Reken foutje ... vs Chaos vs vertrek ?

[Henk Elegeert]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Ger wrote:

> Klopt Henk,
>
> Frans vertrouwt er helemaal op dat hij dadelijk zijn huisje mag
> opvreten, waar hij een leven lang voor gespaard heeft.

Ondernemer worden misschien een optie? Of zit ie dan
meteen met een probleem, geschikt personeel ?

 > Hij heeft niet
> alleen de pech werkeloos te zijn geworden maar ook nog de pech ooit een
> huisje te hebben gekocht.

Dom dom dom van Frans, zeg ..... Maar ja, maakt het
wat uit eigenlijk ? Ook de woningbouw 'jat'
eenvermogenbij elkaar om ervolgens nauwelijks een
probleem mee op te lossen. De bijdrage
gezien/gelezen bedoel ik van die twee bekvechtende
malloten?

"
DDL Editie Venray - 26 augustus 2006
   	
Mogen rijke woningcorporaties hun kapitaal oppotten?

DOOR FRANS TIMMERMANS
   	
Woningcorporaties hebben zich de afgelopen jaren in
een voortvarend tempo tot zelfstandige ondernemingen
ontwikkeld, waarbij de maatschappelijke
verantwoordelijkheid in het gedrang komt. De
fusiegolf heeft van veel corporaties professionele
vastgoedconcerns gemaakt. De sociale woningbouw komt
hiermee steeds meer onder druk te staan.
        Ondernemerschap wordt teveel een doel op
zichzelf. Samen met andere partners, zoals gemeenten
en maatschappelijke instellingen, moeten corporaties
weer meer verantwoordelijkheid nemen voor de sociale
taakstelling waarvoor zij ook zijn opgericht.
        Corporaties hebben door de verzelfstandiging
een grote mate van autonomie verworven, niet alleen
in hun taak, maar ook in bestuur. Vroeger waren
woningbouwcorporaties vooral verenigingen of
gemeentelijke bedrijven. Nu heeft ruim tweederde
deel van de corporaties de stichting als rechtsvorm.
In de top van de stichtingen zitten zelfbenoemde
directeuren en raden van commissarissen. Er is
gebrek aan zelfkritiek, er ligt een te zwaar accent
op advisering in plaats van kritisch toezicht, er is
sterke gerichtheid op de financiën en een lage
ambitie om maatschappelijke doelen te realiseren.
        Door hun grote vermogen lopen weinig
corporaties het risico failliet te gaan en door het
beperkte toezicht wordt hun maatschappelijk vermogen
onvoldoende voor buurten en hun bewoners ingezet.
Veel corporaties hebben met het doorvoeren van
bedrijfsmatige efficiency hun sociale doelstelling,
die toch de reden van hun bestaan is, op een laag
pitje gezet en soms helemaal overboord gegooid. Vaak
is het alleen nog maar de directeur die in z’n
eentje bepaalt of en zo ja op welke manier nog
maatschappelijke doelen worden nagestreefd. Dat is
onaanvaardbaar.
        Laten we de noden van buurten en bewoners
weer meer tot uitgangspunt nemen van zowel landelijk
als lokaal volkshuisvestingsbeleid. Dat wil zeggen
dat van corporaties gevraagd mag worden dat zij er
bijvoorbeeld in Parkstad voor zorgen dat het
bestaande woningenbestand versneld wordt aangepast
aan de eisen van een sneller dan elders in Nederland
vergrijzende bevolking. In het Heuvelland en in
landelijk gebieden in Noord- en Midden-Limburg moet
er versneld gezorgd worden voor betaalbare woningen
voor jong en oud, zodat jongeren niet uit de eigen
omgeving hoeven te vertrekken, omdat er alleen nog
maar woningen in het dorp te vinden zijn voor mensen
met geld die de stad willen ontvluchten. Bovendien
komen ouderen nu te vaak onnodig in de problemen
omdat zij geen woning kunnen vinden die aangepast is
voor de ongemakken die ouderdom soms met zich
meebrengt. Het zijn maar twee voorbeelden van
ernstige knelpunten in de Limburgse
volkshuisvesting. Voorbeelden die ook aangeven dat
niet van corporaties alleen een inzet kan worden
gevraagd, maar waarbij ook meer inzet nodig is van
lokale, provinciale en landelijke overheden. Vandaag
streven die overheden deze doelen wel na, maar
blijven voldoende resultaten uit, met name omdat het
vaak ontbreekt aan een goed onderling samenspel en
aan goede afstemming met de corporaties. Daar waar
dit samenspel nu al goed werkt, worden ook soms
spectaculaire resultaten geboekt. Zo is de wijze
waarop in verschillende Maastrichtse wijken aan
stadsvernieuwing wordt gedaan een voorbeeld voor hoe
het zou moeten. Verloedering is teruggedrongen en
bewoners voelen zich weer ‘eigenaar’ van de buurt.
Eén ding is ondertussen glashelder: ook in de
komende decennia kan het bouwen van woningen niet
alleen worden overgelaten aan het vrije spel van
vraag en aanbod. Er blijft heel sterke behoefte
bestaan aan sociale woningbouw, maar dan op moderne
leest geschoeid, waarbij de verwachtingen van
buurten en bewoners voorop staan.

Frans Timmermans uit Heerlen is Tweede-Kamerlid voor
de PvdA"

"
DDL Editie Venray - 26 augustus 2006

Mogen rijke woningcorporaties hun kapitaal oppotten?

DOOR RUDY DE JONG
   	
„Corporaties bulken van het geld,” stond met grote
letters in de krant van 21augustus. Ze zitten op een
grote zak met geld, waar ze veel te weinig mee doen,
luidde de strekking. Dat vraagt om een reactie.
        Dat corporaties heel vermogend zijn, klopt.
Maar dat geld ligt niet in de kelder van die mooie
kantoren. Het zit vast in hun huurhuizen. En die
huurhuizen zijn veel geld waard. Wonen Limburg bezit
zo’n 24.000 woningen in Limburg, verspreid over
dertig gemeenten.
        Als we die woningen zouden verkopen, levert
dat het enorme bedrag op van twee miljard euro. Daar
kun je heel veel mee doen. Centra van steden
vernieuwen, zoals gouverneur Frissen wil. Maar je
kunt er ook nieuwe snelwegen mee aanleggen of de
staatsschuld aflossen. Het is de vraag of we dat willen.
        Eigenlijk zijn woningcorporaties net
pensioenfondsen. Er is in de loop der tijd veel geld
gespaard, dus ze beschikken over enorme vermogens.
Dat geld heeft echter een bestemming dat voor een
groot deel in de toekomst ligt. Het geld is nodig om
toekomstige generaties van pensioen of – in ons
geval – van betaalbare huisvesting te voorzien.
        Maar het geld lonkt. Er is vandaag al zoveel
te doen. En geld moet toch rollen?
        Tot eind jaren negentig waren we ervan
overtuigd dat de pensioenfondsen meer geld hadden
dan nodig. Grote bedragen werden uit de
pensioenkassen gehaald. Inmiddels betalen we –
letterlijk – leergeld. De pensioenpremie moet fors
omhoog. VUT en prepensioen worden onbetaalbaar.
Jongeren zien met argusogen de bedragen die moeten
worden betaald om de rechten van de ouderen veilig
te stellen. Rechten waarvan ze zelf misschien niet
kunnen profiteren.
        Dit verhaal gaat ook min of meer op voor
woningcorporaties. Omdat hun woningen zoveel waard
zijn, kijken velen naar hun vermogen. Maar dat geld
is ook voor de toekomst bedoeld. De woningen van
corporaties zullen immers ooit een keer vervangen of
vernieuwd moeten worden.

        Natuurlijk mogen er wel vragen gesteld
worden. Zijn zoveel sociale huurwoningen wel nodig?
Kan niet een deel van het vermogen anders ingezet
worden? Kunnen corporaties niet meer geld lenen om
extra nieuwe woningen te bouwen, bijvoorbeeld voor
starters?
        Wonen Limburg heeft dit soort vragen
voorgelegd aan organisaties - onze stakeholders -
die daar belang bij hebben: gemeenten, huurders,
zorginstellingen, welzijnsorganisaties, enzovoorts.
De conclusie was dat we langzaam moeten verschuiven.
Wat minder woningen met lage huren voor mensen die
meer kunnen betalen, wat meer voor mensen die ons
echt nodig hebben. Bijvoorbeeld starters met een
laag inkomen, daken thuislozen en andere kwetsbare
mensen die nu vaak in instellingen wonen. En meer
geld voor vernieuwing en leefbaarheid van wijken
waar veel problemen bestaan. Wonen Limburg wil voor
al die groepen haar middelen inzetten. Hierbij laat
zij zich met haar zes vestigingen graag door haar
stakeholders beïnvloeden.
        Maar waar breed overeenstemming over
bestaat, is dat we buitengewoon voorzichtig moeten
zijn met het massaal verkopen van woningen om geld
vrij te maken. Want als we nu op grote schaal het
vermogen van corporaties gaan inzetten voor andere
zaken dan betaalbaar wonen, dan betekent dat gewoon
dat wij het spaargeld opmaken en de volgende
generaties gaan opzadelen met de volledige kosten
van het wonen.
        Dus laten we blij zijn dat corporaties
‘bulken van het geld’. Onze kinderen en
kleinkinderen zullen ons dankbaar zijn.

Rudy de Jong is algemeen directeur Wonen Limburg
"

Of heb jij iets gezien/gelezen dat de moeite waard
is? Die vergelijking alleen al met de
pensioenfondsen.....

> Rare wereld is het toch he?

Nou, het lijkt erop dat men wil zeggen, de overheid
is er niet voor de burger. Die 'norm' moet Frans
maar begrijpen. Of hij er iets aan kan doen dat dit
land bol staat van de discriminatie?

Ik denk dat Frans een van de slachtoffers is van
kabinet ASO.

Henk Elegeert

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********