Met kennis van nu wordt vals gespeeld (Zijn IPCC-wetenschappers leugenaars en bedriegers?)

[Henk Elegeert]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/5168/Met_kennis_van_nu_wordt_vals_gespeeld

"
*Met kennis van nu wordt vals gespeeld*
Arie Elshout, 15-02-2010

Zijn IPCC-wetenschappers  leugenaars en bedriegers?  Nee, dat zijn ze niet,
 net zo min als Bush en Blair dat waren in de aanloop tot de Irak-oorlog
Tijdens de klimaatconferentie van Kopenhagen zag ik voor het eerst de
gelijkenis. De manier waarop  de televisie en klimaatactivisten in december
 met onheilspellende beelden de  gevolgen van het broeikaseffect
 dramatiseerden,  had in de kern veel weg van de wijze waarop Bush en Blair
indertijd de dreiging van Saddam ‘opsexten’.  Inmiddels zijn we twee maanden
verder  en weet ik het zeker:  er zijn opmerkelijke parallellen tussen de
klimaatdiscussie en de aanloop naar de Irak-oorlog.

*Fouten*
De doorslag gaf het bekend worden van een aantal fouten in de rapporten van
het internationale klimaatpanel  IPCC. De gletsjers in de Himalaya zullen
niet al in 2035 zijn gesmolten, zoals werd gesteld,  maar pas in 2350.
Nederland ligt niet voor 55 procent onder de zeespiegel met een gebied waar
65 procent van het bruto nationaal product (bnp) wordt verdiend, maar de
cijfers zijn in werkelijkheid respectievelijk 20 en 19 procent.

De Nederlandse klimaatdeskundige Pier Vellinga betreurde de fouten, maar
tilde er niet zwaar aan. In rapporten van duizenden pagina’s kunnen
gemakkelijk dit soort ongeregeldheden sluipen, zei hij vergoelijkend. Daar
zit iets in, vergissen is menselijk, maar wat me argwanend maakt, is dat we
bij geen van de vergissingen op een meevaller worden getrakteerd maar
steevast op het meest alarmerende scenario uitkomen.

*Smelten*
Dus smelten de Himalaya-gletsjers nog bij ons leven en verdwijnt  Nederland
als gevolg van de opwarming van de aarde, het smelten van het poolijs en het
stijgen van de zeespiegel niet voor eenvijfde onder water, maar voor meer
dan de helft.  Het doet me denken aan  een cafébaas die ‘sorry, sorry’ per
ongeluk altijd te veel afrekent en nooit te weinig.

Maakt dit de IPCC-wetenschappers  tot  leugenaars en bedriegers?  Nee, dat
zijn ze niet,  net zo min als Bush en Blair dat waren.  Het ligt vele malen
ingewikkelder dan in het geval van de kastelein.  Zowel bij  Irak als het
klimaat zijn er om politieke en propagandistische redenen te stellige
uitspraken gedaan over dingen die zich moeilijk laten kennen.

Er wordt een dreiging verondersteld, actie is nodig, maar die actie is zo
ingrijpend en verregaand dat het veel moeite kost om politiek en publiek
hiervoor te mobiliseren.
Alle propagandistische registers worden daarom opengetrokken, twijfel  is
taboe, contra-indicaties worden weggemoffeld, vermoedens veranderen in
zekerheden.

[ Er zijn opmerkelijke parallellen tussen de klimaatdiscussie en de aanloop
naar de Irak-oorlog ]

*Saddam*
Dat Saddam een potentieel gevaar bleef voor zijn omgeving wist iedereen,
maar de definitieve waarheid over de veronderstelde massavernietigingswapens
liet zich moeilijk achterhalen in een land waartoe men geen toegang had. Dat
het klimaat verandert is zeker, maar de precieze gevolgen daarvan  laten
zich niet zo eenvoudig  voorspellen.

Op zulke onzekerheden en tegenwerpingen zit men echter niet te wachten
wanneer het mobilisatiemechanisme eenmaal in werking is gezet. Dan gaat er
altijd een schepje bovenop, nooit een schepje af. Wat dat betreft, staan
George W. Bush en Al Gore  in hun methode minder ver van elkaar af dan
altijd is gedacht. Ook Gore schuwde in zijn klimaatfilm de dramatische
overdrijving niet.

Wat leren ons nu deze overeenkomsten tussen het klimaatdebat en Irak? Ze
tonen aan dat onafhankelijk onderzoek en pure waarheidsvinding zwaar onder
druk komen te staan als een kwestie politiek wordt, omdat er dan meteen
 zoveel  andere belangen gaan spelen. Dat is niet alleen de schuld van
politici.

*Wantrouwen*
De Amerikaanse inlichtingendiensten lieten zich inzake Irak te gemakkelijk
voor het politieke karretje spannen en sommige klimaatwetenschappers zijn
zelf politiek gaan bedrijven. Het gevolg is een diep wantrouwen tegen
instanties die geacht worden de objectieve grondslag te leveren voor
politieke besluiten.

Kennis lijkt meer en meer onderdeel van het politieke strijdtoneel te
worden.  Zo kan het begrip 'met de kennis van nu'  zich verheugen in een
stijgende populariteit, maar eigenlijk is het een vorm van vals spel. Wat
vooral een instrument van geschiedschrijvers is bij het vellen van een
historisch oordeel over gebeurtenissen uit het verleden, wordt het actuele
politieke debat ingesmokkeld om af te rekenen met besluiten die slechts met
de kennis van toen werden genomen.

Daar heeft Jaap de Hoop Scheffer een punt. Het is een verdere stap in de
degradatie van kennis en wetenschap tot politieke handlangers.
"

'Zijn IPCC-wetenschappers  leugenaars en bedriegers?' is idd een vraag die
nog onbeantwoord blijft. Vraag is, wat weten we eigenlijk wel, en wat is
werkelijk de invloed, en wenden we die ook op de juiste manier aan?!! Kan
dat überhaupt?

Voorlopig heb ik nog geen antwoord op dergelijke vragen, en voor zover ik
dacht dat ik ze had blijken ze op drijfzand te berusten. Helaas ook de
politiek niet, al zou je anders vermoeden op grond van 'maatregelen' die
inmiddels al werden genomen. Beleid dat inmiddels gaande is, maar waarop
geen enkele controle, laat staan verantwoording over wordt afgelegd !!
Immers, met welke kennis?

Henk Elegeert

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********