[D66] Na wegkijken komt wegbenen: Kunnen zorgmedewerkers ook de kamer uit lopen ? (3)

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

Bron:   Volkskrant
Datum:  13 augustus 2020
Auteur: Willem Feenstra
URL:    
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/zorgmedewerkers-reageren-als-politici-straks-zorg-nodig-hebben-mag-ik-dan-ook-zo-de-kamer-uit-lopen~b69e8293/


Zorgmedewerkers reageren: 'Als politici straks zorg nodig hebben,
mag ik dan ook zo de kamer uit lopen?'
-----------------------------------------------------------------
Werknemers in de zorg voelen zich geschoffeerd nadat coalitieleden 
woensdagavond een stemming over salarisverhoging voor zorgpersoneel 
ontdoken. 'Dit is erger dan gewoon tegen stemmen'.


Regina Vlot (43), verzorger verpleeghuis De Pleinen in Ede.
Salaris: 13 euro bruto per uur.

'Weet je wat ik dacht toen die politici uit de Tweede Kamer wegliepen? 
Als jullie straks zorg nodig hebben, mag ik dan ook zo de kamer 
uitlopen? Mag ik dan ook zeggen: het komt me even niet uit? Deze 
discussie, daar komen zoveel emoties bij kijken. Het afgelopen half jaar 
heeft geestelijk veel van ons gevergd. Ik heb niet het gevoel dat de 
regering achter ons staat. Het ontbreekt aan duidelijkheid en 
eerlijkheid. Als er geen geld is, begrijp ik dat. Maar zeg dat dan. Soms 
is het moeilijk om eerlijk te zijn. Maar wij voeren onze 
slechtnieuwsgesprekken toch ook gewoon als dat nodig is?'

'In het verpleeghuis lever ik de basiszorg, deel medicijnen uit en doe 
controles. Hoe snel het fout kan gaan zag ik bij mijn vader. Hij was 
dementerende en zat in een ander verpleeghuis. Daar is het virus 
waarschijnlijk binnengekomen via een nieuwe bewoner. Veel mensen werden 
erg ziek. Mijn vader is van zijn afdeling de enige die er uiteindelijk 
aan overleed. Dat liet mij tijdens mijn eigen werk niet los. Er was een 
tekort aan beschermingsmiddelen. Handschoenen, mondmaskers, ze waren er 
vaak niet. Ik was continu bang om de ouderen te besmetten. Dat gaf een 
enorme druk. Soms krijgen wij boze familieleden over de vloer. Dan 
probeer ik altijd me in hen te verplaatsen. En dan leg ik altijd ook 
mijn eigen frustraties uit. Op die manier leer je elkaar begrijpen. Dat 
is beter dan weglopen.'


Caroline Smeets (37), kwaliteitsverpleegkundige in de wijk in 
Zuid-Holland.
Salaris (gemiddeld): 20 euro bruto per uur.

'De politici die gisteren weggingen, zeggen nu dat de stemming niet op 
tijd was aangekondigd. Zelf krijgen wij continu te maken met onverwachte 
complicaties, waar we meteen een oplossing voor moeten vinden. Dan 
rennen we niet weg. Tijdens de eerste golf van de coronacrisis zou een 
moeder met covid worden gescheiden van haar inwonende dochter. Volgens 
de regels mochten we haar niet thuis verplegen. We wisten: ze gaat 
overlijden. Als ze nu wordt opgenomen, zien ze elkaar nooit meer. Toen 
hebben we zelf besloten de regel te overtreden en haar toch thuis te 
verplegen.'

'In Nederland wordt het als vanzelfsprekend beschouwd dat 
wijkverpleegkundigen voor mensen zorgen. Het is nooit echt als vak 
gezien, waardoor beloning uitblijft. Nu is het tijd om die discussie te 
voeren en het als vak te waarderen. Het is een baan met veel 
verantwoordelijkheid. We hebben veel mensen palliatief moeten behandelen 
tijdens die eerste golf. We werkten zeven dagen per week, met de blik op 
oneindig. Ik kon de mensen gewoon niet in de steek laten, ook al was ik 
officieel vrij. Zelf voel ik me nu wel een beetje in de steek gelaten.'


Stefan Schell (38), verpleegkundige op de Medisch Psychiatrische Unit 
(MPU) Amsterdam UMC Locatie AMC.
Salaris: 18 euro bruto per uur.

'Ik kon niet geloven wat ik gisteren zag. Dit is natuurlijk nog veel 
erger dan gewoon tegen stemmen. We zijn er niet, dus ons treft geen 
blaam? Nee, daar kan ik geen respect voor opbrengen. Ik ben boos en 
teleurgesteld. We zijn al zo lang bezig om als zorgpersoneel meer 
waardering te krijgen, maar het lukt gewoon niet. Ook de bonus die ons 
is toegezegd heb ik nog niet ontvangen.'

'We doen ons werk uit liefde voor de patient, maar we moeten echt beter 
om onszelf gaan denken. In andere sectoren kun je het werk neerleggen om 
te staken, in de zorg is dat moeilijker. Dat is een beperking die we 
mede onszelf opleggen. Als wij staken, gaan er mensen dood. Maar na 
gisteren is de situatie wel dusdanig dat mensen overwegen het werk neer 
te leggen. Ik heb zelf geen coronapatienten behandeld, maar heb wel van 
dichtbij gezien hoe dat ging. Veel collega's zitten er fysiek en mentaal 
nog steeds helemaal doorheen. Ze hebben hard gestreden en zijn moe. Zelf 
heb ik dat minder, maar ik merk wel dat ik prikkelbaar ben door de 
onzekerheid over een mogelijke tweede golf.'

'Het voornaamste probleem is dat er vooral over ons wordt gepraat, in 
plaats van met ons. Ik merk dat in de beroepsgroep steeds meer 
frustratie ontstaat. Wat er gisteravond gebeurde, maakt dat alleen maar 
erger.'

--------
(c) 2020 DPG Media B.V.