Interview moeder Laura

[Cees Binkhorst]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Dit verhaal komt op mij over dat de moeder van Laura meer bang is voor wat
anderen zullen zeggen over haar als Laura verongelukt, dan dat ze denkt
dat Laura het niet kan volbrengen.

Groet / Cees

PS. Waarom de duivel bij een compliment halen?
Wel grappig overigens dat sommige kranten dit wel overnemen, maar anderen
er iets anders van maken.

Uit De Volkskrant vandaag:
Kijk, ik ben hardstikke trots op mijn dochter, zegt Müller. Ze kan zeilen
als de duivel. Dat is het probleem niet. Technisch kan ze het aan. En haar
vader zorgt wel dat de boot in orde is. Hij heeft gouden handen.
...
Het was een vrolijk kind. Ze heeft nooit met speelgoed gespeeld. Altijd
bezig met onderzoeken, ontdekken. Ze kutselde alles zelf in elkaar. Ze had
veel vriendjes en vriendinnetjes. Ze deed ook aparte dingen. In het huis
waar we later nog hebben gewoond, schilderde ze de muren vol met
zeilboten.
...
Alles bij elkaar hebben we haar van haar 6e tot haar 13e misschien tien
weken gezien, zegt Grondsma (Cees: huidige echtgenoot moeder Laura).
Alleen het afgelopen jaar begon het ineens weer wat beter te gaan, zegt
Müller. Sinds ik alles goed vond. Ik heb nooit zoveel kontakt gehad als de
afgelopen maanden. Aanvankelijk liet ze namelijk aan haar dochter weten
haar plannen te accepteren - uit angst haar dochter te verliezen.
Drie jaar geleden deed ze vergeefse pogingen om Laura bij haar moeder te
laten wonen. Aanleiding waren Laura's solozeiltochten op het IJsselmeer,
op haar tiende. Er waren heel veel problemen zegt Grondsma. We zijn
talloze keren gebeld door sluiswachters, door de Rijkspolitie, door
bezorgde mensen. In Diemen is ze tegengehouden door de havenmeester. Ze
heeft ook één keer geprobeerd om haar zusje Kim mee te nemen. Toen werden
we gebeld door de moeder van een vriendinnetje, die vroeg of we dat wel
goed vonden. Uiteindelijk hebben we Kim van die boot gehaald.

Grondsma: Ik heb aangifte gedaan, ben naar de Kinderbescherming geweest,
naar buro Jeugdzorg. Maar niemand wilde naar ons luisteren. We hebben drie
rechters gehad. Steeds moesten we weer opnieuw ons verhaal doen. Laura en
haar vader zijn ook nooit op komen dagen. Toen Laura 12 jaar was, is die
zaak uiteindelijk doodgebloed. Vanaf die leeftijd mocht ze zelf beslissen
bij wie ze wilde wonen. Toen zijn we ermee opgehouden.
...
Müller overweegt daarom zichzelf uit de ouderlijke macht te laten zetten,
omdat ze het gevoel heeft dat alle beslissingen toch zonder haar worden
genomen. 'Maar stel nou eens dat ze doodgaat, dan denk ik straks: en ik
heb niets gedaan. En dan komen ze bij mij  aankloppen. Waarom heb je dat
toegestaan? Waarom heb jij dat gedaan? Die gedachte doet pijn. Ik weet dat
ze het zou kunnen, en ik gun het haar van harte, maar waarom moet het nu?
Laat dat kind gewoon kind zijn. Waarom is het zo belangrijk dat ze in dat
boek staat.

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********