Nabije Oosten

[Henk Vreekamp]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Lijsters,

Enkele mensen maakten rake opmerkingen over de berichtgeving rond de nieuwe
intifada en de nieuwe schermutselingen tussen Palestina en Israel.
Structureel pro-Israel was de conclusie. Enkele media proberen twee kanten
te laten zien. Lofwaardig. Op de achtergrond van dit check and balance
speelt toch een poging tot keuze, pro-Israel of pro-Palestina. Althans, daar
loopt het meestal op uit. Een dergelijke keuzebehoefte speelde ook een rol
tijdens de Spaanse Burgeroorlog en de Vietnamoorlog. Achteraf blijkt de
meest juiste keuze een projectie te zijn (toekomstverwachtingen). Daartoe
kijk je naar wat de partijen totnutoe hebben gepresteerd (niet wat ze beweren).

Afgaande op de democratische prestaties en de demografische ontwikkelingen
van de laatste jaren kom ik op de convergentietheorie: Israel en Palestina
gaan steeds meer op elkaar lijken. Vooral in negatieve zin. Arafat maakt er
een politiestaat van, met terroristen als handlangers, een totaal ontbreken
van persvrijheid en modern onderwijs zodat geschoolde Palestijnen zich
massaal blijven verschuilen in hun diaspora. Opeenvolgende regeringen in
Israel gaan door met koloniseren in bezette gebieden, de macht der
fundamentalisten groeit onrustbarend terwijl intussen de meerderheid van de
kiezers uit Arabische landen komt. De enige lichtpunten vormen nog de
persvrijheid en dat deel van het onderwijs dat nog Westers is georienteerd.

Finkelstein heeft recent nog samengevat dat joodse lobbygroepen in de
diaspora het Westen sinds de jaren zestig onder druk zetten door steeds
opnieuw schuld en schaamte op te roepen inzake de Shoa. Ik denk dat het
effect daarvan op afzienbare termijn zal verflauwen, juist ook door toedoen
van de arabisering van Israel zelf. Het Westen zal zich steeds minder kunnen
identificeren met een joods of islamtisch Jeruzalem.

Pragmatisch gezien is een keuze pro deze of gene een achterhaalde zaak. Dat
hebben we gezien met Vietnam: het enige positieve was dat de arrogantie van
een grootmacht werd afgestraft, maar een keuze pro-NoordVietnam bleek
contraproductief.

Als je ziet dat Israel en Palestina intern steeds meer op elkaar gaan lijken
- mede door de permanentie van het conflict - dan staat de positie van de
propagandisten in Nederland ook steeds meer ter discussie. Ik zal niet de
enige zijn die het CIDI-bureau (pro-Israel) en Wereldomroepman Hendriks
(pro-Palestina) en hun in analyses verhulde achterhoedegevechten grondig
wantrouwt.

Kortom, een gebalanceerde berichtgeving is pas mogelijk als wij ons
verwachtingspatroon in evenwicht hebben gebracht, het conflict
Palestina-Israel zien zoals de controverse Lybie-Egypte, Irak-Iran e.d. Over
deze laatste tegenstellingen wordt - zo het gebeurt - ook pluralistisch
bericht: over de mate van onvrijheid, etnische tegenstellingen,
machtsgroepen, de verwaarlozing van het onderwijs, de dwaze
opofferingsgezindheid van soldaten, de religieuze verdwazing en de armoede.
Een eerste stap in de mediastrategie rond Israel-Palestina zou kunnen zijn
dat we binnen het kader van de gevechten juist deze aspecten belichten. Kom
op, reporters en commentatoren!

Henk Vreekamp, Utrecht

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********