De echte tijdbom in Iran

[Cees Binkhorst]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Eergisteren was een uitzending van Panorama (België) over Neda
Agha-Soltan (die mooie jonge vrouw ;)
Toevallig zag ik die en heb heel aandachtig gekeken.
Behoorlijk wat onderdelen van 'het verhaal' (afkomstig van de BBC)
werden nu weer geheel anders dan onmiddellijk na de gebeurtenis verteld.

Als je niet oplet wordt de nieuwsvoorziening behoorlijk gemanipuleerd!

Groet / Cees

PS. Iran is volgens mij het enige land dat, naast de politieke stroming,
een wetenschappelijke bedreiging/concurrent vormt voor Israel in het
Midden-Oosten. En dan niet alleen op nucleair gebied, maar ook chemie en
dergelijke.

PPS. Na 'Neta' werd de aanstelling van het hoofd van de Mossad door
Netanyahu verlengd, ondanks forse interne weerstand (omdat hij al te
lang op die stoel zou zitten).

http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/4976/De_echte_tijdbom_in_Iran
De echte tijdbom in Iran
Thomas von der Dunk, 18-01-2010 16:35

Atoomgeleerde Massoud Mohammadi
In Iran is een vooraanstaande atoomgeleerde opgeblazen. Mocht het Westen
daarachter zitten, dan brengt dat de westerse geloof­waar­digheid als
hoeder van de internationale moraal op lange termijn een slag toe en
ondermijnt haat positie.

Hoe onverbeterlijk kan men zijn? Nog maar amper heeft de
commis­sie-Davids Balkenende een ongekend pak slaag gegeven, of Alfred
Pijpers grijpt de aantekening van het commissielid-Van Walsum inzake de
niet volstrekte onschendbaar­heid van het volkenrecht aan om te
verkondi­gen dat 'Davids geen leidraad kan zijn voor Iran'.

Nucleaire plannen
Daarbij gaat het hem om mogelijke nucleaire plannen ginds, die ons
zouden nopen om de blinde volgzaamheid, door De Hoop Scheffer jegens
Washington inzake Irak betoond, ook inzake Iran te herhalen.

Drie essentiële opmerkingen zijn hier op hun plaats.

1. Een land dat de eigen regeringszetel als 'hoofdstad van het
internatio­naal recht' promoot kan niet herhaaldelijk een schending
daarvan bepleiten, zodra dat recht de realisering van bepaalde politieke
doeleinden even in de weg staat. Dat komt, zacht gezegd, de
internationale geloofwaardigheid van Nederland in andere landen dan de
Verenigde Staten niet ten goede, en die is toch al niet zo groot. Men
zal moeten kiezen: de VN prioriteit geven of achter Washington aan van
oorlog naar oorlog hoppen. Maar dan moet wel het Haagse Vredespa­leis dicht.

2. Alleen zelfverdediging of voorkoming van genocide kan militair
ingrijpen rechtvaardigen. Van het laatste is hier geen sprake, en ook
valt Iran niet Europa aan. En 'preventieve oorlogen' vormen meestal de
door­zichtige dek­mantel voor expansiezucht van dictatoren.

3. Het recht op vreedzame kernenergie van elk land staat buiten kijf, en
Teheran ontkent zelf kernwapens te ontwikkelen. Nu hoeven wij dat zeker
niet bij voorbaat te geloven, maar tegenover het woord van Iran staat
hoofdzakelijk dat van Amerika en Israël. Bepaald geen betrouwbare bron -
zoals juist Irak ons leert.

Verdraaien
Wat dat betreft verdraait Pijpers, net zoals vele
mede-interventionisten, de feiten als hij stelt dat het een makke­lij­ke
wijsheid achteraf is om Balke­nen­de te verwij­ten dat Saddam Hoessein
niet over massavernietigingswa­pens beschikte. Dat is niet de clou: ons
werd door Bush en Blair niet voorgehou­den dat er zich in Bagdad
misschien zulke wapens zouden bevinden - nee: ons werd middels een
fraaie en nadien als leugenachtig ontmaskerde powerpoint-presentatie van
Powell verteld dat dat absoluut zeker en bewe­zen was, waarmee iedereen
die daaraan nog twijfelde als spreekbuis van Saddam werd gedemoniseerd.
En riep Bush met zijn 'As van het Kwaad' niet openlijk op tot de val van
het Iraanse regime?

Wel, we weten dus wat Amerikaanse informatie waard kan zijn - zeker als
zij voor een duidelijk politiek doel is gefabriceerd. Bush wilde Saddam
Hoessein weg hebben, en creëerde daartoe zijn 'bewijs'. Dat Amerika en
Israël van de Iraanse theocraten afwillen - daarover laten zij evenmin
twijfel bestaan als die Iraanse theocraten over hun hekel jegens Israël.

Bommetje
En zoals Teheran Hamas en Hezbollah steunt, zo heeft Jeruzalem her en
der al eens een bommetje laten vallen om buurlanden te beletten om net
als Israël zelf een atoom­bom te produceren, en heeft Washing­ton
indertijd de sjah aan de macht geholpen. En riep Bush met zijn 'As van
het Kwaad' niet openlijk op tot de val van het Iraanse regime? Als
zodanig geen onsympathiek doel, alleen: van interventie zijn zij geen
van drieën afkerig, de infor­ma­tie­voorzie­ning staat ten dienste
daarvan, dus wat dat betreft zijn alle betrokkenen aan elkaar gewaagd.

Intussen is in Iran zelf een andere bom afgegaan: een atoomgeleerde is
ontploft. Teheran wijst naar de Grote en Kleine Satan, en die reageren
verontwaardigd: hoe komt U erbij dat wij zoiets zouden kunnen doen! Wel,
zulk verweer lijkt mij evident ridicuul. Israël ruimt voortdurend
Hamas-leiders uit de weg, en ook Amerika was in het verleden van een
politieke moord niet vies.

En als je openlijk verklaart dat het noodzakelijk kan zijn om een
duizenden doden kostende militaire aanval op Iran te lanceren om de
ontwik­ke­ling van een atoombom te voorkomen, is het hypocriet om boos
te ontkennen dat een enkele gerichte moord, als die hetzelfde effect zou
sorteren, ook tot de mogelijkheden behoort.

Hamvraag
Daarmee staat uiteraard niet vast dat dit ook daadwerkelijk zo is
gebeurd. Even­goed is denkbaar dat het regime in Teheran zelf een
mogelijke opposant uit de weg heeft geruimd. De hamvraag is hier niet
een van fatsoen of onfatsoen, maar: cui bono?

Alleen: als straks mocht blijken dat inderdaad de CIA of de Mossad om de
genoemde reden achter de moord zat, dan brengt een dergelijke wilde
actie, die misschien op korte termijn resultaat afwerpt, de westerse
geloof­waar­digheid als hoeder van de internationale moraal op lange
termijn nog een verdere slag toe, waarmee de wester­se positie binnen de
toch al kantelende mondiale verhou­dingen verder wordt onder­mijnd. En
dat is, anders dan die vooreerst nog virtuele atoombom, de tijdbom die
in Iran werkelijk voor ons tikt.

============================
Davids kan geen leidraad zijn voor Iran, Alfred Pijpers
http://www.clingendael.nl/publications/?id=7801

Als Obama straks een beroep op Nederland doet inzake Iran, is het
minderheidsstandpunt van Van Walsum een goed uitgangspunt, betoogt
Alfred Pijpers.

Voor Balkenende is het rapport van de commissie-Davids 'vernietigend',
'keihard' en 'beschamend', valt te lezen in de kwaliteitspers.
Commentatoren en Kamerleden buitelen over elkaar heen om aan te dringen
op zijn aftreden. Een kabinetscrisis kon nauwelijks worden afgewend.

De belangrijkste slotsom uit het rapport is echter dat er bij de
Nederlandse besluitvorming inzake 'Irak' hoegenaamd niets onoirbaars
heeft plaatsgevonden. De conclusies van de commissie zijn eerder milde
academische kanttekeningen dan scherpe politieke veroordelingen. Laat
staan dat er echt kwalijke zaken aan het licht zijn getreden, zoals
welbewuste misleiding van het parlement.

Verscheidene conclusies kunnen heel goed positief worden opgevat. Zo
heeft volgens de commissie het ministerie van Buitenlandse Zaken 'al in
een vroeg stadium' het beleid vastgesteld voor het verlenen van
politieke steun aan het Amerikaanse ingrijpen in Irak. Nou, dat pleit
dan voor de slagvaardigheid van dat ministerie, dat vaak bureaucratische
verdeeldheid wordt verweten.

Volgens de commissie heeft Balkenende 'aanvankelijk weinig of geen
leiding gegeven aan de debatten over de kwestie-Irak'. Maar dat is ook
niet zijn taak. In ons staatsbestel geeft de minister-president leiding
aan de werkzaamheden van de ministerraad, niet aan individuele sectoren
van de binnen- of buitenlandse politiek. Dat doen de betreffende ministers.

Verder wordt de toenmalige regering-Balkenende verweten 'selectief'
gebruik te hebben gemaakt van buiten- en binnenlandse rapportages over
de aanwezigheid van massavernietigingswapens in Irak. Dat is makkelijke
wijsheid nu we weten dat die wapens er uiteindelijk niet waren. Over
militaire inlichtingen kan de regering nooit 'volledige' informatie
verschaffen aan de Kamer, mede om buitenlandse bronnen te beschermen.
Conclusie 49 om 'staatsgeheime documenten' eerder openbaar te maken, is
leuk voor historici, maar geen wenkend perspectief voor nauwere
samenwerking met buitenlandse inlichtingendiensten.

Ook concludeert de commissie dat de 'volkenrechtelijke legitimatie' voor
een aanval 'ondergeschikt' werd gemaakt aan de politieke keuzes van het
kabinet. Ook daar is weinig mis mee, al had die legitimering inderdaad
wat 'adequater' gekund, zoals het kabinet inmiddels heeft toegegeven. De
meningen over wat adequaat is kunnen echter verschillen, zoals blijkt
uit het minderheidsstandpunt van commissielid Van Walsum.

Uit niets blijkt dat Balkenende in 2002/3 een deugdelijke parlementaire
controle op het regeringsbeleid in de weg heeft gestaan. De aanhoudende
druk op hem om hier in 2010 nog steeds politieke verantwoording over af
te leggen, ondermijnt de grondregels van het parlementaire politieke
spel en is een blamage voor de Kamer.

Zou het huidige kabinet wezenlijk anders handelen als zich in de
toekomst een vergelijkbare internationale crisis zou aandienen? Puur
theoretisch is zo'n crisis niet. Het gestaag expanderende atoomprogramma
van Iran vormt een grote internationale kopzorg. Er zijn duidelijke
parallellen met de kwestie-Irak. Ook Iran heeft een dictatoriaal regime
dat geheime atoominstallaties bouwt, internationale inspecties
dwarsboomt, bindende resoluties van de Veiligheidsraad trotseert,
ballistische raketten ontwikkelt, buurlanden bedreigt, en openlijk uit
is op de vernietiging van de staat Israël.

Iran kan nog dit jaar een atoombom fabriceren. De economische sancties
van de Veiligheidsraad halen tot nu toe niets uit. Amerika en Israël
sluiten militaire middelen niet uit als diplomatieke druk en sancties
falen. Opnieuw ontstaat dan een crisis, vergelijkbaar met de
kwestie-Irak. Ook inzake Iran zal de Veiligheidsraad er
hoogstwaarschijnlijk niet in slagen een mandaat te formuleren voor
militair ingrijpen. En opnieuw zal een beroep op Nederland worden gedaan
militaire of politieke steun te verlenen. Ditmaal door Obama.

Hopelijk laat het kabinet zich dan niet te veel van de wijs brengen door
het rapport-Davids. Ook dan moeten volkenrechtelijke aspecten worden
beoordeeld te midden van politieke overwegingen inzake veiligheid,
Atlantische cohesie en Europese samenwerking.

De beste leidraad biedt het minderheidsstandpunt van commissielid Van
Walsum. Die stelt terecht dat een 'verantwoordelijke regering zich niet
alleen door de regels van het volkenrecht maar ook door de eisen van de
internationale politiek moet laten leiden'. Hij noemt de preventie van
nucleaire proliferatie 'een dwingende eis van de internationale politiek
en daardoor ook voor ons land een vitale politieke doelstelling'.

Een militaire uitschakeling van de atoominstallaties in Iran, zonder een
daartoe strekkend mandaat van de Veiligheidsraad, valt volgens deze
redenering niet uit te sluiten. Mogelijk zal ook de PvdA nog deze
kabinetsperiode met deze dilemma's worden geconfronteerd, ditmaal als
regeringspartij, zonder de morele beschutting binnen de oppositie.

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********