politieke betrokkenheid

[Tjerk Jouwstra]

1) Ik ben niet bezig het record op deze lijst te halen.

2) Toch wil ik in een apart berichtje het navolgende, door Remco de Knikker (veel gelezen, weinig geprezen, maar toch lekker met de email aan het pezen: Ga door, Remko!) aangekaarte punt aankaarten:
de desinteresse in de politiek

Wij, allen betrokken bij de publieke zaak, allen geïnteresserd in de organisatie van onze samenleving en het bestuur ervan, wellicht ook allen bereid daar onze (schaarse) vrije tijd aan op te offeren en ons ervoor in te zetten, wij maken ons zorgen, dat niet iedere burger dat meer doet. Ik heb steeds meer iets van: Ën, nu èn? Jaren geleden vroeg ik aan een collega, of ze gestemd had (ik dacht voor de GR-verkiezingen in 1990). Neen, was haar reactie, waren er verkiezingen dan? Ja, die waren er. Oh, jammer. Maar dat geeft toch niet, alles gaat toch goed, zo reageerde ze. Ik was verbijsterd. Hoe kon je dit zo moeizaam verworven demokratisch recht zo maar weggeven. Maar haar redenering was glaszuiver, vond ze. Alles gaat goed, ik werk, ben tevreden en gelukkig, kan doen en laten wat ik wil binnen de door mij gerealiseerde marges, en dat hoef ik niet in mijn stem tot uiting te brengen. Ik heb er wel degelijk belang bij, dat er een democratie is, maar ik kom pas in aktie, als die er niet meer is, of dreigt teloor te gaan.    

En zolang wij in de huidige welvaart leven, er geen direkte oorlogsdreigingen in onze nabijheid zijn of andere rampspoed, zijn de keuzes tussen de diverse partijen ook eigenlijk marginaal. En helaas, D66 heeft geen, althans kan niet goed haar ideologische achtergrond naar de leek verkopen. We zijn geen arbeiderspartij, geen werkgeverspartij, ook al geen volkspartij (voor de demokratie of de boeren of zo iets), we proberen niet de bijbel of de koran in beleid om te zetten, we zijn of vrijzinnig demokratisch, of sociaal-liberaal, of houden gewoon van Hans van Mierlo, maar hoe dan ook pragmatisch en streven bij knelpunten (en natuurlijk zijn daar er nog heel veel van) vanuit het algemeen belang tot de best mogelijke oplossing te komen. En uiteindelijk komen we daar ook altijd terecht, al dan niet dankzij onszelf.

Mijn vraag is dus eigenlijk, of we coute que coute door moeten gaan mensen bij een proces te betrekken, waarin ze geen zin hebben, wat ze nutteloos vinden, wat ze niet nodig vinden, zolang diegenen, die dat wel hebben, het maar doen en daarin geen al te grote miskleunen maken (zoals verlaging van de AOW, ook voor Bo, of schrappen van de hypotheekaftrek en vooral ook alle, maar dan ook alle NIMBYproblemen). Het is een paradox, maar het hoeft niet ondemokratisch te zijn.  De verantwoordelijkheid voor degenen, die de samenleving, onze maatschappij, wel aansturen, wordt er ook niet minder door, maar wat is het probleem dan nog eigenlijk?

Als altijd betrokken, en soms ook wat bezorgd,

Tjerk
-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/20000212/ca6c1006/attachment.html>