Waarom overheidsmanagers niet willen deugen

[Cees Binkhorst]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Een rapport dat de vraag oproept wat Thorbecke hier aan gedaan zou hebben ;)

Het politieke spel (Yes, Minister) in de dagelijkse praktijk blijkt hier
in ieder geval wel uit.

Groet / Cees

http://www.overheidsmanagement.nl/web/show/id=76856/langid=43/contentid=3038
Doorgaans worden managers geacht zich in te zetten voor het
organisatiebrede belang van overheidsorganisaties. De praktijk laat echter
soms een geheel andere manager zien.

Die praktijk toont eentje die eerder uit is op budgetmaximalisatie en op
zoek gaat naar exogene excuses als hij zijn output niet weet te
realiseren. Vanuit deze gedachte is een onderzoek verricht naar tactisch
gedrag van overheidsmanagers.

En uit het rapport o.a.:
De deelnemers waren ten tijde van de simulatie als manager of controller
werkzaam bij gemeenten en werden ingedeeld op grond van werkervaring en
opleidingsniveau. De simulatie kende een basisvorm van één dag. Daarnaast
is met varianten gewerkt waarbij de doorlooptijd varieerde van twee uur
tot twee dagen.
---------
De factor tijd was niet van invloed op de uiteindelijke kwaliteit van de
begroting. Bij een langere simulatie nam men meer tijd om te vergaderen en
om bilateraal contacten aan te gaan. De uiteindelijke kwaliteit van de
begroting, gemeten naar de conditie dat structurele claims met structurele
middelen moesten zijn gedekt, werd echter niet beïnvloed door de lengte
van de simulatie. Ook was de inhoudelijke kwaliteit van de onderbouwing
niet relevant. Claims die beter inhoudelijk werden onderbouwd, hadden dus
niet meer kans dan claims die in het geheel niet werden onderbouwd.
Naarmate men meer bilaterale afspraken maakte met andere spelers tussen de
vergaderingen door, had men meer kans om de eigen claims te verzilveren.
--------
In alle gevallen werd een sluitende begroting opgeleverd. Managers en
bestuurders lieten daarbij in eerste instantie hun eigen claims
prevaleren. Hiervoor werden vormen van tactisch gedrag toegepast. De
eerste was daarbij het aangaan van bilaterale contacten met als doel tot
bilaterale afspraken te komen. Naarmate een speler meer bilaterale
afspraken kon maken ten opzichte van de andere spelers, trok deze speler
in meer dan 80% van de gevallen aan het langste eind. De afspraken kwamen
er doorgaans op neer dat men elkaars claims zou steunen tijdens de formele
vergaderingen. Afspraken werden soms met andere managers, maar ook met
bestuurders gemaakt. Een goede lijn richting de betreffende
portefeuillehouder bleek van groot belang te zijn om claims ook tijdens de
college-vergadering staande te houden. Het gevolg was wel dat sommige
spelers zoveel afspraken wisten te maken, dat zij zich in het geheel niet
meer uit konden laten over de claims van andere spelers. Dit
non-interventie-gedrag is te beschouwen als illustratie van een stelsel
van onderliggende bilaterale afspraken.

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********