Embryobrief van Jet. was Re: Embryoselectie -> rasveredeling

[Henk Elegeert]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Op 31-05-08 heeft Dr. Marc-Alexander Fluks<fluks at combidom.com> het
volgende geschreven:
> REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl
>
>
>  Henk Elegeert <hmje at HOME.NL>,
>
> >Volgens Pechtold heeft de PvdA zich laten ompraten door de ChristenUnie en
>  >het CDA. "Het is onbegrijpelijk dat de PvdA-ministers dit toelaten en zo
>  >de persoonlijke ethische afwegingen van ouders en doktoren op deze manier
>  >tot een politiek spel maken." "
>
>  Wij worden geacht aan de kant van Bussemaker te staan. Dat begrijp ik ook
>   wel.


Pechtold heeft natuurlijk wel een punt: "... en zo de persoonlijke
ethische afwegingen van ouders en doktoren op deze manier tot een
politiek spel maken."


En het is duidelijk dat noch Van Agt´s Ethisch Reveil, noch
Balkenende´s Waarden en Normen en nog minder diens:"Fatsoen moet je
doen" hier een uitkomst bieden. Je kunt met hunner achterlijke moreel
appèl(s) dus helemaal niets.

De Pfda laat het ook afweten (een zeer terecht verwijt van Pechtold)
want de (onderlinge) solidariteit tussen burgers is hier van belang,
zeker nu die uit de zorg weg is.

In eigen kringetje leverde een debatje al meteen verschillende gezichtpunten op:
- Wat als de kosten van gezondheid meer en meer neer komt op: die mot
je zelf maar betalen?

In dat geval immers valt de keuze niet zo moeilijk te maken. Die hangt
dan slechts af van de financiele positie van de familie en de keuze
die zij dan maken. Slechts een enkeling zal in staat zijn de volle
consequenties ervan zelf te dragen, of beter, over te kunnen dragen.
Het gaat er om of je in staat bent het verdere leven -zelf, met de
dood in de ogen- met anderen afspraken te kunnen maken je kroost
verder op te kunnen voeden, en hen - verder zonder jouw (in geval je
vrouw, dus moeder bent) - een goed bestaan te kunnen bieden.

Als moeder levert dat ook ´voordelen´ op, immers je zult je kinderen
niet tot ´last´ zijn, al moeten de opgebrachte premies voor den oude
dag, dan als verloren worden beschouwd. Hoe solidariteit hier gemeten
moet worden is dan een stevige vraag, lijkt me. Je wordt in dit land
al niet serieus genomen, laat staan dat je de oneerlijkheid van zgn.
solidariteit krijgt aangekaard !!

Kortom: we kwamen al snel tot de conclusie dat er veel meer samenhangt
met welke te maken beslissing ook. Elk met nogal vreemde en arbitraire
vragen ook, en wie die dan en waarop  hebben te nemen.

Stel: Je kiest voor niets doen en de moeder komt als gevolg van de nu
al bekende zijnde reden te overlijden, hoe leg je dat dan uit aan de
achterblijvende kinderen? Die - indien van vrouwelijk geslacht - ook
drager zijn van hetzelfde gen? Welke een perspectief biedt je hen dan?
Welk een leed MOETEN zij dan verwerken/dragen? Dat los van de vragen
rondom je religie, en de invloed daarvan.

Stel: Je kiest voor niets doen en de moeder komt als gevolg van de nu
al bekende zijnde reden te overlijden, maar ´evolutie´ vond reeds een
antwoord op het verantwoordelijke gen? In dat geval -nimmer meer
afhankelijk van politici met hun steeds maar wijzigend beleid - biedt
dat jou (of je kinderen) een verder ´eeuwig´ leven.

We kwamen ook even op het vraagstuk, stel: dat je een kind erbij moet
nemen om het zieke kind nu een kans te geven, wat doe je dan? Is
daarbij van invloed of de kind(eren) bij die discussie zelf aanwezig
is/zijn?

Kortom: De vraag doet zich stellen: met welk(e) probleem/problemen
worden we eigenlijk geconfronteerd in dergelijke kwesties? En is het
uberhaupt aan de politiek om daar een antwoord op te formuleren, en zo
ja, op grond waarvan dan wel?

>   Maar is het wel juist ?

Jij en ik zijn het er in elk geval over eens dat het niet zomaar een
eenvoudige materie is, en/of met een simpel antwoord.

>   Dat ziet men als men het uitwerkt...
>
>   Stel (gemakshalve): er zijn twee embryo's. Een zal vroegtijdig sterven aan
>   bostkanker - kwestie van de genen - en de ander niet. Stel: ze zitten beide
>   in een reageerbuis.
>   * Als men niet selecteert, weet men niet wie van de twee kanker gaat krijgen
>     als men 1 embryo terugplaatst. Kwestie van toeval. Niemand kan iets tegen
>     deze optie hebben.

Nou, dat was tot op het moment dat we ´niet beter wisten´. Kennis legt
je in dergelijke
gevallen ook verantwoordelijkheden op die je voordien niet had, of
zelfs maar kon hebben.

Hoe leg je aan je eigen kind dan uit dat jij welleswaar (men wist
destijds nog niet beter) gaat sterven, maar dat jij hebt nagelaten
haar datzelfde lot niet te hebben willen besparen terwijl die
mogelijkheid er nadrukkelijk wel was?

Ik begrijp dat dit ook juist het dilemma is van die vrouwen. En wordt
dat in voldoende mate ook begrepen en is het - daarom dan wel - aan
anderen daarover een keuze te maken, ipv. hen?

>   * De Bussemaker-optie: Het embryo met het kankergen wordt weggegooid en de
>     ander wordt uitgebroed. Dit zal D66 wel willen.
>   * De anti-Bussemaker-optie: Ouders hangen rare cultus aan en willen maximaal
>     leed om bij God in een goed blaadje te komen: het embryo met het kankergen
>     wordt uitgebroed en de ander wordt weggegooid.
>
>  Vraag: Mag de derde optie ?

Wat mij betreft wel, maar daar hangt toch ook een ´prijskaartje´ aan,
niet? Want, waarom zou je kiezen voor het kankergen, en daarbij het
´goede´ embryo - nog voor het badwater - weggooien?

Kortom: welke ruimte (lees: vrijheid) laten we anderen om in te leven
en keuzes te maken?

Welek afspraken

>  -> Wie vindt van niet, kan niet voor de tweede optie zijn.
>    Ziedaar het probleem.

Hoho, da´s me iets te kort door de bocht, immers waarop beroepen die
anderen partijen zich nu eigenlijk? Op een niet bestaande god en diens
waarden en normen, en fatsoen moet je doen?

>  Vrijwel iedereen kan die ouders begrijpen zolang ze maar voor de tweede optie
>  zijn. De fout die dan gemaakt wordt is dat er normen worden aangelegd aan het
>  leven. Er zou minderwaardig leven zijn (in het onderhavige geval: vroeg sterven
>  aan borstkanker). En dat is er niet.

Eens, ware het niet dat: laten we de keuze aan de niet bestaande god,
de natuur (zeg; het natuurlijk verloop (darwin´s evolutie)), of
grijpen we medisch in en zo ja waarom dan wel?

>  Mogen ouders ook kiezen voor een baby met 4 armen ? Voor een baby zonder armen
>  en benen ? Voor een baby zonder oren ? Wie zegt van niet: wat is het verschil
>  met dat kankergen ?

Punt gemaakt !

>  Moet men uitgaan van de baby (die er nog niet is) ? Zoja, waarom heeft een
>  baby met het kankergen dan geen recht op leven ? Wie maakt dat uit ?

Punt gemaakt !

>  Kortom: er bestaat geen antwoord op de vraag.

Overlaten aan de wens van de ouders? Lastig als we blijven zitten met
leefregels vlgns CDA-achtige gezinsregels. Je zou bijna zeggen, dat is
vragen om moeilijkheden. Zie hoe ook het jongeren beleid draait om de
misselijke moraal rondom oudersschap en vooral zoals dat door de
overheid zelve wordt vormgegeven. Ik dwaal af ....

> Wellicht is de vraag fout.

Het is een lastig gegeven. Want, wie is waar precies verantwoordelijk
voor? De ouders, de artsen, de maatschappij, de gezondsheidszorg,  de
medische, de kerkelijke etc wereld?

Het raakt je op vele fronten en de keuzes zijn niet eenduidig en voor
de langere termijn op dezelfde gronden te maken.

>  Het enige dat zich laat begrijpen is dat alles mag. Kruis een mens met een
>  aardbei en kijk wat eruit komt. Misschien wel een bemettelijke ziekte die
>  alle mensen uitroeit. Of alle aardbeien, dat kan natuurlijk ook.
>
>  Het probleem is niet zo simpel als het lijkt.

Eens.

>  Het probleem getuigt van een deterministisch wereldbeeld. En de wereld is
>  indeterministisch.

Eens. Er is niet eens sprake van één juiste te nemen beslissing, en
éen die houdbaar zal blijken.

>  -> Misschien komt er ooit een vreselijke plaag over deze wereld en overleven
>    alleen de mensen met dat borstkankergen.

Precies. Als er enige ´lering´ te trekken valt uit van Darwin´s
Evolutie theorie is het juist deze.

>  Probleem met deterministisch-denkende mensen is dat ze nooit aan dit soort
>  soort dingen denken...

Precies. Het gevaar dreigt opnieuw dat we dictatoriaal (lees: door
politiek) van onze menselijke vrijheden zullen worden beroofd, en dat
op volstrekt oneigenlijke gronden.

Ergerlijk is de weigering van de politiek het debat hierover ook
inhoudelijk (en ook breed maatschappelijk) aan te willen gaan. (Het EU
referendumdebat was ook alweer zo´n verschrikkelijk stuitend
voorbeeld).

Helder maken dus waarvoor die elk afzonderlijk (inhoudelijk opnieuw)
zouden willen kiezen en vooral ook waarom. Op wie of wat wentelen we
de gevolgen van de gemaakte keuze af? En de uitslag eerst voorleggen
aan het volk middels een verkiezingen/raadgevend referendum.

Henk Elegeert

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********