Persverklaring Hirsi Ali

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Bron:   VVD
Datum:  18 januari 2005
Auteur: Hirsi Ali
URL:    http://www.vvd.nl/privatedata/DocUpload/40/Verklaring%20Ayaan%20Hirsi%20Ali%20Nederlands.doc


Persverklaring Ayaan Hirsi Ali bij persconferentie 18 januari 2005.
-------------------------------------------------------------------

75 dagen kon ik hier niet zijn. Dus ook niet bij de crematie van Theo van
Gogh. Eigenlijk kende ik hem pas kort door de film die we samen maakten.
Theo was het soort mens dat alleen in vrije samenlevingen voorkomt. Hoe
onuitstaanbaar hij voor sommigen ook was, dat wij met hem konden leven,
zie ik als een teken van beschaving. En zeg 'ns eerlijk... een land
zonder Theo's zou weleens een saai, grijs land kunnen zijn. Het is
verschrikkelijk dat hij er niet meer is, vooral voor zijn ouders en
vrienden, maar het meest nog voor zijn zoon.

De afgelopen weken waren verwarrend en verdrietig. Ik ben bedolven onder
reacties: felle kritiek en hartstochtelijke aanmoedigingen om door te
gaan. In het bijzonder de woorden van de moeder van Theo van Gogh aan mij
hebben me enorm geraakt. Vaak heb ik in verloren uren zitten grasduinen.
In een koffer vol met brieven en e-mails van mensen die ik niet ken, maar
met wie ik me zeer verbonden voel. Dat bracht in de weken van afzondering
Nederland weer wat dichterbij.


II

Wat Theo en ik in ieder geval deelden was het bewustzijn van de dreiging
die de radicale islam vormt. De aanslag van 2 november heeft de
Nederlandse samenleving voor het eerst geconfronteerd met
moslimterrorisme, dat elders, ook in de islamitische wereld, al zijn tol
had geeist. Het gaat om een internationaal verschijnsel en niet een
lokaal incident. We kunnen dan ook leren van landen die al langer met de
dreiging van terrorisme hebben leren leven. Nederland moet weerbaarder
worden, niet alleen in politieke zin. Wij, met z'n allen, zullen ons
moeten instellen op de mogelijkheid van geweld.

Dat is nodig want deze aanslagen leggen ook een grote druk op de
moslimgemeenschap. Een kleine minderheid gebruikt geweld en een grote
zwijgende meerderheid wil er niet op worden aangesproken. Dat is menselijk
gezien begrijpelijk, maar hun stem hebben we nu meer dan ooit nodig.
Terrorisme leidt altijd tot angst en wantrouwen. Daaraan mogen we nooit
toegeven: in een open samenleving is vanzelfsprekend plaats voor religie,
maar dan wel als een religie die in vrijheid wordt beleden. Dat noem ik
gewetensvrijheid. In een open samenleving, waar ook ter wereld, is plaats
voor tegendraadse kunstenaars, schrijvers en politici.


III

Vandaag hervat ik mijn werk als volksvertegenwoordiger. Sommigen hebben de
indruk dat mijn nevenactiviteiten het merendeel van mijn tijd opeisen.
Ik zie dat heel anders. Het is allemaal begonnen met maatschappelijke
betrokkenheid, bij de positie van moslimvrouwen. Die betrokkenheid heeft
een vervolg gekregen in het parlement, toen ik werd uitgenodigd door de
VVD. Een uitnodiging die ik met enthousiasme heb aanvaard.

Het was op een moment dat werd geklaagd over de geringe herkenbaarheid van
volksvertegenwoordigers. Ik maak nu twee jaar deel uit van het parlement
en van de liberale fractie. Als woordvoerder integratie heb ik voortdurend
geprobeerd mijn maatschappelijke betrokkenheid met mijn Kamerwerk te
verbinden. Ik weet maar al te goed dat hervormingen, op een beladen
terrein als immigratie en integratie, altijd weerstanden zullen oproepen.
Maar dat geldt voor alle emancipatiebewegingen: wij houden nu eenmaal niet
zo van verandering.


IV

Het gaat mij om een meningenstrijd met vreedzame middelen: woorden
tegenover woorden. Ik ben niet uit op het krenken van mensen met andere
opvattingen. Maar dat blijkt moeilijk te vermijden, want het debat over
de islam raakt aan oude teksten en diepe overtuigingen.

Over krenking gesproken: ik zou willen dat mijn woorden niet worden
teruggebracht tot een verondersteld persoonlijk leed. Als ik me ergens aan
heb geergerd dan is het aan goedkope speculaties over mijn motieven. Die
doen niet ter zake in het publieke debat: ik heb opvattingen en wil graag
beoordeeld worden op de kracht van mijn argumenten.

Ik zoek voortdurend naar de goede woorden, hoe lastig dat ook is. Maar ik
weet wel dat ik niet alleen sta: in de islamitische wereld, en onder de
moslimimmigranten in het westen, zijn tal van vrouwen opgestaan. Ik denk
aan Fatima Mernissi in Marokko en Nawal Saadawi in Egypte; maar ook aan
Irshad Manji in Canada en Chadhortt Djavann in Frankrijk. Wij staan voor
het recht op onderwijs en eigen inkomen voor alle vrouwen.

Ik heb bij het maken van Submission lang nagedacht over de beelden en de
teksten. Theo en ik hebben uitvoerig gesproken over de mogelijke gevaren.
We geloofden beiden dat deze film mogelijk moest zijn in een open
samenleving. Waar anderen vaak bewust zwegen, liet Theo luid en duidelijk
van zich horen. Het is verschrikkelijk te moeten vaststellen dat anderen
naar geweld hebben gegrepen. Meningsverschillen horen bij een democratie:
ik blijf geloven dat alleen een open debat een vreedzame oplossing brengt.
Dames en heren, ik ga door!

--------
(c) 2005 VVD

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********