[D66] [JD: 179] De banrelatie

[R.O.]

Ik snap Fluks' waardering en tolerantie t.o.v. de Taliban en Orban wel.
Dergelijke barbaren waar een mens met enig ontwikkeld en nog niet
aangetast moreel besef de banvloek over uitspreekt, komen voor veel
westerse regeringen handig van pas om het woestijnvolk en de
ongevaccineerden op gepaste afstand te houden. Dit is geen nieuw
fenomeen maar toont alleen maar de ongenuanceerde hypocrisie en starheid
in hun eigen identiteitsdenken. Men wil immuniteit tegen allerlei
bedreigingen van virus tot vijand koste wat kost bereiken. Regeringen
gaan al jarenlang net zo makkelijk diplomatieke relaties aan met
dictators met bloed aan hun handen dan de manier waarop ze politieke
tegenstanders verbannen. Als de banrelatie moet worden uitgesproken
(landverraders!) om de 'eigen identiteit' te bevestigen, dan zal deze
banrelatie op den duur de identiteit zelf gaan vormen. Wat resulteert is
wat je een ban-indentiteit zou kunnen noemen. De ex-PVV'er Joram van
Klaveren, om een voorbeeld te noemen, bekeerde zich in 2019 tot de
islam. Badiou noemde ooit de relatie van het westen met de radicale
islam een disjuncte synthese. Freud's begrip van de terugkeer van het
verdrongene, de ondraaglijke ervaringen en gedachten die verbannen zijn
naar het onbewuste, speelt ook een rol. Dat wil niet zeggen dat we nu
als collectief allemaal in psychoanalyse moeten gaan. Het wachten is nu,
volgens Fluks en de Taliban, blijkbaar op het moment dat zelfbenoemde
democraten uit piëteit met de islamitische klerk een tulband gaat dragen
en via diplomatieke wegen de Taliban zal aansporen om de gekozen
burgemeester en het referendum in te voeren. Democratische kroonjuwelen
als kerstversiering op de tulband van de radicale islamist en de
invoering van de permanente staat van beleg door de radicale democraat
omwille van de /zero-Covid sharia/. [...] Nieuw-Zeeland ging wederom in
strenge lockdown vanwege slechts 1 'besmetting'. De wereld is helemaal
krankzinnig geworden, niet knettergek, maar een soort stoornis waar
/dementia praecox/ nog een vriendelijke benaming voor is. Tolerantie
t.o.v de Taliban is daar een symptoom van. Een ander symptoom van de
/dementia praecox /in de wereldpolitiek is de bankroet van het
democratisch lexicon (democratie, vrijheid, soevereiniteit, recht,
staat, etc..). De Italiaanse filosoof Roberto Esposito heeft in /T//erms
of the Political, community, immunity and biopolitics /geschreven dat
immuniteit de hedendaagse conditie van de politiek is. Immuniteit in
dienst van de gemeenschap, maar een gemeenschap die onmogelijk te
realiseren is. Immuniteit, in naam van bioveiligheid en gezondheid,
wordt volgens machthebbers o.a. bereikt door het uitspreken en
realiseren van de ban, resulterende in een banrelatie met de banneling.
De hedendaagse banneling is de ongevaccineerde.  Volgens Esposito (en
ook Derrida) dienen we te waken voor de zelfdestructieve logica van
immuniteit. Teveel immuniteit kan leiden tot totalitaire
auto-immuniteit, waar de misdaden van de nazi's een goed voorbeeld van
zijn. Het gaat er juist om dat het individu in zekere mate immuniteit
opbouwt tegen de eisen van de gemeenschap en de staat, een gemeenschap
die een tekort is en een onmogelijkheid. Nu met de wereldwijde
massavaccinatie met experimentele vaccins dreigen we weer in paniek door
te slaan naar het forceren van groepsimmuniteit en auto-immuniteit. Er
moet volgens de vaccinatie-ideologen blijkbaar een wereldgemeenschap
gevormd worden, /de Verenigde Vaccinaten/, een wereldgemeenschap die op
deze wijze onherroepelijk zijn eigen ondergang tegemoet gaat door erosie
van het lichaamseigen immuunsysteem in combinatie met een
techno-totalitair staatsapparaat.
Het is dus niet verwonderlijk dat in oorlogstijden de dolhuizen en
gestichten leeglopen. De banrelatie met de krankzinnige heeft dan immers
geen betekenis meer. In deze tijden blijken de psychiatrisch
gediagnosticeerden nog de enige personen zijn die hun sanitaire
huishouding op orde hebben. Dat is overigens behoorlijk lastig gezien
het giftig en allesverzengende propaganda- en mediaklimaat. Ademhalen is
bijna onmogelijk.  In de jaren '70 werden waanzinnigen dan ook door de
antipsychiatrie ook als revolutionairen gezien. Tegenwoordig vreest de
status quo meer complotdenkers dan waanzinnigen. Banken zijn volop bezig
de bankrekeningen van hun organisaties te blokkeren. Wat vroeger
maatschappijkritiek heette is nu ineens staatsgevaarlijke desinformatie.
Wie een banrelatie met een complotdenker aangaat zal uiteindelijk
ontwaken in 1984. Wie een banrelatie over een waanzinnige (en dus de
filosoof) uitspreekt zal uiteindelijk zelf door het vuur van de waanzin
verzwolgen worden. /"Revolution is the mad inspiration of history"
/(Trotski) De waanzin, en niet de rede, is de enige methode om de
massapsychose en de oorlog te temmen. Vaccinatie-ideologen zijn immers
niet meer voor wetenschappelijke en filosofische inzichten vatbaar. In
die zin is dit epistel dan ook nog te redelijk. De banrelatie is een
pharmakon, zowel medicijn als gif. Volgens Giorgio Agamben in /Homo
Sacer/ is de oorspronkelijke politieke relatie dan ook niet de
diplomatieke of vriendschappelijke relatie maar, jawel, de ban.

R.O.


-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/20210820/2f0705ab/attachment.html>