[D66] Fwd: Uw groene pasje biedt vrijheid noch bescherming | De Standaard

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

-------- Oorspronkelijke bericht --------
Onderwerp: Uw groene pasje biedt vrijheid noch bescherming | De 
Standaard
Datum: 2021/11/14 08:38
Afzender: RO <jugg at ziggo.nl>
Ontvanger: "Dr. Marc-Alexander Fluks" <fluks at combidom.com>


(Fwd naar de lijst aub)

Uw groene pasje biedt vrijheid noch bescherming

8 Nov 2021

De Standaard©

Joren Vermeersch is jurist, historicus en auteur. Hij is eerste opvolger
voor de N­VA voor de Kamer, West­Vlaanderen, en schrijft in eigen
naam. Zijn column verschijnt tweewekelijks op maandag.

Via een rode scan kan de staat burgers straffen met isolement, zonder
langs een rechter te passeren

We kennen ze allemaal: mensen die de invoering van het Covid Safe Ticket
(CST)helemaal zo erg niet vinden. Het kost tenslotte maar een paar
seconden om de pas boven te halen en te laten scannen. Even vaak hoor je
daarbij het argument dat de pas in Frankrijk al maanden ingevoerd is en
daar ‘perfect werkt’. Van privacy ligt toch niemand wakker in dit
Facebooktijdperk. Dus waarom daarover blijven doorbomen?

Bart Dewaele

‘Permanente digitale controle kan sluipenderwijs de nieuwe
bestuurlijke realiteit worden.’
Verbazingwekkend weinig burgers lijken de historische impact te beseffen
van wat we vandaag zien gebeuren. Het CST betekent een halve revolutie
in de omgang tussen burger en staat. Veel meer nog dan de privacykwestie
is de enorme macht die de burger ermee in handen van de staat legt het
grote probleem. Eenmaal ingeburgerd voor binnenlands gebruik zal de
staat om de zoveel maanden het toepassingsgebied ervan uitbreiden of
inperken. Maar het systeem zelf zal blijven bestaan. Waarom? Omdat het
makkelijk bestuurt. Het CST verschaft de regering immers de mogelijkheid
om de criteria voor een groene scan naar eigen goeddunken te wijzigen,
zonder het parlement te consulteren.

Als de burger die nieuwe instructies niet wil opvolgen, dan kan de staat
hem daartoe makkelijk dwingen. Door hem met één vingerknip in sociaal
isolement te storten. Je pas kleurt plotseling rood. Dat betekent geen
pint meer op café, geen voetbal meer, geen concert meer, geen
restaurant meer, geen reizen meer en misschien binnenkort ook geen werk
meer, want talrijk zijn de stemmen die opgaan om het CST uit te breiden
naar de werkvloer. Willen we de overheid werkelijk zo’n almacht geven?
Willen we leven in een staat die ons, via een simpele wijziging van een
algoritme, kan marginaliseren en in de armoede storten, wanneer we niet
doen wat de regering wenst? En kunnen we dan nog wel van een vrij land
spreken? Neen.

Het CST haalt een fundament van onze rechtsstaat en democratie onderuit.
‘Nullum crimen, nulla poena, sine lege’, schreef de Duitse
rechtsgeleerde Anselm von Feuerbach al in 1801. Geen misdrijf, geen
straf, zonder wet. Dat principe mag voortaan de vuilnisbak in. Via een
rode scan kan de staat burgers straffen met isolement, zonder langs een
rechter te passeren. Recht op beroep heeft die gestrafte burger niet. De
criteria waarop de overheid zich baseert, het ‘misdrijf’ zeg maar,
staan in geen enkele wet genoteerd. De vage pandemiewet, op zich ook al
een grondwettelijk misbaksel, geldt als handige passe-partout. Niet
alleen Feuerbach maar ook Montesquieu, de bedenker van de scheiding der
machten, draait zich om in zijn graf bij zoveel autoritarisme.

Toch passeert het zonder veel reuring. Het is een pijnlijke
vaststelling, maar ze klopt als een bus: niet alleen van privacy maar
ook van de rechtsstaat ligt de burger amper nog wakker. ‘All is fair
in love and war’ wil een oud Brits gezegde. Voeg daar gerust corona
aan toe. Wanneer regering en media dagenlang synchroon op de epidemische
paniektrommel roffelen, dan slikt de burger werkelijk alles. Zelfs een
CST voor zijn eigen kinderen, zodra die de leeftijd van 12 jaar hebben
bereikt. Hij aanvaardt het. Zonder morren. Terwijl een wakkere burger,
bij het afstaan van macht aan de overheid, moet stilstaan bij wat de
huidige regering daarmee kan doen, én bij wat volgende regeringen ermee
kunnen doen.

Daarmee belanden we bij het heikelste punt van het CST: hoewel het
instrument geen bescherming biedt tegen besmetting en dus onmogelijk
veiligheid kan bieden, werd deze autoritaire vrijbrief toch zonder
vervaldatum aan de overheid toegekend. Een bindend doel voor de
vaccinatiegraad, waarbij het CST vervalt, is er evenmin. We moeten het
doen met de vage belofte dat de pas ooit wel eens weer zal worden
afgeschaft. Weinig geruststellend, want coronabesmettingen en
ziekenhuisopnamen zullen er altijd zijn en altijd blijven, ook al
bereiken we 100 procent vaccinatiegraad. Dat corona ooit ‘voorbij’
zal zijn, is een illusie. Een korte blik over onze zuidelijke grens
illustreert wat dat betekent. Al sinds 9 augustus 2021 zijn de Fransen
onderworpen aan het CST. Op 13 oktober kregen zij doodleuk te horen dat
hun regering het systeem wil verlengen tot ‘minstens’ 31 juli 2022.
Zo’n vaudeville kan ook ons te wachten staan. Permanente digitale
controle kan, sluipenderwijs, zomaar eens de nieuwe bestuurlijke
realiteit worden. In plaats van te discussiëren over het al dan niet
uitbreiden van de pas naar de werkvloer doen we er beter aan om het
debat op te starten over de integrale afschaffing van dit gevaarlijke
machtsinstrument.