[D66] Einde euro nabij

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

Bron:   Telegraaf
Datum:  10 mei 2013
Auteur: Alex Sassen van Elsloo
URL:    http://www.telegraaf.nl/dft/goeroes/alexandersassenvanelsloo/21554380/__Einde_euro_nabij__.html


Einde euro nabij
----------------

AMSTERDAM -
Door te kijken naar wat de euro teweeg heeft gebracht op economisch en 
sociaal gebied, krijgt zelfs de meest positief ingestelde mens toch 
het gevoel dat de euro niet zo zaligmakend is als de eurofielen ons 
willen doen geloven. Maar zoals het gehele europroject haar oorsprong 
vond in de politiek, zo ook gaat dit project daar haar einde vinden. 
Ik kan de schrikbarende werkeloosheidscijfers van de PIIGS aanhalen, 
het snel groeiende aantal slechte leningen, de massale protesten, de 
toename in zelfmoorden, de massale huisuitzettingen, de tegenvallende 
belastingopbrengsten, of het feit dat de euro totaal niet voldoet aan 
de criteria van een goed functionerende muntunie, maar het kan ook 
simpeler.


Politiek

Ik kan namelijk doodsimpel naar de politiek kijken of daar de wind aan 
het draaien is. Nu zijn de standpunten aangaande de eurozone en de EU 
redelijk statisch binnen de leidende partijen, dus dat zou geen 
verandering voorspellen. Maar de politiek werkt vaak niet zo 
recht-toe-recht-aan als men zou denken (of willen). Als politicus wil 
je zo hoog mogelijk op de kieslijst staan zodat je een betere kans 
hebt om in het parlement terecht te komen. Hierbij is het dus heel 
belangrijk om de partijstandpunten (orders) uit te dragen (voeren). 
Hiervan afwijken, kost een politicus meeste al de kop. Dus binnen de 
VVD, CDA of PvdA roepen dat de euro waarschijnlijk maar opgedoekt moet 
worden is geen beste carrierezet. Toch zijn er genoeg politici binnen 
deze partijen die de negatieve effecten en onhoudbaarheid van de euro 
niet langer kunnen/willen ontkennen.


De functie van politieke mastodonten

Het politieke spel kent gelukkig meerdere spelers en de 
partijmastodonten spelen in dezen een cruciale rol. Als een loper in 
het schaakspel zorgen zij ervoor dat er een pad geeffend wordt. Zo ook 
inzake de euro. Een mastodont heeft niets te vrezen van 
partijpolitiek, want hij/zij is immers al met 'pensioen'. Als er gemor 
is onder de leden van een politieke partij, worden veel politici 
nerveus want ze zitten tussen twee vuren (de partijtop en de 
leden/kiezers). Om zich uit deze spagaat te worstelen, schakelen ze 
een mastodont in die hun visie op het onderwerp (in dit geval de 
eurozone en EU) deelt. Zo zijn er de laatste tijd heel wat politieke 
mastodonten aan bod gekomen. Frits Bolkestein (EMU), Oskar Lafontaine 
(EMU) en Nigel Lawson (EU) zijn voorbeelden van politieke 
zwaargewichten die naar voren zijn gekomen om hun steentje bij te 
dragen in de discussie omtrent de eurozone en de EU.


Het tij keert

Langzaam maar zeker zullen steeds meer (actieve) politici uit de kast 
durven komen en toegeven dat de euro (helaas) niet werkt en dat er een 
alternatief gezocht moet worden. Ik ben voor terugkeer naar nationale 
munten (D-mark, gulden, et cetera), maar dat is nu politiek 
onhaalbaar. Teveel politici hebben zich ingegraven op dit dossier om 
zo'n radicale stap politiek verteerbaar te maken. Een parallelle munt 
of the Matheo Solution (zie deze column van collega columnist Harry 
Geels) zijn mijns inziens beide niet het juiste einddoel, maar als 
tussenfase op weg naar een terugkeer van nationale munten, is het 
wellicht de meest realistische optie (want politiek verteerbaar). Het 
is ook een optie waar Lafontaine en Bolkestein naar hinten. Lawson 
gaat een stap verder en wil dat de UK uit de EU stapt (dit is indirect 
aanval op de euro, want door de euro wil/moet de EU zoveel 
integratiestappen nemen die de VK niet zint). Hoe dan ook, de 
mastodonten maken ruimte voor actieve politici om een meer 
euro/EU-sceptische mening te ventileren. Het tij is gekeerd. Vraag is 
alleen hoe lang het duurt voor de eurosceptici binnen de partijen de 
macht overnemen.

Dit proces zal er niet een zijn van weken of maanden, maar eerder een 
jaar of zelfs jaren. Toch is politiektechnisch het omslagpunt nu 
bereikt. Economisch is dat al lang gebeurt en dat maakt de cirkel weer 
rond: de euro begon als een politiek project dat economisch tegen de 
muur is gelopen (reality check) waardoor de politiek, op een gegeven 
moment, er een (ander) einde aan moet gaan geven. Ik kan niet wachten 
tot dit utopische verhaal eindelijk sterft. Vraag is dan wel met welk 
alternatief onze politici dan weer komen.

--------
(c) 2013 TMG Online Media B.V.