk dominante overheid' durfde Jetten zelfs 
te claimen. Lef kun je de minister niet ontzeggen. Om koude rillingen 
van te krijgen.

Zowel in Nederland als in Europa is nog wat tegenwind. Of de plannen er 
helemaal doorheen komen, valt nog te bezien. Het zal in elk geval in 
afgezwakte vorm zijn. Dergelijke extreme denkbeelden hebben een 
voordeel: nog voordat de urgentie begint weg te ebben en de echte 
klimaatmoeheid bij mensen intreedt, krijgen we nog een extra injectie 
klimaatadrenaline die een toekomstbeeld toont dat we liever niet zien.


EEN HISTORISCHE VERGISSING

Het zal u hopelijk niet ontgaan zijn: er wordt op dit moment 
geschiedenis geschreven. Dat betekent scherp blijven. Dat er iets moet 
gebeuren, snappen we allemaal. We zullen straks waarschijnlijk plekken 
op aarde moeten verlaten. Maar het zou een historische vergissing zijn 
als we nu alle ratio uitschakelen. Die ratio – een prachtige eigenschap 
van de mens – wel gebruiken, brengt ons op de route van verantwoord 
stappen zetten, met de juiste hoeveelheid middelen verdeeld over een 
gezonde mix van energietransitie, klimaatadaptatie en gedragsaanpassing.

En alstublieft zonder grote emotionele betogen. Mijn klimaatpsycholoog 
bevestigde vorige week dat ik op de grens zat. Ze zei: 'U bent gewoon 
een beetje moe. Klimaatmoe.' Ik ben dus een weekje naar de Veluwe 
gegaan. De komende tien dagen kijk ik alleen nog maar naar de Tour de 
France.

--------
(c) 2023 Roularta Media Nederland Bv.