Efficiency & Arbeidsparticipatie

[Michiel van Geel]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

On Fri, 1 Oct 2004 11:06:51 +0200, Bert Bakker <bbakker at USA.NET> wrote:

>Hier heb je absoluut een punt, Ger. De premies voor WW en WAO zijn al
>jarenlang veel te hoog vastgesteld, de reserves blijven oplopen. Ook voor
>het totaal van sociale fondsen geldt dat, hoewel iets minder (de AWBZ komt
>bijvoorbeeld altijd tekort).
>Dat zou ertoe moeten leiden dat de premie daalt, maar als de overschotten
>dalen, stijgt het financieringstekort met hetzelfde saldo. De oorzaak
>ligt in Europese regels, die tellen overschotten en tekorten bij sociale
>fondsen, het rijk, en de gemeenten en provincies, bij elkaar op.
>Gemeenten en rijk hebben een tekort, fondsen een overschot.
En ondertussen wordt de burger een rad voor de ogen gedraaid. Het blijkt
dus dat onze regering een structureel tekort in het budget heeft. Het is
mooi dat die fondsen overlopen, maar dat kan en mag niet betekenen dat het
kabinet daardoor een volmacht krijgt om meer te lenen.

De vraag is, waar gaat al dat geld nou eigenlijk heen? Hoeveel procent van
de toegekende budgetten voor ministeries en lokale overheden wordt nou
echt doelmatig besteed? Als je in je omgeving vraagt om voorbeelden van
verspilling door de overheid, dan kan echt iedereen minstens twee
voorbeelden noemen. De betuwelijn en de JSF zijn dan nog de meest in het
oog springende voorbeelden, maar wat te denken van het feit dat de
landelijke GGDs nog steeds met papieren dossiers werken en zelfs door een
gebrek aan efficiency moeten snijden in de capaciteit?

Als we de vergelijking doortrekken naar het bedrijfsleven, dan zie je dat
in grote organisaties voortdurend bijsturing plaatsvindt om de efficiency
te verhogen. Dit varieert van de doorsnee ideeenbus tot een eigen ICT
afdeling die processen herontwerpt en er de benodigde programmatuur voor
schrijft.

Omdat elk ministerie op het moment de eigen broek op moet houden en zelf
aan de efficiency moet werken zie je zeer uiteenlopende resultaten en moet
ook het wiel elke keer opnieuw uitgevonden worden. Bovendien is de
compatibiliteit tussen de diverse systemen ver te zoeken. Het zou een goed
idee zijn om een overkoepelend orgaan op te zetten dat de ICT behoeften
van de overheid integraal en professioneel aanpakt. Zo'n orgaan kan dan
meteen dienen als aanspreekpunt voor de burger indien deze opmerkt dat er
ergens door de overheid ondoelmatig gewerkt wordt.




>En dat de sociale zekerheid wordt herzien heeft niet primair te maken met
>overschotten of tekorten, maar primair met het moeilijker te maken om
>buiten de arbeidsmarkt te staan. Er moeten meer mensen werken, en kom nou
>niet aan met Polen e.d., want die hebben we inderdaad hard nodig, óók
>als alle Nederlanders zouden werken.
Er zijn verschillende factoren die bepalen of iemand buiten de
arbeidsmarkt komt te staan:
- Opleidingsniveau
- Arbeidsroutine
- Werkervaring
- Gezondheid
Je kunt mensen wel proberen te dwingen om deel te nemen, maar zolang zijn
op een van bovenstaande punten tekort schieten zal een baas wel gek zijn
om ze aan te nemen. Slaat U de cijfers van de reintegratiebureaus er maar
eens op na sinds de recessie is ingezet. Het lukt gewoon niet meer om deze
mensen aan het werk te krijgen, simpelweg omdat er beter gekwalificeerd
personeel voorhanden is.

Ik ben wel het met U eens dat we niet langer toe kunnen kijken hoe een
deel van onze beroepsbevolking buitenspel staat. Sterker nog, in tijden
van recessie wordt de druk op de rest van de samenleving vaak
onaanvaardbaar hoog. Die uitkeringen moeten natuurlijk wel ergens van
betaald worden.

U heeft zelf onlangs nog aangegeven dat U de Melkertbanen een geweldig
instrument vond, maar dat deze tekort schoten en niet het gewenste effect
hadden. Ik vond Melkertbanen eerlijk gezegd een gedrocht. Het is slecht
beleid om mensen in nutteloze baantjes te plaatsen die zonder financiele
steun niet zouden bestaan. Het is nog veel slechter om zoiets aan de markt
over te laten, al was het maar vanuit het oogpunt van oneerlijke
concurrentie.

Momenteel geven we dus een heleboel geld aan een aantal mensen, zonder dat
hier een verplichting tegenover staat. Tegelijkertijd verspillen we
hiermee een behoorlijke hoeveelheid arbeidspotentieel. Waarom zetten we
die mensen niet gewoon aan het werk? In Canada en de VS wordt al op
verschillende plaatsen geexperimenteerd met vormen van workfare. Op deze
manier wordt een deel van de uitkeringsgelden terugverdiend.

Een workfare project is al geslaagd als de kosten om de mensen aan het
werk te helpen gelijk staan aan de winst die gemaakt wordt als de lonen
van de "werknemers" niet worden meegerekend. Een project dat dus op het
oog verliesgevend is kan dus uiteindelijk minder verliesgevend zijn dan
het geld gewoon aan de uitkeringsgerechtigden te overhandigen.

Daarnaast kan ook een flink stuk controle op de uitkeringen vervallen. Als
er namelijk een eerlijke hoeveelheid uren werk (uitgedrukt in minimum
uurloon volgens de CAO voor de beroepsgroep) tegenover het uitkeringsgeld
staat, dan boeit het verder niet zo veel wat die persoon er verder in zijn
of haar vrije tijd nog bij klust.

Verdere voordelen voor de "werknemer" zijn werkroutine en werkervaring
(vooral belangrijk voor starters op de arbeidsmarkt) en eventueel scholing
(hiervoor zouden dan extra uren gewerkt moeten worden).

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********