broncode

[Henk Elegeert]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Tjerk Jouwstra wrote:

> REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

> is de broncode dan de heilige graal?

Tjerk, de broncode in z'n algemeenheid is de heilige graal.

Jan Sloot had de broncode van het coderingssysteem en vormt
(hoogst waarschijnlijk) de heilige graal voor zijn vinding.

Men weet immers niet wat er verder nodig was om de 'sleutel'
te activeren en hoe het z'n werk kon laten doen, maar de
kern lijkt de coderingstechnologie te vormen.

Dus niks compressie, dat voor de duidelijkheid.
Alle geleuter dat het niet zou kunnen vanwege de grote nl.
de 64 Kb voor de sleutel en dat te verwarren met
compressietechnieken maakt duidelijk dat je met amateurs
(bovendien a-technische) van doen hebt. :)

Dat met zijn codering 16 tot zelfs 64 speelfilms op een
geheugenkaartje van 64kB passen leg je namelijk niet uit aan
de hand van de huidige (compressie) technieken. Per
definitie niet.

Ha kijk, bevestigd ook Pieper zelf:
http://www.utnws.utwente.nl/utnieuws/laatste/af.broncode.html
Reactie Pieper op `Broncode' (UT-Nieuws nr. 28 van donderdag
23 september 2004)

"
..
Vraag:
Een compressiefactor van twee miljoen. Dat kan helemaal
niet, volgens allerlei deskundigen. Was Sloots vinding wel
zo spectaculair?

Pieper:
`Het gaat niet om compressie. Daar zit iedereen verkeerd.
Het principe is veel eerder te vergelijken met een concept
zoals Adobe-postscript, waar aan de zendende en aan de
ontvangende kant bekend is wat voor datarecepten heen en
weer gestuurd worden, dus zonder dat de data zelf worden
verstuurd
..
"



Nog wat info:

http://www.gids.nl/techno/jan-sloot.html


http://forum.fok.nl/topic/76147
DIG / Het Sloot Digital Coding System (SDCS)

"
..
Het Sloot Digital Coding System (SDCS) zou de wereld
opschudden: een nieuw alfabet voor digitale informatieopslag
dat niet langer meer gebruik maakt van het binaire stelsel
van nulletjes en eentjes, maar een veel efficiëntere methode
hanteert.

Het principe werkte ogenschijnlijk simpel. Net zoals er voor
een stuk tekst maar een beperkt aantal karakters beschikbaar
is, wordt een film uit een eindig aantal kleuren en geluiden
opgebouwd. Al die basisgegevens werden in vijf algoritmes in
vijf verschillende geheugens opgeslagen. Bij de opslag van
films zou ieder algoritme een maximale omvang van 74
megabyte krijgen. In totaal dus 370 megabyte: de motor van
de vinding. Het enige wat nodig was om die te starten was
een passende sleutel. Sloot berekende voor iedere bladzijde
van een boek, of ieder beeld van een film, een unieke code
waarvan het geheel ook weer resulteerde in een unieke code.
Die laatste code, de sleutel, nam slechts één kilobyte
geheugen in beslag, ongeacht de lengte van de film of de
dikte van het boek. Op één simpele chipkaart konden op die
manier tientallen sleutels worden opgeslagen. Iemand zou
bijvoorbeeld, tegen betaling, met een gsm binnen enkele
seconden de sleutels van een aantal films kunnen verkrijgen
om die thuis via een afspeler met de basisalgoritmes te
bekijken. Een technologie kortom, met een onvoorstelbaar
potentieël voor creatieve destructie.

Alle geluidsdragende industrieën -cd, dvd, tape, diskette -
zouden niet lang meer bestaan. Bedrijven die miljarden
investeren in glasvezelnetwerken evenmin. Het aloude
koperdraadje zou plotseling weer goud waard zijn. Het zelfde
geldt voor gsm. En wat te denken van alle denkbare vormen
van consumentenelektronika die beeld en geluid of andere
informatie voortbrengen? Niets zou hetzelfde blijven. Het
bedrijf met de licenties op SDCS, zou zo stelde Roel Pieper
handenwrijvend vast, honderden miljarden dollars waard zijn.
...
"

Henk Elegeert

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********