Zo kan het ook

[Fritz van Rikxoort]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Net na 2 uur, met huisgenootje langs winkelcentrum, terug naar auto.
"Half negen!" nee "hou ze tegen" riep een overstuurde man. "Het zijn dieven!"

Een donkere en gekleurde jongen renden langs, wij keken wat gebeurt er, ze staken de trambaan over en konden gelukkig geen tram in want die stond er niet bij de halte. "Daar heb je er weer één" zei ik tegen mijn huisgenoot en ik vroeg de aangeslagen allochtone man met snor wat ze dan gestolen hebben. Hij hijgde droef en paniekerig kijkend: "Ze hebben bij me ingebroken..." 

In een seconde of twee bedenk je van alles en kijk je of je met je auto de achtervolging kan inzetten, maar de trambaan over en het park in kan wel maar al die rotpaaltjes eerst rpond de parkeerplaatsen. Lopen dus maar zo snel als die twee jongens?

"We gaan helpen" zeg ik maar door geklungel neem ik de autosleutels mee toen de dueren sluiten niet lukte en moet mijn huisgenoot die zin deur nog open had achterblijven. later bedenk je dat hetallemaal veel handiger kan,sleutels afgeven, je denkt er niet aan: rennen rennne helpen.

Met de man meerennend bedenk ik kennelijk snel "112" en al rennend wordt ik doorverbonden en steeds meer jongens van allemaal een mooie kleur rennen mee en vragen me wat er gebeurt. Ik moedig de jongens van straat naar hoek aan door te rennen en niet teurg te lopen of te wachten op ons en elkaar de richting te blijven wijzen van hoek naar hoek en de twee vluchtende jongens niet uit het oog te verliezen. Soms stuur ik jongens voor de zekerheid een blok linksom of rechtom eromheen voor het geval dat. Bij elke straat geef ik de politie door welke straatnaam en richting de jongens zijn ingeslagen en bij een school de halve wijk rondom gerend houden rond de zes jongens één van de vluchtende jongens tegen een muur ingesloten. 

De politie arriveert in de verte op het moment dat ik de centrale zeg dat ik hoop dat ze er nu snel zijn. Sirenes sirenes en ja een VW Golf. Na ergens een verkeerde richting ingeslagen te zijn keert de VW Golf op mijn melding om en scheurt naar ons. Voor we het weten zijn er nog twee busjes en een motoragent en wordt de ingelsoten een jongen geboeid afgevoerd. 

Later geeft mijn huisgenoot noch een signalement door van de ander, ik had er niet eens op gelet. Getuigenverklaringen worden opgenomen en persoonsgegevens en de man blijkt een straat verderop te wonen en al een halve wijktocht achter de rug te hebben gehad voor hij ons passeerde bij het winkelcentrum en de tramhalte. Iedereen is apetrots wat me met elkaar voor elkaar hebben gekregen, en ik ben dolblij dat al die jochies geholpen hebben, en vraag me af of het ze iets had uitgemaakt of ik een allochtone man hielp of als het zomaar een ander was geweest. 

Toen al die jochies aan het begin vroegen wat er was had ik geen tijd om na te denken, er gaat van alles door je hoofd, wie hoort erbij ofzo en duizend en een vragen, chaos, waar het is vraagt de politie bijvoorbeeld, dat zie ik toch, oh welke stad, oh ja landelijk nummer, maar die man helpen en zijn droeve en paniekerige gezicht zien was alles eigenlijk dat telde. Helpen. Die jochies deden dat kennelijk ook, iedereen vertrouwt en gelooft wat er gezegd wordt en colgt de aanwijzingen via via op.Iedereen weet dat er contact met de politie is en vertrouwd erop dat het goed komt. En achteraf weten we allemaal alleen dat we een man geholpen hebben die om hulp riep bij het achtervolgen van twee jongens.

En de paniek in de ogen van de aangehouden jongen, hoe ontdaan hij keek, dat maakte ook indruk. Bang en schreeuwend "rustig" en iedereen die kijkt wat ik telefonerend doe, de politie naar de straat en het huisnummer aan de gevel loodsend. Wat een macht van zo'n groep jongens die aanwijzingen gewoon opvolgen en anderen mee laten doen in de spontane klopjacht, en wat een rustige beheerste staandehouding door omsingeling. En wat fijn dat de politie er na weet ik veel hoe lang rondrennen is en in zo'n formatie dat "iedereen" gelijk ondervraagt wordt, genoteerd en gevraagd om de bereidheid te getuigen.

Het afscheid van de man was warm en hartelijk, huisnummers gewisseld en bedankt bedankt. Gelukkig liep het zo af en zijn we niet medeschuldig aan iets wat mis liep. Zoiets zou nou dagelijks de pers moeten halen, en niet het gemakzuchtige geleuter dat je in paniek perfect moet handelen. 

Als ik zie wat we seconden verdwaasd nagedacht hebben en geklungeld hebben en autosleutel meenemen en huisgenoot achterlaten, dom als je erover nadenkt, en had ik mijn broekzakken wel dicht of ben ik meer verloren dan een aansteker, pas onderweg ineens aan 112 denken, had dat niet meteen gemoeten, hoe chaotisch je denkt. 

Hoe moet een vrouw die net beroofd is van haar persoonlijke handtas met haar persoonlijke spulletjes erin, in het donker en alleen in de auto zit en niet kan keren op het kruispunt, slecht kan zien in de achteruitkijkspeigels of achterom kijken dan helderder denken dan wij die maar besluiten te gaan helpen en minuten hebben om verstandige stapjes te bedenken.

Fritz

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********