[Re: [Staatsschuldquote en stabiliteitspact]]

[Bert Bakker]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Zeker, Hein. Maar het is niet waar. Het zou waar zijn als deze landen hun
staatsschuld gericht laten oplopen ten behoeve van echte, renderende
(diepte-)investeringen in infrastructuur, kennis, wetenschap, ICT, dat soort
dingen. De praktijk is dat ze dat helemaal niet doen, maar dat ze lenen om te
(blijven) consumeren. Dat is leuk voor de korte termijn (het verklaart ook het
'succes' van de plannen van Groenlinks), maar op de lange termijn is het
desastreus. De redenering werd bijvoorbeeld in precies dezelfde termen als jij
doet ook gevolgd door Den Uyl c.s., en voortgezet door het kabinet Van
Agt/Wiegel. Met de bekende desastreuze gevolgen. 
Kortom: je kúnt die benadering volgen, maar dan uitsluitend als het om
aantoonbaar produktieve investeringen gaat. Maar de knieën blijken altijd
toch weer slap te zijn. En wat ook vaak tegenvalt is het werkelijke rendement
van dat soort investeringen. 
En dan is er nog iets: als er bezuinigd moet worden, blijken politieke
systemen veelal als eerste te bezuinigen op dat soort investeringen. Dat is
een stuk makkelijker dan op consumptieve uitgaven. Dat verklaart onder meer
het enorme achterstallig onderhoud op de rails in Nederland. De uitgaven
daarvoor bezuinigden een stuk makkelijker weg dan échte bezuinigingen. 
Groeten,
Bert.

Hein van Meeteren <heinwvm at chello.nl> wrote:

At 11:02 01/12/2003 +0100, Bert Bakker wrote:


>En is het daarom niet beter wanneer elke generatie gewoon zijn eigen
>lasten draagt, zodat de toekomstige generaties ook weer zelf kunnen
beslissen
>wat ze met hun welvaart doen, in plaats van onze rekeningen af te betalen? 

Tuurlijk. Maar met zo moreel appèl alleen kom je er niet. Het kàn namelijk
voordeliger zijn de schuld beheerst te laten oplopen als een soort
diepteinvestering. Vergeleken met een bedrijf: als ik leen van een bank om te
investeren, dan neem ik de schuld op de koop toe, in de wetenschap, althans de
vaste overtuiging,  dat de investering gaat renderen. een schuld is dan een
economisch instrument tot vorruitgang en winst geworden. Schuld alleen maar
zien als 'last" en niet als 'investering" is weinig realistisch. Duitsland en
Frankrijk zien hun opl;opende schuld als diepetonvesteringen, in de
overtuiging dat de economie en de staatshuishouding ermee op termijn op
vooruitgaan. In die zin zijn Duitsland en Frankrijk gewoon ándere financiële
"managers" dan Zalm. Ze hebben eenvoudiwgweg een andere afweging gemaakt.
Daarvoor is te weinig oog in dit door de Zalmnorm gedisciplineerde
calvijnlandje. 
**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********