PvdA wil verplichte anticonceptie

[Henk Elegeert]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Tjerk Jouwstra wrote:

> REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Tjerk,

> Jouw stellingname in deze discussie was stevig

Je hebt gelijk. Dat moet vind ik ook in een dergelijke discussie. Het
onderwerp grijpt namelijk erg diep in het leven van mensen.

> en je kiest duidelijk voor de ouders.

Dat ben ik niet helemaal met je eens. Kijk, dat de ouders het centrale
thema vormen rondom deze problematiek dat is helder. Echter, het gaat
mij om de kinderen zelf. Hun toekomst, hun kansen, hun mogelijkheden en
ook hun maatschappij.

> Bij al die postings van je afgelopen week, vooral tegen Elma gericht,

Ik heb me niet tegen elma gericht. Hoe kom je daar toch bij? Ik ben blij
met haar inbreng, maar ben het dat absoluut niet mee haar eens. Ik vraag
haar duidelijk te maken wat haar inbreng voor oplossing zou bieden, maar
ze duikt dan weg.

> vroeg ik me af, en vraag ik je nu: Hoe staat het met het kind?

Lijkt me inderdaad een goede vraag, Tjerk. Evenzeer trouwens, of de
bemoeienis van het justitieele in zaken waar het duidelijk om hulpvragen
gaat wel een goede insteek is (gebleken).

Ik heb zelf ook gepleit voor die justitiele bemoeiens in zaken als
huiselijk geweld, maar zie ook steeds wel de tekortkomingen op het
pedagogische vlak die ik van hun kant mag (meende te mogen) verwachten.

(Ze zijn er hard -en nog mar kort- aan bezig, en deze heisa is geen
ondersteuning in de gewenste richting. Ik zie ook hun worsteling wel met
die nieuwe opdracht.)

Daar waar het probleem echter een hulpverleningsvraag betreft zie je een
sterke verschuiving in de richting van 'straffen die handel'. Daar is
het kind niet mee geholpen. Die krijgt surrogaat ouders en leeft in een
volkomen isolement ten opzicht van de eigen ouders, broer(tjes) en/of
zus(jes) vaak, en achtergond op.

Straks zullen we wel weer tot tranens toe geroerd worden als we op tv
zien hoe door de onmacht van de maatschappij hen de goede hulp te
bieden, gezinnen nu uit elkaar gehaald, elkaar weer trachten op te
zoeken en vervolgens zullen moeten constateren dat het de maatschappij
is geweest die faalde.  Dat hun gezin slachtoffer is geworden van een
systeem dat te zeer de 'crimineel' wenste kalt te stellen.

En elma, Tjerk heeft dat nog niet door en koers regelrecht op dat
rampscenario af. Zij wenst er zelfs nog een schepje bovenop te doen.
Adolf zou haar op zijn blote knieen de voeten kussen. :) Het waanzinig
geworden systeem lost al onze problemen op.

> Dat moet
> toch voorop staan, niet eens de kinderwens van de ouders, maar wat is
> het belang van het kind.

Nee voorop moet staan het belang van het kind, Tjerk, en hoe je het ook
wend of keert, dat zijn voor hen de ouders. De ouders vervullen daarin
een cruciale rol in. De hulpvraag is er een van pedagogische aard. Het
is ook niet dat men niet wil, maar eerder dat men vaak niet 'kan'. Geen
onwil, opnieuw, maar vaak met de paplepel ingegoten. Je raakt hen diep
in hun ziel/bestaan, en om meerdere redenen.

Dat is ( wil je toewerken naar oplossingen) een langdurig proces, en tot
overmaat van ramp zit het justitiele hierin nu betrokken, uitwijkend
naar de verkeerde intenties (hoe begrijpelijke ook hoor).

Niet dat ze geen goede bijdrage kunnen leveren in veel gevalllen, maar
ze hebben zo hun eigen methodiek, nl. het strafrecht. In Belgie speelt
dezelfde discussie en ook daar zie je de versimpeling van de vraag, en
toegespits op het justitiele/strafrechtelijke aspect.

Ouders worden als 'criminelen' gezien die met hun hulpvraaag nergens
meer heen kunnen, een waarvan de kinderen in ernstige mate de dupe worden.

Overigens is de overheid geen haar beter als het gaat om het falen in
het aanbieden van de juiste hulp op het juiste moment. Voorbeelden te over.

En welk beeld breng je daarmee over op het kind, Tjerk? Hebben ze pappie
en mammie nu werkelijk goed geholpen? Of is men blijven steken in hun
eigen systematiek zonder oog te hebben voor de belangen van die kinderen
en hun ouders?

Is het 'een einde willen maken aan mishandeling' anderen naar het hoofd
gestegen en wentelt men zich heerlijk om met de gedachte dat aan die
mishandelimg eindelijk een einde is, zonder oog te hebben voor het
nieuwe aangerichte onrecht -vooral voor de kinderen- en de nieuwe andere
'mishandeling' eigenlijk nog maar net begonnen is?

> Ik dacht dat je je daar voor inzette, maar in
> de discussie met Elma heb ik je er niet over gehoord, in tegendeel,

Je kunt -in alle redelijkheid- van mij niet verwachten het hele probleem
  in een paar e-mails geheel uit de doeken te kunne doen, Tjerk.

Bovendien, als mijn sparring partner er ook nog tussenuit knijpt en haar
pijlen nu op steun verzamelen heeft gericht - zo doen ze dat bij links
namelijk altijd.

Zonder dat daar een duidelijk, en stevig verhaal aan ten grondslag ligt.
Het is voldoende als 'het veld' erom vraagt. Of die weleens onderdeel
kunnen vormen van het probleem doet er verder niet toe. Ik ben dan ook
zeer benieuwd wat die Pufda-ster echt heeft in te brengen. Wat mij
betreft vormt ze zelf eerder onderdeel van een ander probleem, dan iets
wat oplossingen gaat bieden. Verschijnselen die je wel vaker ziet bij
dit type dramatisch diep ingrijpende zaken.

> ouders , cq man en vrouw moesten maar kinderen maken zoveel en zolang
> als zij dat willen. ik he daar iets tegen.

Ik niet hoor in het algemeen, ook niet binnen deze context. Ik hoop dat
ik je kan doen inzien dat het probleem zich vormt rond de wens aan de
kindermishandeling een eind te willen maken. Ook, dat het een
maatschappelijk probleem is van behoorlijke omvang. De vraag is echter,
op welke wijze je dat wilt gaan bereiken. Hoeveel tijd je daarvoor wilt
nemen? Of we gezien de huidige omvang eigenlijk wel een antwoord op
hadden? Welke hebben we nu, en is dat beter?

Zitten we met het justitiele traject niet al op het verkeerde spoor?
En vergis je niet, ook ik sta er tot op een bepaalde hoogte, ook achter.
Maar slechts als het ondersteunde werkt in de richting die de
hulpverlening zou moeten bieden. Het is een hardnekkig en diep geworteld
probleem wat hier voor ligt.

Als daar (hulpverlening) nu ook alles snor zat ..... maar helaas. Ik
neem aan dat ook jij er belangstelling voor hebt vanuit je professie?

Wat zou jouw voorstel zijn om juist in die gezinnen waar de 'opvoeding'
zelf een probleem is niet nog meer schade toe te brengen aan het gezin,
en de kinderen in het bijzonder, terwijl je toch stappen in de goede
richting kunt maken? Misschien helpt het als je jezelf daarbij in de
verschillende rollen eens manouvreerd.

Reden waarom ik ook elma in een rol wilde hebben, zeker als we het over
dit type van zeer ingrijpend optreden/vraagstukken hebben. Het kan zeer
verhelderend werken, namelijk. Zou jij Justitie (wetende hun werk en
handelwijze, ook hun aandacht op het wettelijke) naast je willen als
partner om je pedagogisch tekortschieten naar de kinderen toe, te helpen
oplossen?

Zijn ze daartoe in voldoende mate op toegerust? Zijn er andere opties
mogelijk of denkbaar? Zo ja welke? En waaraan moet dat voldoen? Welke
rol zie je wel weggelegd voor het Justitieele in deze? En ben je het met
mij eens dat het een ondersteunde zou moeten zijn. Als een soort stok
achter de deur? Maar dat de aandacht uit moet blijven gaan naar de
kinderen en de ouders, en het oplossen van het pedagogische probleem?

Weet je, Tjerk, ik ben eigenlijk net zo geschokt als Kristien
Hemmmerechts (schijfster) in hun debat daar, die ook woorden te kort
kwam om uitdrukking te geven aan haar ontzetting over zoveel kort door
de bocht gemaakte aannames.

Ik ben benieuwd naar je reactie, Tjerk. Zeker ook op de gestelde vragen.

Henk Elegeert

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********