[D66] De uil

[A.OUT]

(Nee, die Baudet is allesbehalve de uil van Minerva. Stemt Partij voor
de Dieren morgen!)

http://deuilvanminerva.be/content/over-waarheid-en-parrh%C3%AAsia
	
OVER WAARHEID EN PARRHÊSIA

    deuilvanminerva.be
    View Original

Welke publieke rol kan De uil van Minerva opnemen? In dit nummer
confronteer ik me met deze vraag. In 2010 vroeg Jacques De Visscher me
om de hoofdredactie van De uil te versterken. In de voorbije tien jaar
kreeg het tijdschrift een website. Het archief, reeds dertig jaar oud,
werd gedigitaliseerd. Het is op het open source platform Open Journal
System vrij toegankelijk. Het tijdschrift verschijnt opnieuw elke drie
maand. Het kent geen financiële moeilijkheden. Het tijdschrift kent een
redactieraad die als groep samen werkt. Toch voel ik de nood om me de
vraag te stellen of dit voldoende is? In wat volgt spreek ik in
persoonlijke naam.*

Formeel beschouwd staat De uil er. Toch zijn er ook kritische
vaststellingen. Een eerste vaststelling is dat het tijdschrift moeilijk
een ruim publiek bereikt. Maatschappelijk is er een groeiende interesse
voor filosofie. Er wordt meer filosofie gepubliceerd dan ooit. Toch
vindt De uil bij deze beweging weinig aansluiting. Waarom is dit zo? Als
hoofdredacteur moet ik me die vraag durven stellen. Een tweede
vaststelling is de gewijzigde rol van de filosofie aan de universiteit.
Er is nog steeds aandacht voor Franse, Duitse, Italiaanse, Nederlandse,
in het algemeen: de continentale filosofie, doch aan de inzendingen van
jonge auteurs merken we dat ze deze filosofie (bijna) louter in het
Engels lezen. Hoe moet De uil zich hiertoe verhouden? Ligt er hier voor
ons tijdschrift, dat nooit uitsluitend academisch was en wilde zijn,
geen taak? Zo ja, nemen we deze voldoende op? Een derde vaststelling,
die misschien niet losstaat van de tweede, is het toenemend belang van
het positivisme en sciëntisme. Dit geldt niet enkel voor de filosofie.
In het hele bereik van de menswetenschappen is dit herkenbaar. Sociale
agogiek, literatuurwetenschappen, psychologie, geschiedenis,
sociologie,… (we willen niet ongepast veralgemenen, er zijn vandaag
tegenbewegingen merkbaar), moeten in toenemende mate evidence-based
zijn. Wat de filosofie betreft is dit herkenbaar in het idee dat de
filosoof de waarheid en niets dan de waarheid moet uitspreken. De
filosoof zou ‘de illusies voor gevorderden’ moeten doorprikken. De
Waarheid is immers altijd beter. Dit sciëntisme heeft echter ook een
politieke dimensie. Op het moment dat fake news een bedreiging vormt
voor de democratie heeft dan toch tenminste de filosoof de opdracht om
de mythe te ontmaskeren! De waarheid? Die is allesbehalve fake.

[...]