<html>
<head>
<meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
</head>
<body text="#000000" bgcolor="#f9f9fa">
<p>Ik snap Fluks' waardering en tolerantie t.o.v. de Taliban en
Orban wel. Dergelijke barbaren waar een mens met enig ontwikkeld
en nog niet aangetast moreel besef de banvloek over uitspreekt,
komen voor veel westerse regeringen handig van pas om het
woestijnvolk en de ongevaccineerden op gepaste afstand te houden.
Dit is geen nieuw fenomeen maar toont alleen maar de
ongenuanceerde hypocrisie en starheid in hun eigen
identiteitsdenken. Men wil immuniteit tegen allerlei bedreigingen
van virus tot vijand koste wat kost bereiken. Regeringen gaan al
jarenlang net zo makkelijk diplomatieke relaties aan met dictators
met bloed aan hun handen dan de manier waarop ze politieke
tegenstanders verbannen. Als de banrelatie moet worden
uitgesproken (landverraders!) om de 'eigen identiteit' te
bevestigen, dan zal deze banrelatie op den duur de identiteit zelf
gaan vormen. Wat resulteert is wat je een ban-indentiteit zou
kunnen noemen. De ex-PVV'er Joram van Klaveren, om een voorbeeld
te noemen, bekeerde zich in 2019 tot de islam. Badiou noemde ooit
de relatie van het westen met de radicale islam een disjuncte
synthese. Freud's begrip van de terugkeer van het verdrongene, de
ondraaglijke ervaringen en gedachten die verbannen zijn naar het
onbewuste, speelt ook een rol. Dat wil niet zeggen dat we nu als
collectief allemaal in psychoanalyse moeten gaan. Het wachten is
nu, volgens Fluks en de Taliban, blijkbaar op het moment dat
zelfbenoemde democraten uit piëteit met de islamitische klerk een
tulband gaat dragen en via diplomatieke wegen de Taliban zal
aansporen om de gekozen burgemeester en het referendum in te
voeren. Democratische kroonjuwelen als kerstversiering op de
tulband van de radicale islamist en de invoering van de permanente
staat van beleg door de radicale democraat omwille van de <i>zero-Covid
sharia</i>. [...] Nieuw-Zeeland ging wederom in strenge lockdown
vanwege slechts 1 'besmetting'. De wereld is helemaal krankzinnig
geworden, niet knettergek, maar een soort stoornis waar <i>dementia
praecox</i> nog een vriendelijke benaming voor is. Tolerantie
t.o.v de Taliban is daar een symptoom van. Een ander symptoom van
de <i>dementia praecox </i>in de wereldpolitiek is de bankroet
van het democratisch lexicon (democratie, vrijheid,
soevereiniteit, recht, staat, etc..). De Italiaanse filosoof
Roberto Esposito heeft in <i>T</i><i>erms of the Political,
community, immunity and biopolitics </i>geschreven dat
immuniteit de hedendaagse conditie van de politiek is. Immuniteit
in dienst van de gemeenschap, maar een gemeenschap die onmogelijk
te realiseren is. Immuniteit, in naam van bioveiligheid en
gezondheid, wordt volgens machthebbers o.a. bereikt door het
uitspreken en realiseren van de ban, resulterende in een
banrelatie met de banneling. De hedendaagse banneling is de
ongevaccineerde. Volgens Esposito (en ook Derrida) dienen we te
waken voor de zelfdestructieve logica van immuniteit. Teveel
immuniteit kan leiden tot totalitaire auto-immuniteit, waar de
misdaden van de nazi's een goed voorbeeld van zijn. Het gaat er
juist om dat het individu in zekere mate immuniteit opbouwt tegen
de eisen van de gemeenschap en de staat, een gemeenschap die een
tekort is en een onmogelijkheid. Nu met de wereldwijde
massavaccinatie met experimentele vaccins dreigen we weer in
paniek door te slaan naar het forceren van groepsimmuniteit en
auto-immuniteit. Er moet volgens de vaccinatie-ideologen blijkbaar
een wereldgemeenschap gevormd worden, <i>de Verenigde Vaccinaten</i>,
een wereldgemeenschap die op deze wijze onherroepelijk zijn eigen
ondergang tegemoet gaat door erosie van het lichaamseigen
immuunsysteem in combinatie met een techno-totalitair
staatsapparaat. <br>
Het is dus niet verwonderlijk dat in oorlogstijden de dolhuizen en
gestichten leeglopen. De banrelatie met de krankzinnige heeft dan
immers geen betekenis meer. In deze tijden blijken de
psychiatrisch gediagnosticeerden nog de enige personen zijn die
hun sanitaire huishouding op orde hebben. Dat is overigens
behoorlijk lastig gezien het giftig en allesverzengende
propaganda- en mediaklimaat. Ademhalen is bijna onmogelijk. In de
jaren '70 werden waanzinnigen dan ook door de antipsychiatrie ook
als revolutionairen gezien. Tegenwoordig vreest de status quo meer
complotdenkers dan waanzinnigen. Banken zijn volop bezig de
bankrekeningen van hun organisaties te blokkeren. Wat vroeger
maatschappijkritiek heette is nu ineens staatsgevaarlijke
desinformatie. Wie een banrelatie met een complotdenker aangaat
zal uiteindelijk ontwaken in 1984. Wie een banrelatie over een
waanzinnige (en dus de filosoof) uitspreekt zal uiteindelijk zelf
door het vuur van de waanzin verzwolgen worden. <i>"Revolution is
the mad inspiration of history" </i>(Trotski) De waanzin, en
niet de rede, is de enige methode om de massapsychose en de oorlog
te temmen. Vaccinatie-ideologen zijn immers niet meer voor
wetenschappelijke en filosofische inzichten vatbaar. In die zin is
dit epistel dan ook nog te redelijk. De banrelatie is een
pharmakon, zowel medicijn als gif. Volgens Giorgio Agamben in <i>Homo
Sacer</i> is de oorspronkelijke politieke relatie dan ook niet
de diplomatieke of vriendschappelijke relatie maar, jawel, de ban.<br>
</p>
<p>R.O.<br>
</p>
<p><br>
</p>
</body>
</html>