[D66] Warschau

[J.N.]

'War-schau'

http://www.dewereldmorgen.be/artikel/2016/07/07/keuze-voor-navo-top-in-warschau-ook-strategisch-van-belang

Keuze voor NAVO-top in Warschau ook strategisch van belang

De NAVO-top komt op 8 en 9 juli 2016 samen in Warschau in Polen. Er
schuilt enige symboliek in de keuze voor Warschau als locatie voor de
NAVO-top. Behalve symbolisch is de locatie ook strategisch van belang:
Polen is een gewillig partner van het militair-industrieel complex –
maar met goede redenen.

    Jannes van Roermund

donderdag 7 juli 2016

In juli 1991 werd het Warschaupact opgeheven en daarmee was de
belangrijkste tegenstrever van de NAVO geëlimineerd. Vijfentwintig jaar
later zijn belangrijke straten in Warschau gehuld in blauwe NAVO-vlaggen.

Wanneer een stoet zware Mercedessen vanuit het vliegveld naar de stad
scheurt met blauwe zwaailichten, is niemand onder de indruk. Veel groter
was het machtsvertoon waarmee 31.000 soldaten afgelopen maand door Polen
paradeerden. Onder de naam ‘Anakonda’ hield de NAVO haar grootste
oefening ooit. Drieduizend voertuigen, honderd gevechtsvliegtuigen en
twaalf marineschepen hadden maar één boodschap: Rusland, terug in je hok.

Voor het geval dat Poetin die boodschap niet zou begrijpen, werden ook
de B52-bommenwerpers afgestoft. Die hadden tot doel om de Sovjet-Unie te
kunnen uitschakelen met atoomwapens. De symboliek is helder, merkt De
Volkskrant op.

De grote oefening komt niet uit de lucht vallen, maar is een antwoord op
de annexatie van de Krim en de inmenging in Oost-Oekraïne. Rusland is
veel te actief geworden, vindt het Westen. Het land roert zich in de
Oostzee en heeft soms 80.000 soldaten aan de grenzen van de NAVO. Dat
alles werkt volgens NAVO-generaal Nico Tak “verontrustend”.

Vooral Oost-Europa kijkt met argusogen naar het Oosten. De Baltische
staten zijn lang een speelbal geweest van de grote macht uit het Oosten.
Ook Polen kende tot de jaren negentig een communistisch bewind. Wie op
straat nu het woord ‘Rusland’ laat vallen, ziet oudere dames soms
ineenkrimpen. De Poolse regering buit die sentimenten graag uit en
smeekt al maanden om meer NAVO-militairen.

Aan die smeekbede ligt ook persoonlijk leed ten grondslag. In 2010
kwamen allerlei hoogwaardigheidsbekleders om bij een vliegramp aan de
Russische grens. Een van hen was president Lech Kaczynski. Zijn
tweelingbroer Jaroslaw is nu achter de schermen de grote man. Hij draagt
iedere dag een zwart pak met zwarte stropdas en gelooft in een Russisch
moordcomplot op zijn geliefde tweelingbroer.

Wat ook meespeelt: het fenomeen ‘Westers verraad’. Polen vindt dat het
meerdere keren is bedrogen en in de steek gelaten door bondgenoten;
allereerst tijdens de Opstand van Warschau en later op de
Yalta-conferentie, toen het land als wisselgeld fungeerde voor Stalin.

Dat Polen een groot voorvechter is van troepen aan Europa’s Oostflank,
is dus niet zo verrassend. Ministers noemen Rusland ‘een grotere
dreiging dan IS’. Het moddergooien bleef niet onbeantwoord: Russische
analisten zeggen dat 'Warschau alleen naar haar meesters in Washington
luistert'.

In de ogen van sommige Polen is iedereen die niet tegen Rusland is,
tegen Polen. Dat ondervond ook Frank-Walter Steinmeier, de Duitse
minister van Buitenlandse Zaken. Hij kreeg ervan langs in een Poolse
talkshow nadat hij de spierballentaal van de NAVO bekritiseerde. Een
tv-analist suggereerde dat Steinmeier zich opmaakt voor een 'een zachte
landing' in het Russische. Hij zou azen op een baan bij het
Duits-Russische project North Stream, waar zijn vriend Gerhard Schröder
aan het hoofd staat van de aandelenclub.

Ondanks Steinmeier lijkt de maandenlange Poolse lobby succes te krijgen:
op de top legt de NAVO de laatste hand aan een plan om meer militairen
te stationeren in Estland, Letland, Litouwen en Polen. Ieder land krijgt
1.000 nieuwe troepen.

Moskou zal spreken van een provocatie, maar de nieuwe bataljons zijn
eigenlijk een schijntje vergeleken met de troepen die bijvoorbeeld
Duitsland heeft, zo stelde de Poolse regering al. Het plan lijkt een
voorzichtig gebaar naar de Oost-Europese landen: ‘rustig maar, we denken
aan jullie’.

Dat gebaar druist wel in tegen een verdrag uit 1997, toen de NAVO en
Rusland afspraken geen troepen langs elkaars grenzen te stationeren ‘in
de huidige politieke situatie’. Die situatie is blijkbaar veranderd.
Daarmee lijkt de tijd van pais en vree definitief ten einde. Of Polen en
de Baltische staten daarmee gerustgesteld moeten zijn, is de vraag

    Jannes van Roermund