[D66] Joosje...

[Bert Bakker]

Vorige week had ik het echt even te kwaad. Op televisie was te zien hoe een
schattig blond meisje van een jaar of 5, 6 naar het passend (vroeger zeiden
we: speciaal) onderwijs ging. Ze was doof, en ook verstandelijk gehandicapt,
maar ze leek het geweldig naar haar zin te hebben op school, en ze boekte
ook goede vooruitgang. Haar moeder was bang dat de bezuinigingen van 300
miljoen op het passend onderwijs ertoe zouden leiden dat Joosje, zo heette
ze geloof ik, voortaan niet meer naar die school zou kunnen.



Het beeld van het meisje bleef me bij. Zoals u weet ben ik een aanhanger van
bezuinigingen. We geven met zijn allen via de overheid nou eenmaal veel te
veel uit, wat leidt tot hoge schulden, en als we geen orde op zaken stellen,
betalen onze kinderen het gelag. En die worden toch al aangeslagen voor onze
AOW en ouderenzorg te zijner tijd. Dus even kalmpjes aan met al die uitgaven
en subsidies.



Maar hoe zat het dan met Joosje? Het kon toch niet zo zijn dat dit meisje
niet meer naar de school zou kunnen die zo overduidelijk voor haar bedoeld
was. De reportage had me aangegrepen, en liet me niet los.



Tot ik eens wat ging grasduinen in de feiten. In de afgelopen zes jaar is
het aantal kinderen dat naar het speciaal onderwijs gaat explosief gegroeid,
en zijn de uitgaven gegroeid tot 3,7 miljard euro per jaar. Het zijn roerige
tijden, maar om nou te denken dat het aantal kinderen met een probleem de
afgelopen jaren heel veel groter is geworden, nee, dat lijkt me toch niet.
Zo kwam ik op het spoor van de werkelijkheid. Voor kinderen als Joosje was
en is er passend onderwijs, en blijft dat er ook. Van de 3,7 miljard blijft
nog 3,4 miljard over, het niveau van 2005. Dus kinderen voor wie dat
onderwijs bedoeld was, blijven het ontvangen.



Natuurlijk schreeuwt het onderwijs moord en brand, zo hoort dat. Maar
datzelfde onderwijs heeft er de afgelopen zes jaar voor gekozen om steeds
meer kinderen over de schutting van het passend onderwijs te gooien, ze in
een speciaal hokje te plaatsen. Voor kinderen als Joosje is dat goed, dat
was vroeger zo, en nu nog steeds. Maar steeds meer leerlingen die vroeger op
hun gewone school bleven kregen ook het gat van de deur te zijn en werden
naar het speciaal onderwijs gebonjourd. De belastingbetaler legt het
verschil wel bij. Het zal best dat er in elk individueel geval redenen waren
voor zo’n beslissing – maar even zo vele keren gingen kinderen eigenlijk
onnodig naar het speciaal onderwijs, werden ze te vroeg en vaak te
definitief afgesneden van een normale leergang en de omgang met normale
leeftijdsgenoten. Ze werden al gehospitaliseerd voordat ze het woord konden
lezen.

Overigens, klein detail, hebben de directeuren in het speciaal onderwijs hun
jaarsalaris verhoogd tot ver boven de Balkenendenorm, en het zijn precies
die directeuren, die vooraan staan met hun krokodillentranen.


Zo gaat het vaker. Vroeger hadden we al een regeling voor jong gehandicapten
– iemand die 18 jaar was en ernstig gehandicapt, kon voor de rest van zijn
leven aanspraak maken op een minimum uitkering. Kinderen met het syndroom
van Downs, of meervoudig lichamelijk en geestelijk gehandicapten, of
jongeren met een dwarslaesie of een ernstige psychische stoornis, daar was
die uitkering voor, en niemand die daar een probleem mee had.


Een aantal jaren geleden werden de gemeenten verantwoordelijk voor de
bijstandsuitkeringen. Dat vonden die gemeenten vervelend, want wat werd
uitgegeven aan de bijstand kon niet worden gespendeerd aan een of ander
prestigieus bouwwerk. Dus werden jongeren die op hun 18e verjaardag werkloos
waren massaal de Wajong ingestuurd. Het UWV, dat die jongeren moest keuren,
kon het werk niet aan, keurde veel te veel maar goed, en het gevolg is dat
er drie keer zo veel jongeren in de Wajong stromen als pakweg tien jaar
geleden. Daar kunnen die jongeren niet zo veel aan doen, het is het falen
van bestuurders en instanties. Als de regering straks probeert om de Wajong
weer terug te brengen naar waar hij voor bedoeld was – vroeggehandicapte
jongeren- zal het protest weer niet van de lucht zijn, en staan diezelfde
instanties voorop om moord en brand te schreeuwen. Het beeld is dan dat de
regering hardvochtig onze kwetsbaarste medeburgers aanpakt. Werkelijkheid is
dat de waardevolle regeling uit het verleden juist weer in ere wordt
hersteld – en dan weer kan functioneren ten behoeve van vroeg gehandicapten
– waar iedereen zich in kan vinden. Maar door alle kabaal zal het lijken
alsof de regering de beschaving zelf afschaft.



Wie er oog voor heeft, loopt elke dag tegen dit soort dingen op: falende
bestuurders die drogredenen aanvoeren om ons aan hun kant te krijgen. De NS
directie die vijf ton of meer moet verdienen wegens de markt – terwijl de NS
tot 2030 het monopolie heeft op openbaar vervoer en de treinen meer stil
staan dan rijden. Hogescholen die ons belastinggeld liever in het buitenland
investeren dan in het onderwijs aan onze studenten. Ontevreden ouderen die
een partij oprichten maar niet vertellen waar die hogere AOW van moet worden
betaald.



Maar het ergste vond ik nog Joosje, die werd gebruikt om ons hart te raken,
om ons af te leiden van het falen van politiek en bestuur. Ik was er bijna
ingetrapt.
-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/20110222/230d8b93/attachment.html>