[D66] [JD: 20] Igor Cornelissen ¡presente!

[R.O.]

  Journalist, jeneverdrinker, trompettist en pijproker Igor Cornelissen
  (85) overleden

De journalist Igor Cornelissen (85) is onverwacht overleden. Hij was 
bekend als journalist van Vrij Nederland en als schrijver van boeken 
over zichzelf en over andere kleurrijke mensen met een Joodse en 
links-revolutionaire achtergrond.

Hij was een typische veelschrijver met een soepele pen. Tot zijn laatste 
dag bleef hij schrijven en publiceren. De historicus en boekenrecensent 
Wim Berkelaar twittert dat een fenomeen is heengegaan.

profielfoto
Wim Berkelaar @WimBerkelaar

<https://twitter.com/WimBerkelaar/status/1370773937366388738>

Mij bereikt dankzij @TheodorHolman het bericht dat Igor Cornelissen is 
gestorven. Wat wist hij veel van linkse bewegingen in Nederland en wat 
kon hij leesbaar schrijven! Boven de 80 ging hij, met dank aan zijn maat 
@Jaap_deJong, ook nog op twitter. Een fenomeen is heen gegaan.

7 uur geleden <https://twitter.com/WimBerkelaar/status/1370773937366388738>

Cornelissen werd in 1935 geboren in Zwolle als zoon van een Joodse 
moeder en een christelijke vader.

Door zijn Joodse grootvader Izak Os raakte hij geïnteresseerd in de 
Joodse traditie en de socialistische beweging, waar een groot deel van 
zijn werk over ging. "Dat oude mannetje vertelde mij dat hij anarchist 
was geweest. En ook dat hij met een revolver had geoefend hier net 
buiten Zwolle voor de komende revolutie. Dat moet omstreeks 1888 zijn 
geweest. Wat drijft een koopman om geheel tegen de wil van zijn familie 
met een revolver te gaan oefenen?"

Grote indruk maakte ook dat zijn opa in 1943 werd opgepakt. "Op weg naar 
Westerbork en vandaar naar Sobibor. 'Vrijheid!', riep hij met gebalde 
vuist naar de omstanders toen hij werd afgevoerd."

Cornelissens moeder bleef gespaard, omdat zij met een niet-Joodse man 
was getrouwd, die kort na de oorlog overleed.

In 1956 begon Cornelissens journalistieke carrière, toen hij in Deventer 
regiocorrespondent werd van het PvdA-dagblad Het Vrije Volk. Twee jaar 
later ging hij naar Amsterdam om politieke en sociale wetenschappen te 
studeren. Daar kwam hij in het linkse studentenmilieu terecht.

Via de socialistische studentenbeweging Politeia kwam hij uit bij het 
trotskisme, een alternatieve stroming binnen het communisme, die de 
ideeën volgde van de in opdracht van Stalin vermoorde Leon Trotski.

Hij werd lid van 'het politiek bureau van de Nederlandse sectie van de 
Vierde Internationale', in feite een kleine sekte. Zijn studie gaf hij 
op en hij werd weer journalist, dit keer bij Vrij Nederland, jarenlang 
het journalistieke walhalla van links Nederland.


    Alcoholdoordesemde optredens

Hij maakte tal van reizen naar Oost-Europa, en las en tikte zich suf. 
Daardoor ging hij inzien dat het trotskisme en ook het socialisme als 
geheel tot niets goed konden leiden. Na het neerslaan van de Praagse 
Lente in 1968 verloor hij zijn geloof in het socialisme, al duurde het 
nog tot 1971 voordat hij met het trotskisme brak. Hij zei dat hij tot 
het inzicht was gekomen dat het met de Sovjet-Unie onder Trotski niet 
beter gelopen was. Goed, Trotski was Joods en intellectueel geweest, 
maar ook net zo meedogenloos als Stalin.

Achteraf vond hij dat hij nooit echt bij de trotskisten had gehoord. 
"Men vond mij te bohemien. Ik kwam in cafés en bezat vriendinnen." Ook 
zouden zijn kameraden hem gewantrouwd hebben omdat hij trompet speelde 
in een jazzcombo, waarmee hij jarenlang "alcoholdoordesemde optredens" 
verzorgde.

Jazz bleef zijn leven lang een van zijn passies. Van popmuziek moest hij 
niets hebben: "Dat is paardendievenmuziek. Een gruwel en erger dan ontucht."


    Randfiguren

Na zijn breuk met het trotskisme bleef hij in linkse en Joodse 
randfiguren geïnteresseerd. Bij elkaar schreef hij twintig boeken, 
waaronder biografieën over de stalinistische CPN-leider Paul de Groot, 
de Joodse historicus en dichter Jaap Meijer (de vader van Ischa Meijer) 
en de revolutionair-socialistische verzetsstrijder en zwarthandelaar 
Joop Zwart.

Hij keerde terug naar Zwolle, waar hij de laatste 45 jaar van zijn leven 
in het huis van zijn moeder zou wonen en vrijwel dagelijks naar het café 
ging om jenever te drinken en pijp te roken.

In 1983 publiceerde hij het eerste deel van zijn herinneringen, /Van 
Zwolle tot Brest-Litowsk, /waarin hij nauwgezet zijn leven tot 1962 
reconstrueerde. Hij maakte daarbij gebruik van het reusachtige 
knipselarchief dat hij had aangelegd.


    Afrekening

In 1998, een jaar nadat hij na 35 jaar bij Vrij Nederland was 
vertrokken, volgde het tweede deel /Raamgracht 4/, over zijn beginjaren 
bij Vrij Nederland. Het stond vol vrolijke anekdotes, over een leven vol 
vrouwen en drank, maar was ook een bittere afrekening met het 
journalistieke wespennest dat het weekblad was geweest. Hij keerde zich 
vooral tegen hoofdredacteur Rinus Ferdinandusse en tegen Joop van Tijn, 
die jarenlang was beschouwd als de beste journalist van Nederland.

Na zijn vertrek bij Vrij Nederland had hij nog een aantal jaren een 
column in Het Parool. Daarna leidde hij een min of meer teruggetrokken 
bestaan in Zwolle, waar hij "als ongelovige jood" toch af en toe naar de 
synagoge ging, als dat nodig was om als tiende man, de minje, aanwezig 
te zijn, zodat de gebedsdienst kon doorgaan.


    Pruimenjenever

Nog op hoge leeftijd ging hij elke avond naar het café. Twee jaar 
geleden viel hij van zijn fiets na een avondje vol pruimenjenever. Hij 
besloot daarna niet meer te fietsen en het cafébezoek terug te brengen 
tot drie keer per week.

Tijdens de lockdown was hij volledig aan huis gebonden. Hij vond dat 
geen probleem. "Thuis smaakt de oude klare net zo goed. En ik heb me 
prima vermaakt met mijn Hongaarse en Bulgaarse postzegelcollectie", zei 
hij in augustus vorig jaar tegen De Stentor 
<https://www.destentor.nl/zwolle/smakelijke-anekdotes-van-nieuwsgierige-ouwehoer-en-ongelovige-jood-uit-zwolle-nieuw-boek-igor-cornelissen~a03dd644/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F> 
na de publicatie van het vijfde deel van zijn memoires, /Mijn opa rookte 
een pijp. /

Hij zei dat het gezien zijn leeftijd het laatste deel zou blijven, maar 
kondigde aan dat hij wel zou blijven schrijven. Hij hield woord, tot 
zijn laatste dag bleef hij publiceren. Gisteren zette hij nog een 
verhaal over zijn ervaringen met de Provo-beweging op Twitter.

-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/20210314/f294dcd8/attachment-0001.html>