Nog een weekje twijfelen...

[Henk Elegeert]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Tjerk Jouwstra wrote:
> REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl
>
> Henk,
>
> Ik pik jouw bijdrage eruit om iets, wat toch van mijn hart moet, te uiten.
> In je hieronderstaande bijdrage:
>
> From: "Henk Elegeert" <hmje at home.nl>
> To: <D66 at NIC.SURFNET.NL>
> Sent: Wednesday, June 02, 2004 3:18 PM
> Subject: Re: Nog een weekje twijfelen...
>
> schreef je onder meer:
>
>>Tuurlijk. Ze vragen ons immers zelf om daar te blijven
>>(hebben we ze gesmeekt te zeggen) die Irakezen. Nee, we
>>bemoeien 'ons' niet met interne aangelegenheden!!! Wie wij?!
>>Dat laten we (mooi) over aan de Amerikanen. :(
>
> Afgelopen zondag viel laat al zappend mijn oog op een aflevering van de Band
> of Brothers, van Steven Spielberg over de bevrijding van Europa, aan de hand
> van de 101 airborn division, die bij DDay als eersten het strand opliepen
> tegen de kogelregen van de Duitsers en die twee uitzendingen later in
> Brabant terechtkwamen, waar ze in de buurt van Eindhoven, ik dacht bij
> Veghel,  in september in een hinderlaag van de Duitsers viielen. Stefen
> Spielberg bracht het spannend in beeld: van die drie pelotons stierven er
> zeker 9, jongens uit ergens in de States, die ons kwamen bevrijden, althans,
> het ging niet om onze olie- of aardgasbaten (de afleveringen over de slag in
> de Ardennen zijn ook heel beklemmend, en de aflevering erna, waarbij ze een
> KZlager in Bayern ontdekken, is echt kippevel; zelden zo sterk de emotie
> gefilmd gezien van zo iets ongrijpbaars).
>
> En waarom ik dit schrijf? Wie was de divisie die begon met de hulp en
> bijstand/ het verwijderen van Sadam/ of wat u wilt? Juist, d 101 airborn,
> die dat dus ook hier in Nederland deed.
>
> Ik kan er niets aan doen, maar het doet me wel wat!

Ik ben de Amerikanen zeer dankbaar voor hun hulp bij de
bevrijding van ons werelddeel van de nazi's. Mij heeft "den
oorlog" altijd nauw aan het hart gelegen. Heb vele
gelegenheden te baat genomen om mij verder te verdiepen en
te informeren over de ellende die mensen destijds ten deel
is gevallen. Hoe hun leven tot diepst in hun ziel is
beschadigd/vernietigd. Gruwelijke verhalen. Vele vele
verhalen heb ik beluistert van mensen die het zelf mee
hebben gemaakt, om in alle bescheidenheid me iets voor te
kunnen stellen bij hun lotgevallen.

Gelukkig ook zonder de inbreng van een Amerikaanse cineast.
Willekeurig welke, maar van anderen die de mensen
(overlevenden) zelf hun verhaal lieten vertellen.

Met alle respect, maar het gedoe met Spielberg vind ik
altijd wat ergerlijk. Doet me denken aan spoorloos, waarin
moeder en kind weer samenkomen na jaren. Het raakt me altijd
weer. Het zet me op een kennelijk archetypebeleving die
altijd ontroert. Weet van die Amerikaanse cineasten dat hun
vaak van dat type fenomeen gebruik maken. Brok in de keel
maar geen niemand die weet waar die emotie werkelijk voor
staat. En niet het verhaal zelf maar de cineast die me daar
wil hebben. Sorry Tjerk.

Wat me boeit, Tjerk is hoe mensen in een dergelijk
verderfelijk systeem konden eindigen, de daders maar tevens
zelf ook slachtoffers. Hoe zo'n systeem ooit post heeft
kunnen vatten in de geest van mensen. Hoe ze, zelfs in
betrekkelijk korte tijd geen mogelijkheden meer hadden zich
te verzetten.

Zag pas ook nog hoe bijna een heel dorp met jonge jongens
(Amerikaanse) op het slagveld WO II het leven hebben
gelaten. Hoe de achtergebleven familie, en vrouw of vriendin
al die jaren hebben geleden onder de last en het verdriet
van het verlies van hun zoon/man/geliefde.

Ik ben ook blij dat ook onze oosterburen, de Duitsers, van
het verderfelijke systeem zijn bevrijdt.

En de prijs was hoog, Tjerk. Talloze graven gezien van
jongens die op het slagveld het leven hebben gelaten. Hier
of elders begraven en het graf voorzien van een wit kruis.

Hier een voorbeeld van WO1. Een lied, maar hier slechts de
tekst.

"
Duizend soldaten
(Willem Vermandere)

als ge van ze leven in de westhoek passeert
deur regen en noorderwinden
keert onze den tijd als g' alhier passeert
den oorlog ga j' hier were vinden

ja 't is den oorlog da 'j hier were vindt
en 't graf van duizend soldaten
altijd iemands vader altijd iemands kind
nu doodstil en godverlaten

laat de bomen nu maar zwijgen en dat 't gras niets verteld
en de wind moet 't ook maar nie zingen
dat julder'n dood tot niets h? geteld
dat waren al te schik'lijke dingen

zeg 't gaat al goed der is welvaart in 't land
en de vrede ligt vast in de wetten
we maken wel wapens maar met veel meer verstand
maar just om den oorlog te beletten

en grote raketten atoom in den top
we meugen toch experimenteren
we mikken wel ne keer naar mekaar zijne kop
maar just om ons 't amuseren

als ge van ze leven in de westhoek passeert
deur regen en noorderwinden
keert omme den tijd als g' alhier passeert
den oorlog ga j' hier were vinden

ja 't is den oorlog da 'j hier were vindt
en 't graf van duizend soldaten
altijd iemands vader altijd iemands kind
duizend en duizend soldaten
duizend en duizend soldaten
duizend en duizend soldaten
"

Het doet me wat .... nog steeds ....

BTW: De Amerikanen zijn zich kennelijk ook bewust van het
feit dat ze wel moesten omdat ook anders hun lot bezegeld
zou zijn geweest.

Wel vreemd dat ze daar zo'n 60 jaar hebben moeten wachten op
een memorial, maar goed het is er nu.

http://www.wwiimemorial.com/
National WWII Memorial

Henk Elegeert

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********