[D66] Laat kerk niet zwijgen over antichristelijke ontwikkelingen

[Henk Elegeert]

L.S.,

 ...  maar eigenlijk gaat dit helemaal nergens over.

Of wat zie ik over het hoofd?

Toch niet veel meer dan een CDA (herder/)Burgemeester die zich zorgen maakt
 zonder werkelijk ook maar de geringste of zelfs maar enige noodzaak ?!!

Of worden gr/christenen ook - maar dan heimelijk - besneden ? Of gaat het om
een
relatie met de Staat die verder geheim moet blijven ?

" ... Mensen die, in lijn met de Bijbel, menen dat het huwelijk een
verbintenis is tussen een man een vrouw kunnen straks geen ambte­naar van de
burgerlijke stand meer zijn.",
is namelijk een tamelijk belachelijke voorstelling van zaken. Is vormt er
helaas slechts ééntje uit de hele lijst van vele ...

Waarom is deze 'herder' niet ook Burgemeester voor alle andere gezindten in
diens *Zwarte*waterland gemeente?
Kortom: Waarom zijn Kerk en Staat hier niet veel duidelijker gescheiden?

Waar moet zo'n (eigen) anti-gr/christelijke ontwikkeling dan wel niet toe
leiden ?

Henk Elegeert


Laat kerk niet zwijgen over antichristelijke ontwikkelingen
24-08-2011 20:53
<http://www.refdag.nl/polopoly_fs/delft_plein_dgk_henk_1_583927!image/3385870497.jpg_gen/derivatives/landscape_804/3385870497.jpg>
<http://www.refdag.nl/polopoly_fs/delft_plein_dgk_henk_1_583927!image/3385870497.jpg_gen/derivatives/landscape_804/3385870497.jpg>


De kerk zou vaker moeten spreken over antichristelijke ontwikkelingen en
haar leden daartegen moeten wapenen. Dat zei ing. Eddy Bilder woensdagmiddag
tijdens de studieweek voor theologiestudenten van de Gereformeerde Bond in
Doorn. Hij sprak over ”Profetisch (s)preken en overheid”. Een samenvatting.

De relatie tussen de kerk en de overheid is er een waarover reeds veel
geleerden (en minder geleerden) zich hebben gebogen. Dat is niet voor niets,
de verhouding is gevoelig gebleken. De kans dat men in elkaars vaarwater
terechtkomt is groot en in de geseculariseerde samenleving komt daar ook nog
allergie voor religie bij.

Het onderwerp is extra beladen door de discussie over de islam. Immers
vanuit de islam worden we vaak geconfronteerd met uitwassen van een
vermenging van godsdienstige opvattingen en maatschappelijk en politiek
functioneren. Dat de overheid ingrijpt in islamitische geloofsgemeenschappen
als daar bijvoorbeeld haatzaaiende imams voorgaan, roept weinig discussie
op. Het kan echter ook een voorbode zijn van bemoeienis door de overheid met
wat er in de kerken gebeurt.

Immers, steeds vaker worden in de politiek en de media geluiden gehoord dat
bepaalde opvattingen zoals ze in de kerken die het gereformeerde belijden
aanhangen, worden verkondigd, niet (meer) acceptabel zijn. Ik voorspel wat
dit betreft weinig goeds voor de toekomst. Wie niet verdraagzaam is, wordt
niet verdragen. Wie niet meegaat in het streven naar ongebreidelde vrijheid,
diens vrijheid moet maar beknot worden.

Wat moet de christelijke gemeente, wat moet de kerk doen in zo’n
samenleving? Het is hierbij goed om onderscheid te maken tussen de kerk en
de kerkelijke gemeente. Ik zal in het verdere van mijn betoog vooral
stilstaan bij de rol van de kerkelijke gemeente.Het staat wat mij betreft
buiten kijf dat de kerk heel goed moet nadenken alvorens er politieke
uitspraken worden gedaan. Zeker als een predikant tijdens de eredienst
uitspraken doet over de actuele politiek, moet hij beseffen dat dit afbreuk
kan doen aan de ver­kondiging van het Woord. Voorkomen moet worden dat de
kerk politiek partij kiest. Een predikant moet zich wat mij betreft zich dan
ook nooit openlijk aan een politieke partij verbinden.

*Herder*

Anderzijds moeten wij ons ook de vraag stellen of de kerk wel mag zwijgen.
Is de kerk, ook de kansel, niet juist de plaats waar onderricht aan de
gemeente wordt ge­geven, waar de gemeente wordt gewaarschuwd voor het maken
van verkeerde keuzes, voor de gevaren van de wereld waarin wij leven? Een
predikant is naast leraar ook herder. Het is zijn taak de kudde te wijzen op
gevaren die hem bedreigen. Als trouwe kerkganger kan ik zeggen (zonder
verder de prediking te willen bekritiseren) dat dit aspect niet of
nauwelijks aan de orde komt. Dat is jammer, want er zijn veel redenen om dat
wel te doen.

Om ons heen voltrekken zich namelijk veel ontwikkelingen waarover ik mij
grote zorgen maak. Zaken waarbij in de prediking stilgestaan zou moeten
worden. Zo zijn er de toenemende secularisatie en individualisering van de
samenleving. De christelijke partijen in de Tweede Kamer zijn
gemarginaliseerd. In provincies en gemeenten is het niet anders. Slechts in
enkele tientallen gemeenten is er nog sprake van een confessionele
meerderheid.

Langzaam maar zeker wordt alles vernietigd wat nog her­innert aan de tijd
dat Nederland een christelijke natie was. Aspecten als zondagsrust, regels
rond reclame-uitingen, goede zeden enzovoort worden keer op keer ter
discussie gesteld. Met grote heftigheid is een meerderheid van de Kamer voor
het schrappen van het verbod op smadelijke godslastering.

In ditzelfde kader kan de discussie over de zogenaamde weiger­ambtenaar
worden geplaatst. Mensen die, in lijn met de Bijbel, menen dat het huwelijk
een verbintenis is tussen een man een vrouw kunnen straks geen ambte­naar
van de burgerlijke stand meer zijn.

Ik herinner mij nog goed (uit de tijd dat ik zelf in de Kamer zat) het
tumult in de Kamer in 2009 rond een homoseksuele leerkracht op een school in
Emst. Door alle betrokkenen was in goede harmonie tot een oplossing gekomen,
maar de Kamer vond het nodig er desondanks enkele debatten aan te wijden.
Deze discussie loopt nog steeds en is slechts wegens de steun die het
kabinet-Rutte van CDA en SGP nodig heeft nog niet tot finale c.q. fatale
besluit­vorming gekomen.

Net voor het zomerreces heeft een zeer ruime meerderheid in de Tweede Kamer
besloten tot een verbod op ritueel slachten. Verschillende Kamerleden hebben
uitgesproken dat dierenwelzijn boven de vrijheid van godsdienst gaat. Binnen
onder andere de VVD gaan nu reeds stemmen op om de besnijdenis te verbieden.
Wie denkt dat dit gebeuren geen gevolgen heeft voor christelijk Nederland
vergist zich in hoge mate.

*Contacten*

Zou over deze en andere zaken niet vanuit de kerken met de gelovigen
gesproken moeten worden? Al deze dingen hangen samen, het is een trend, het
gaat onmiskenbaar een bepaalde kant op. Er moet duiding zijn van wat er om
ons heen gebeurt, er zou moeten worden aangegeven waarvoor en waartegen we
ons moeten wapenen en hoe dat moet. De ontwikke­lingen in onze tijd vragen
erom dat gemeenteleden worden toegerust voor een leven in een redelijk
vijandige, volkomen geseculariseerde samenleving. Het spreken over deze
zaken tijdens kerkdiensten en catechese kan vruchtbaar zijn. Vorige
generaties politici zijn door het kerkelijk werk gevormd.

Op lokaal niveau kan een kerkelijke gemeente verder een rol van betekenis
spelen door contacten te leggen en te onderhouden met lokale politici, zeker
met christelijke politici. Daarnaast is het goed om te bezien of er vanuit
de eigen kring mensen in de politiek actief zijn die daarbij enige
(niet-politieke) ondersteuning kunnen gebruiken. Het gebed voor de overheid,
ook de lokale overheid, is bij dit alles van groot belang. De overheid zelf
bidt bijna nergens meer. In het kader van het spreken met de overheid zijn
er ook mogelijkheden die de kerk zeker moet benutten. In Zwartewaterland
kennen wij een pastoresberaad, waaraan alle predikanten deelnemen. Als
wethouder in Ermelo had ik te maken met een lokale raad van kerken, die een
wat minder brede deelname kende. Neem als kerkelijk functionaris deel aan
activiteiten van de overheid, zoals gemeentelijke nieuwjaarsrecepties,
bijeenkomsten in het kader van Koninginnedag, dodenherdenking enzovoort. In
elke gemeente is er wel iets waarbij de predikant zijn gezicht kan laten
zien en zijn betrokkenheid kan tonen.

Mijns inziens zou ook overwogen moeten worden of er bij zwaarwegende
onderwerpen, ik denk aan de discussies die aanstaande zijn over de vrijheid
van onderwijs en de vrijheid van godsdienst, vanuit de kerken, zelfs via de
kansel, mensen geactiveerd zouden moeten worden. Ik breng dit met enige
schroom naar voren, maar de omstandigheden geven er aanleiding toe. De
politieke partij­vorming in de 19e eeuw is begonnen bij de strijd om de
vrijheid van onderwijs.

*Niet zwijgen*

In de politiek gaat het vaak om de macht van het getal. Niet de zwijgende
meerderheid, maar sprekende minderheden bepalen de agenda. Ondanks al mijn
sombere woorden zijn er nog steeds miljoenen kerkleden in Nederland en gaan
honderdduizenden elke zondag trouw naar de kerk. Als we blijven zwijgen,
gaat het onheil voort. Als we –zorgvuldig en niet-polariserend– spreken, kan
het anders worden. De kerk heeft een verantwoordelijkheid tegenover de
samenleving en ook mogelijk­heden om daar vorm en inhoud aan te geven.

De politieke perspectieven zijn niet gunstig. De positie van het christelijk
geloof lijkt steeds slechter te worden. Toch mogen wij leven in het
vertrouwen dat de Heere regeert. In dat vertrouwen wil ik afsluiten met de
oproep om vooral te bidden, te bidden voor dit land, dit volk, dat ondanks
de rijke zegen zich van God en Zijn geboden lijkt af te keren

*De auteur is burgemeester van de gemeente Zwartewaterland. Van 2007-2010
was hij lid van de Tweede Kamer voor het CDA.*
*
*
-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/20110827/d3d961f6/attachment.html>