Klimaatgekte: Klimaatsceptische toespraak voorzitter Europese Raad

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Bron:  Klimatosoof
Datum: Maart 2009
URL:   http://www.klimatosoof.nl/node/869
Ref:   http://en.wikipedia.org/wiki/V%C3%A1clav_Klaus#Critique_of_anthropogenic_global_warming


President van Europa op klimaatconferentie: Redt de planeet van de
milieubeweging
------------------------------------------------------------------
Vaclav Klaus (President Tsjechie)

Bij de voorbereiding van deze toespraak heb ik - op zoek naar een bron van
inspiratie - mijn vorige toespraak voor het Heartland Institute teruggepakt.
Hij heeft niet veel geholpen. Het is duidelijk dat het debat over klimaatver-
andering debat geen aantoonbare vooruitgang heeft geboekt en dat de broodnodige
uitwisseling van standpunten nog steeds niet is begonnen. Alles wat we zien en
horen zijn weinig inspirerende monologen.

Het doet me denken aan de frustratie die mensen zoals ik voelden in de
communistische tijd. Wat je ook zei, welk overtuigend en goed voorbereid
argument je ook gebruikte, alle relevante gegevens die je had verzameld, er
kwam geen reactie. Het viel allemaal in een groot gat. Niemand luisterde,
vooral "zij" luisterden niet. Ze probeerden niet eens iets terug te zeggen.
Zij vonden je een naief, onwetend en verward persoon, een excentriekeling, een
klager, iemand die hun enige waarheid niet kon accepteren. Zeer vergelijkbaar
met wat er nu gebeurt.

Een paar weken geleden, tijdens het World Economic Forum in Davos, heb ik drie
uur doorgebracht in een gesloten zitting met ongeveer zestig mensen -
staatshoofden, regeringsleiders, verschillende IPCC Intergovernmental Panel on
Climate Change - Afdeling van de Verenigde Naties dat de klimaatproblematiek
moet onderzoeken ambtenaren en "deskundigen", zoals Al Gore, Tony Blair en Kofi
Annan. De zitting werd voorgezeten door de Deense minister-president, omdat het
vooral ging om het opstellen van het nieuwe Kyoto-verdrag, op de VN-top in
Kopenhagen in december 2009. Het was een ontmoedigende ervaring. Ik zocht
vergeefs ten minste een persoon die mijn inzichten deelde. Maar die was er
niet. Alle aanwezigen accepteerden de door de mens veroorzaakte opwarming van
de aarde als een feit, waren overtuigd van de gevaren en riepen om strijd dat
de wereld de CO2 Koolzuurgas, hetzelfde als wat in frisdrank zit. Mensen ademen
het uit. Komt vrij bij verbranding. -uitstoot met 20, 30, 50 of 80% zou moeten
beperken.

Het was moeilijk om iets zinvols en contructiefs bij te dragen. Ik probeerde
ondermeer er op te wijzen dat hun radicale voorstellen nogal contrasteerden met
het feit dat hun eigen landen de bescheiden doelstelling van Kyoto 1 niet
hadden gehaald. Er kwam geen reactie. Na de sessie vertelt een vriendelijke
president van een tamelijk groot niet-Europees land me dat hij mijn standpunt
niet eerder had gehoord en graag meer wilde weten. Ik gaf hem mijn boek Blauwe
Aarde in Groene Kluisters, de Spaanse versie.

Toch moeten we blijven spreken met deze mensen, want zij hebben een zeer
belangrijke positie bij het bevorderen van het klimaat alarmisme en nemen
beslissingen met verregaande gevolgen. Ik probeer het voortdurend. Maar het
gaat niet alleen om politici. Ze hebben prikkels gecreeerd die hebben geleid
tot de opkomst van een zeer krachtige groep mensen die probeert een slaatje te
slaan uit deze situatie. Net zo min als de politici zijn deze mensen
geinteresseerd in de temperatuur, in CO2, in concurrerende wetenschappelijke
hypotheses en het onderzoek daarvan, noch in vrijheid of markten. Zij zijn
geïnteresseerd in hun bedrijven en hun winsten - gemaakt met de hulp van
politici.

Die winst wordt gemaakt met
- De handel in vergunningen om kooldioxide uit te stoten;
- Van de aanleg van onproductieve wind, zon en soortgelijke energieopwekking
  waarmee alleen gesubsidieerde elektriciteit kan worden gemaakt;
- Van de teelt van non-food gewassen ten behoeve van bio-brandstoffen die ten
  koste gaat van de productie van voedsel (met bekende bijwerkingen);
- Uit het doen van onderzoek en het schrijven en spreken over de opwarming
  van de aarde.

Het is altijd hetzelfde verhaal. Aan de ene kant een sterk geconcentreerde
en goed georganiseerde op winst beluste groep en aan de andere kant,
verspreid, en dus politiek niet te organiseren individuen, de gebruikelijke
zwijgende meerderheid. Ik ben gefrustreerd dat de economen en andere sociale
wetenschappers niet in het huidige debat duiken. Voor ons, in de voormalige
communistische landen, vormde de ontdekking van de werken van de Public
Choice-school-geleerden een onthullende ervaring. Ik veronderstelde
enigszins naief dat hun inzichten tot de 'conventionele wijsheid' in de
Westerse wereld zouden behoren. Dit was en is niet het geval.

Hoe maak je degenen die beslissingen nemen wijzer? De politici kijken soms -
hopelijk - naar de zeer verkorte versies van de samenvattingen voor
beleidsmakers van het IPCC. Maar deze documenten zijn geen wetenschap, maar
politiek en milieu-activisme. Het is moeilijk om hun gedachten te veranderen.
Ze onderschrijven volledig het idee dat de IPCC-publicaties de klimaatweten-
schap vertegenwoordigen. We weten dat dit niet klopt en dat er geen weten-
schappelijke discipline is als klimaatwetenschap. Klimaat is een dergelijk
complex systeem dat er geen eigen "wetenschap" van is. Er zijn natuurlijk zeer
respectabele wetenschappen die zich bezighouden met bepaalde onderdelen ervan.
En die vertellen ons overtuigend dat:

1. er geen sprake is van een unieke, nooit eerder geziene klimaatverandering
   op dit specifieke moment, maar wel van een permanente verandering van het
   klimaat. Het klimaat van onze planeet heeft een significante interne
   variabiliteit. De gegevens uit het verleden zijn in dit opzicht heel
   overtuigend;
2. de huidige klimaatveranderingen niet kunnen worden ondergebracht onder de
   hypothese van antropogene opwarming van de aarde. Die claim is uitsluitend
   gebaseerd op de resultaten van experimenten met zeer onvolmaakte
   computermodellen;
3. De gevoeligheid van het aardse klimaat voor kooldioxide lager is dan wordt
   aangenomen door het IPCC. Een verdubbeling van de kooldioxide-concentratie
   zal een stijging van de wereldwijde gemiddelde temperatuur van niet meer dan
   ongeveer 0.5 graad Celsius tot gevolg hebben.
4. Er is geen vaste en stabiele relatie tussen de gemeten temperatuur en de
   CO2-uitstoot. De gelovigen in deze hypothese zijn niet in staat uit te leggen
   waarom de mondiale temperatuur steeg van 1918 tot 1940, daalde van 1940 tot
   1976, steeg van 1976 tot 1998 en daalde van 1998 tot heden, terwijl onder-
   tussen de hoeveelheid kooldioxide concentratie maar door bleef stijgen.

Ik zou nog meer argumenten van dien aard kunnen presenteren, maar dit is niet
een gebied waar ik over een voorsprong op mijn publiek beschik. Misschien in
Davos, maar niet hier. Ik ben daarom op deze conferentie op zoek naar nieuwe
ideeën, argumenten en gegevens.

Laat ik een paar korte opmerkingen over "mijn" eigen veld maken. Ik begrijp de
benadering van de technische vooruitgang door de milieubeweging niet. Aan de
ene kant is er een enorm verschil tussen ons technologisch optimisme, gebaseerd
op ons geloof in seculiere verbeteringen in de technologie. Die zijn alleen
mogelijk dankzij een vrij en niet-gereglementeerd, ongedwongen, ongemanipuleerd
economisch systeem. De technologie-skepsis van de milieubeweging verloopt
langs Malthusiaanse lijnen. Maar tegelijkertijd zijn de milieubeschermers
technologische naivelingen die vrijelijk en onverantwoordelijk werken met
wonderbaarlijke technologieen die slechts een gebrek hebben: ze zijn nog niet
uitgevonden.

Dit is een schijnbare schizofrenie aan hun kant. Zij moeten ons vertellen hoe
het werkelijk is. Ik ben bang dat ze niet zo naief zijn als ze pretenderen.
Ze willen waarschijnlijk, "slechts" hun ware plannen en ambities niet
onthullen: het tegenhouden van economische ontwikkeling en de mensheid eeuwen
terug in de tijd te sturen. In dat geval zijn technologieen onbelangrijk.

Hun aanval op de huidige technologieen is irrationeel en heeft fatale gevolgen.
Voor zover ik weet zijn bestaande en functionerende technologieen nooit
verlaten voordat er daadwerkelijk betere vervangers waren. Er doet zich - voor
het eerst in de geschiedenis - een gevaar voor dat de oude technologieen worden
verlaten, voordat nieuwe beschikbaar zijn. Dit moet ook worden uitgelegd aan
de politici in alternatieve 'samenvattingen voor beleidsmakers', maar zij
moeten worden geschreven door economen. We moeten ook zeggen dat er geen sprake
is van bekende en economisch haalbare methode of technologie waarmee
industriele economieen kunnen overleven met dure, onbetrouwbaar, schone,
groene, hernieuwbare energie. Een ander probleem dat mij zorgen baart is de
afwezigheid van rationeel denken bij besluitvorming, vooral wanneer het om
tijd-horizonten gaat die zo ver weg liggen als in deze zaak. Het despotisch
heersende, politiek correcte moralistisch dogma is in feite onjuist. De vragen
die moeten worden beantwoord zijn serieus en niet-triviaal. Moeten we nu
radicale beslissingen nemen? Moeten we hedendaagse generaties belastingen
opleggen ten behoeve van toekomstige generaties? Moeten we genereus
altruistisch zijn? Moeten we de voorkeur geven aan toekomstige generaties en
niet aan de mensen in onderontwikkelde landen vandaag? Mijn antwoord is nee.
Een dergelijk vergaande beslissing kan je alleen maar nemen als je uitgaat van
de absoluut onrealistische visie dat we alle relevante parameters van het
toekomstige economische systeem kennen, inclusief het niveau van welvaart en
technologie, en dat we van al die parameters ook weten wat ze op dat moment
waard zijn. De controverse over Nicolas Stern en Ross Garnaut's irrationeel
lage rentevoet in hun zeer invloedrijke modellen suggereert dat dergelijke
overdrachten niet zijn gerechtvaardigd.

Tot slot: het is duidelijk dat de milieubeweging niet het klimaat wil
veranderen maar ons en ons gedrag. Hun ambitie is het beheersen en manipuleren
van ons. Daarom is het niet verwonderlijk dat ze een "preventief", en niet een
"adaptief" beleid bepleiten. Aanpassing zou een vrijwillig gedrag betekenen en
dat is niet wat ze beogen. Ze willen niet erkennen dat - ik citeer Nigel Lawson
- "het vermogen zich aan te passen aantoonbaar het meest fundamentele kenmerk
van de mensheid is", en dat ons aanpassingsvermogen toeneemt met de
ontwikkeling van de technologie". De milieuactivisten spreken over "Redt de
planeet". Van wat? En van wie? Een ding weet ik zeker: we moeten de planeet
redden, van hen.

--------
(c) 2009 Klimatosoof

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********