[D66] Wat me gemeen hebben: Sterke Verhalen

[René Oudeweg]

Het nieuwe boek van Thijs Lijster is zeer goed, en boordevol
argumentatie en inzichten waar links de vingers bij kan aflikken.

Hij propageert en noemt de volgende 'sterke verhalen':

1. De herclaiming en herwinning van de meenten (de natuurlijke en de
menselijke) als antikapitalistische strategie. Hierover gaat zijn boek,
de revival van het woord 'meent', de politieke categorie van de
gemeenschap en het neologisme 'gemeenzin'.

2. Volautomatisch luxecommunisme. Het optimistische sf-verhaal van het
links-accelerationisme. Te technofiel en kapitalistisch, met geen
aandacht voor de vervreemdinginsaspecten van technologie en voortdurende
exploitatie.

3. Ecologisch oorlogscommunisme. Drastische inperking van civiele
vrijheden door een aan totalitarisme grenzende autoriteit om te redden
wat er nog te redden valt. Een pessimistische links-puriteinse dictatuur.

4. Acid communism.  Term afkomstig van wijlen Mark Fisher. De onbewuste
herorientatie van de verlangens, die een staat van roes moet creëren
voor de revolutie.


Ik voeg daar mijn eigen sterk verhaal toe:

5. Het manueel luxeprimitivisme. (Dit laat ik verder nog aan de
kristallisatie van de verbeelding over...)

Er zijn raakvlakken tussen de herwaardering van de meenten en het
manueel luxeprimitivisme.
Lijster verwerpt echter de terugkeer naar de natuurstaat, met een
zijdelingse opmerking over de jagers-verzamelaars tijdens de periode
toen er mammoetten rondliepen. Hij ziet de staat als een centaur (zowel
mens als beest), maar die nog noodzakelijk is als politiek platform voor
de deliberatieve democratie...

Lijster is niet erg kritisch over de coronavaccins, en laat de discussie
over de coronacrisis nog in het luchtledige zweven voor de toekomst.


Enfin, een nuttig en tijdig boek.


R.O.

-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/20221217/ceeb8c3e/attachment.html>