[D66] Epidemie 'een non-event'

[Antid Oto]

(Inderdaad, doodsaai...)

trouw.nl:

Coronaroman
EPHIMENCO

Zou het werkelijk zo zijn dat we nu historische tijden beleven? Dat 
later van een wereld zal worden gesproken van vóór en na de 
coronapandemie? Ik kan een geeuw net onderdrukken en samen met mij, 
gelukkig, Michel Houellebecq. Gisteren publiceerde de Volkskrant een 
vermakelijk essay van zijn hand. Volgens de schrijver valt niets over 
deze pandemie te schrijven, die hij als 'oersaai en banaal' bestempelt, 
met een virus dat 'op weinig glorieuze wijze verwant is met obscure 
griepvirussen'. Ondanks de doden, schrijft hij, is de epidemie 'een 
non-event'. Zelf kan ik me moeilijk voorstellen dat iemand de suïcidale 
missie opvat om als eerste een roman over corona te schrijven.

Je kunt beter een oorlogsroman neerpennen waarin de herrie van 
bombardementen of het fluiten van de kogels naast het gereutel van de 
stervenden hoorbaar is. Of een novelle over de pest en de cholera waarin 
de geur van de builen en de lichaamssappen de lezer zijn neus doet 
dichtknijpen. Beeldende drama's te over, maar over corona? Ga eens die 
dorre vergezichten beschrijven die door lege straten, afwezige terrasjes 
en gesloten winkels de structuur van het boek moeten vormen. Of sluip 
binnen in al die etagewoningen waarin verveelde gezinnen tussen tablet, 
tv en monopoly elke vorm van opwinding hebben laten varen. Corona als 
reusachtige doder van de menselijke creativiteit.

Een roman moet spannend zijn, maar coronafictie is als kijken naar het 
groeiproces bij kunstgras. Wil je dan de rebellie van de gedwongen 
opsluitingen rapporteren die soms democratieën in politiestaten hebben 
veranderd? Maar die opstand is er nooit gekomen en je kunt hooguit 
gekromde ruggen en neergeslagen blikken boven het mondkapje ontmoeten. 
Of lange slingers van boodschappenkarretjes van welwillende slachtoffers 
die voor de Jumbo-ingang over afgeprijsde aspergesoep fantaseren.

[knip]