Minder en betere regels

[Henk Elegeert]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Bart Meerdink wrote:
>
> REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl
>
> Leuk, Henk, ik denk dat ik een link zie tussen jouw focus op locale
> participatie en mijn idee dat iedereen iedereen steeds mag aanspreken op
> verantwoordelijk gedrag.

Dat is mooi Bart. Voor mij is dat ook onlosmakelijk met elkaar
verbonden.

> Het is niet nodig dat burgers deel uitmaken van lokale organen (mag wel
> natuurlijk) om hun recht op tijdige en volledige informatie te kunnen
> doen gelden. Noch hun recht op competent en integer bestuur en aandacht
> voor de belangen en de inbreng van betrokkenen.

Maar Bart, het ging er nu toch juist om wet-en regelgeving die onnodig
is, te vermijden.
En zoiets kan uitstekend worden geregeld via participatie, maar die dan
ook voor de participant zelf betekenis heeft.

Ook een gang naar de rechter is in die termen niets anders dan weer bij
elkaar worden gebracht om tot een eindoplossing te komen, toch? Al dan
niet wettelijk bekrachtigt, maar ook hier staan (mogelijke) conflicten,
misverstanden, etc etc centraal. Kortom: een dialoog met de
uitdrukkelijke wens tot overeenstemming te komen.

Het doel dat met burgers die deel uitmaken van lokale organen is
velerlei, maar in essentie gaat het om communicatie en uitwisseling van
informatie.

Voor de politiek ligt hier de mogelijkheid aan te sluiten bij het belang
dat die burger zal hebben om zich breder te informeren, andere visie te
willen horen.

> Achterkamertjespolitiek, vriendjespolitiek, belangenverstrengeling,
> geheimhouding, eenieder die een openbaar ambt bekleedt is verplicht om
> 'full disclosure' van dit soort zaken te betrachten. Zo niet, dan moet
> het de normaalste zaak van de wereld zijn dat de (al of niet bewuste)
> overtreder een bedrag inboet om het verzuim te compenseren. Niet
> stigmatiserend, het overkomt iedereen wel eens, maar je merkt het wel en
> het is een goede stok achter de deur om te zorgen dat iedereen serieus
> genomen wordt.

Eens, maar je hebt nog steeds niets gedaan aan de condities die dit
mogelijk maken/creeeren.
Participerende burgers zullen willen weten hoe (transparantie), en wie
en wat (belangen) onderwerp van debat is. Er is geen ontsnappen aan.
Regels of geen regels, het belang van goede, juiste, bereikbare en
tijdige informatie wordt een randvoorwaarde!!!

Een paar (goede) wetten maken meteen een einde aan partij of politieke
belangen.
De overheid - en welke gedaante ook - staat dan centraal en niet een
toevallige coalitie en haar belangen.

> Uiteraard moeten de arbiters wel valide klachten van
> 'moeilijk-doen' klachten kunnen onderscheiden. Net als voetbal-arbiters
> overigens :-)

Lastig hoor. Vooral is het clubje waar je tegenover staat zo haar eigen
opvattingen erop na is gaan houden.
Denk aan politici/politiek. Maar vergeet niet het ambtelijk apparaat,
bestuurders, en zelfs ook media. :)

> Dit soort openbaarheid en verantwoording vormt de basis voor actief
> burgerschap, preventie tegen alles wat het daglicht niet kan verdragen,
> en voor brede inbreng en betrokkenheid.

Ik ben blij dat je het belang ziet van een burger die deelneemt in het
besturen.

> Je voorbeeld over pop-podia roept bij mij wat gemengde gevoelens op. Ik
> ben behoorlijk gekant tegen het middel van overheids-subsidies.

Mijn voorbeeld ging er juist over hoe lagere overheden hun positie
omtrent de subsidie als wapen in te zetten tegen de cultuur van het op
eigen benen staan.

> Deze
> zijn burocratisch, geven overhead, en leggen macht bij mensen die soms
> weinig affiniteit hebben met wat er speelt.

Gevolg: sluiting(en) van de kleine podia. Maar dat was nu net niet de
bedoeling van actieprogramma cultuurbereik. Het moest juist de positie
versterken van die podia.

Vraag: Wat heeft de landelijke politiek dan bereikt en tegen welke
kosten in termen van cultureel verlies?
En vooral voor jeugd en jongeren?

Ik neem aan dat met bij het CDA daar anders over denkt, want die zien
jeugd en jongeren liever weer in fanfares/harmonieen etc. Is toch ook
cultuur?!!!!

Maar laten we vaststellen dat de landelijke overheid dreigt het
tegendeel te bereiken van wat men wenste te bereiken, eens?

> Wel zou ik me er iets bij kunnen voorstellen als er een directe lijn zou
>    liggen tussen het draagvlak van een bepaalde culturele activiteit
> (hoeveel mensen zich er positief bij betrokken voelen) en openbare
> middelen of faciliteiten. Zou het een idee zijn om elke inwoner de
> beschikking te geven over wat 'virtueel gemeenschapsgeld' op de giro
> (niet verhandelbaar) waarmee deze dus een klein deel van de openbare
> middelen kan alloceren?

Wat ik bedoel Bart, is dat draagvlak van grotere groepen gebruikt wordt
tegen de belangen van minderheden in.

De overheid heeft hierin een verantwoordelijkheid maar neemt deze niet
echt waar. Vooral daar waar gedecentraliseerd wordt, geeft men de lokale
de gelegenheid zgn. "orde op zaken" te stellen.

Gevolg: kleine culturele podia worden gesloten of worden in de positie
gedwongen subsidie - maar lees *invloed*, lees nog maar eens *invloed* -
te accepteren, waardoor gemeentelijk beleid haar intrede doet in
zelfstandige organisaties, zoals stichtingen. De negatieve gevolgen van
die *invloed* veelal ook afschuift naar het bestuur daarvan.

Als gemeentelijk beleid ertoe leidt dat minderheden uit de markt worden
gedrukt, ja jammer dan!!!!!
Moet je maar een meerderheid vormen. (Draagvlak ziekte en een
misselijkmakend argument)

Een gemeente waarin burgers mee mogen praten komen in het
(maatschappelijke?) debat de verschillende standpunten wel naar
voren/boven. Maar daar waar op grond van de verkiezingsuitslag men de
eigen gang wenst te gaan, is een minderheidsbelang in gevaar. En meer
dan dat.

Cultuurminnende jeugd en jongeren het bos in gestuurd. Laat staan dat er
nog mogelijkheden zijn om de eigen mogelijkheden als (beginnend)
band(je) eens uit te kunnen proberen, of ergens nog een plaatsje te
hebben op te treden voor een eigen doelgroep(je), of om over een
adequate oefenruimte te beschikken.

Heeft ons land dat handvest over de Rechten van het Kind niet
ondertekend?
En waarin ook de eigencultuur van de jeugd (en jongeren) een eigen
plaats zou krijgen?

En is een overheid zelf dan de aangewezen instantie daaraan (direct)
gestalte te geven?
Waar is haar faciliterende rol in deze? Of in hoeverre is zij in haar
opzet geslaagd?

Of leven we niet meer in een democratie waarin stichtingen zich dit tot
taak mogen stellen en daaraan dan ook vol gestalte wensen te geven?
Zonder een betuttelende overheid (lees: toevallige coalitie
samenstelling)?
Hoewel toevallig, in het het zuiden des lands????

Ik dacht, laat ik een even praktisch voorbeeld nemen, Bart. :)

Mvg,
Henk Elegeert

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********